weblog oud 2 Martin & Emy HOSOSS

Zaterdag 5 augustus 2006

We zijn weer terug van VAKANTIE! Lees hier

Zaterdag 15 juli 2006 (veel nieuwe foto's)

Weer een boel gedaan deze week. Martin was het weekend alleen geweest, maar hij heeft zich prima vermaakt, een echt vrijgezellen weekend, hij is alleen de deur uit geweest om een ijsje te halen. Verder heeft hij lekker in huis gezeten voor de TV en de computer.

Emy had het druk in Oslo. Nadat ze Robyn en Carola had opgehaald op Gardemoen vrijdagavond zijn ze met z'n drieen doorgegaan naar de jeugdherberg ”Rønningen”, ondertussen was het al na middernacht, dus snel inchecken en lekker slapen.

Zaterdagochtend vroeg op, en de stad in. We wilden een Oslo pas kopen voor gratis openbaar vervoer, musea en parkeerplaats. Gelukkig konden we makkelijk aan de Oslopas komen in het centrum en na wat zoeken vonden we een parkeerplaats waar de auto de rest van de dag mocht blijven. (bleek later de rosse zone te zijn, maar goed, erg rustig in de ochtend)
We namen de boot naar het museumeiland Bygdøy, hier verfristen we onze avonturiers geest door het bezoeken van het Frammuseum, het KonTiki museum en het vikingschipmuseum. Hierna was het tijd voor het openluchtmuseum, om de rest van de geschiedenis van Noorwegen met eigen ogen te aanschouwen.
Na een drankje op de kade om onze vermoeide voeten wat rust te geven, namen we de boot weer terug naar het centrum om daar na een verkoelend voetenbad in een fontein met natte voeten een Indiaas restaurant in te lopen. Het eten was fantastisch, iedereen die in Oslo is, zou bij Mr India moeten eten!

Zondag reden de meiden weer terug naar Åndalsnes, onderweg stoppend voor aardbeien, kersen en andere lekkernijen, en ondertussen de omgeving verkennend, kwamen we moe thuis aan, waar Martin een lekker soepje voor ons had gekookt.

Maandag begon voor Martin weer een werkweek, niet zo heel druk door de bouwvak, maar toch nog genoeg werk. De Duitser (zie vorig weblog) had eigenlijk nog met hem mee gemoeten, maar na een gesprek met zijn baas, mocht een ander dit plezier hebben.
Op vrijdag mocht hij weer een mooie sterke vrachtwagen mee (460PK), goede afsluiting voor de vakantie dus.

De meiden deden het maandag rustig aan, beetje boodschappen en bijkomen van het weekend. s' avonds was het de opening van het Fjellfestival (bergfeest) een week lang durend evenement met bergwandelingen en andere activiteiten. De opening vond plaats op Lillefjellet, een fantastisch uitzichtpunt in het Romsdal. Wel een klim, maar aangezien we met een duizend man waren, konden we in een mooie gekleurde slinger het klimmende pad op, terwijl de kleine kinderen ons links en rechts als kleine berggeiten inhaalden en van het pad af duwden. De opening was indrukwekkend, zowel door de activiteiten als het uitzicht.

Dinsdag gingen de drie naar Ålesund, Jugendstil bekijken in het museum en daarna in de stad zelf, een beklimming van de berg Aksla en nog even in volle vaart de Stormoa (winkelcentrum) door, om vooral op tijd weer terug te zijn, want we hadden een cursus in vilten (toving) in Innfjorden. Drie mooie zitlappen waren het resultaat.

Woensdag hadden we een wandeling met een archeoloog op het programma staan, in Holmemstranda, naar Nysetra en Myrsetra. Een seter is een zomerboerderij, en hier kregen we uitleg over tijdens het beklimmen van een forse berg.
Op de terugweg nog even langs de lokale staafkerk gegaan voor een kijkje daar.

Donderdag hadden Robyn en Carola een Klattercursus (klimmen), op een grote steen bij Mjelva. Hier kregen ze vier uur les in het beklimmen en abseilen van deze 11 meter hoge steen. Emy was ondertussen het huis even aan een huishoudelijk ook aan het onderwerpen.

Vrijdag was weer een toeristendag, Trollstigen, Gudbrandsjuvet, Ørnesvingen en Geiranger. Ondertussen zijn alle souvenierwinkels in de omgeving leeg en zullen Robyn en Carola al hun kleding aan moeten met vliegen om niet al te veel overgewicht in de bagage te hebben. Grootste aankopen waren toch wel het schapenvel van Robyn en de Noorse trui van Carola.

Het is in huis deze week gezellig druk geweest. Fijn om gewoon lekker dingen met vriendinnen te kunnen doen. kletsen, lachen, huilen en bergen beklimmen.

Zaterdag hebben we ook nog wat op het programma staan en zondag gaan Robyn en Carola op huis aan.
En dan...... dan is het vakantie... de rest volgt daarna wel.

Vrijdag 7 juli 2006

Martin zit dit weekend weer alleen, Emy is naar Oslo gereden om Robyn en Carola daar te ontmoeten en de stad onveilig te maken. Zondagavond komen ze met z'n drieën weer naar Åndalsnes. Voor het eerst gaat Emy zo'n stuk rijden (ongeveer 550km) maar we vertrouwen erop dat het goed gaat!

Dit was Emy's eerste vakantie week, ondanks dat werd ze toch nog gebeld over haar werk van de kerk. Op de één of andere manier heeft niet iedereen door, dat ze voor deze baan in de maand juni en juli niet betaald krijgt.. gevolg is dat er op dit moment ook even geen inzet is. In juni zijn er al genoeg uren gemaakt, die niet betaald werden, dus in juli even helemaal niets. Nu maar een e-mail gestuurd aan iedereen die er mee te maken heeft dat we tot 9 augustus op vakantie zijn. Dan storen ze ons tenminste niet.

Maandag is Emy met Marja naar Tresfjord gereden om een boompje te kopen als cadeautje voor de verjaardag van Marja, het is een abrikozenboompje geworden. Bij deze uitjes hoort natuurlijk ook koffie met taart eten en lekker lunchen. Het laatste hebben we deze keer thuis gedaan, er was toch genoeg in huis en op verse broodjes smaakt alles lekker.

Omdat Klaas en Rika op Gjerset stonden, ook daar nog even op de thee geweest, en gelijk met Martin weer thuis.

Het weer is nog steeds lekker warm, nou ja, erg warm. Van het weekend gaat het even goed regenen, hopelijk kan het dan even afkoelen, want het is ook in de nacht erg warm.

Donderdag had Martin een observator mee. Een Oost-Duitser die al een behoorlijke periode werkloos is, geen Noors of Engels spreekt, en met Martin mocht mee rijden.
Martin spreekt wel Noors en wel engels en eigenlijk geen Duits, dus het was een moeizame dag. Het lijkt ons voor deze Duitser niet de beste werkplek hier, zelfs met Martin's baas kan hij niet communiceren. Jammer genoeg waren er geen andere collega's voorhanden die wel Duits spraken, dus was Martin de klos.
Het ziet ernaar uit dat deze man voor Martin's baas gaat werken, dat wordt wel lastig, want er zijn er bijna geen die Duits spreken. Maar goed, vrijdag mocht deze man weer mee met Martin, misschien dat het beter gaat dan donderdag.

Dinsdag 4 juli 2006

Zaterdag hebben we het heerlijk rustig aangedaan. Alle was gedaan, lekker buiten gezeten in de zon, middagdutjes gedaan en onze vakantie voorbereid.
We weten nu dat onze tent precies in de tuin past, maar dat de stokken erin en eruit doen, dan toch wel lastig wordt.
De dakdragers zitten nu op de auto, de nieuwe opvouwbare dakkoffer uit Nederland die past er ook goed op, maar die hebben we natuurlijk nog niet nodig.

Zaterdag was ook Åndalsnesdag, het hele dorp in rep en roer, helikopters die de hele dag rondjes boven het dorp vliegen en rodeo wedstrijden in het centrum. De hele gemeente was uitgelopen, dus wij ook maar.

Zondag hebben we met alle reisboeken op schoot gekeken naar de dingen die we perse willen zien in de vakantie. Uiteindelijk komt het erop neer dat het leuk zou zijn om een gletsjer te bewandelen (Svartisen) maar dat we het verder wel zien. We hopen dat het weer redelijk is, maar daar hebben we vrij weinig over te zeggen.

En weer kregen we bezoek, een beetje onverwacht, want we hadden ze pas maandag of dinsdag verwacht. Klaas en Rika uit Friesland. Een echtpaar dat Emy vorig jaar op de Trollstigen had ontmoet. Klaas had Emy via internet weer weten op te sporen en het afgelopen jaar hebben we regelmatig via E-mail gecorrespondeerd.

Dan merk je ook weer dat het geloof een samenbindend gegeven is, waarbij alle andere zaken niet meer belangrijk zijn. Ook het internet blijft in dit soort contacten heel bijzonder.

Klaas is een modelbouwer en hij heeft aan de hand van foto's een fantastisch model 1:87 gemaakt van Martin's vrachtwagen. Het is echt tot op kleine details kloppend. (mannetje is Martin in ski jack!)

Verrassend is dat Klaas en Rika onderweg onze gasten van de vrijdagavond, Martien en Nita Stam zijn tegengekomen. God heeft toch een plan voor ons allemaal!

Ons gastenboek heeft in deze periode genoeg schrijvers!

Zaterdag 1 juli 2006

We hebben een intensieve maar fijne week gehad met pa, tante Dinie en Oom Herman. Bij de recente foto's (link boven) hebben we een hele serie toegevoegd aan de maand juni.

Op zaterdag zijn we met zijn allen in één auto naar de Trollstigen, Geiranger en Dalsnibba geweest. Het was fijn om nu de Trollstigen te kunnen laten zien, toch wel ons speciale plekje.
Door de aantrekkingskracht van de haarspeldbochten van de Trollstigen zijn we in Åndalsnes terechtgekomen, en hier heeft Emy ook vorig jaar zomer drie maanden gewerkt. Maar hoe laat je dat door de telefoon of e-mail zien hè? Dus nu hebben we hem in het echt kunnen laten zien!
Geiranger was weer mooi als altijd en ook Dalsnibba, waar we zelf ook al jaren niet meer was geweest, was erg indrukwekkend. Hoe vaak kijk je van 1500 meter hoogte neer naar 0 meter over een prachtig fjord?

Zondags was het plensweer, uiteindelijk hebben we in de middag nog een lange wandeling door de omgeving gemaakt. Tante Dinie verloor tijdens de wandeling de zolen van haar schoenen, die hadden de afgelopen jaren niet zoveel beweging meer gehad en konden het niet meer aan.

Zaterdag en zondagavond zijn we uit eten genomen en ook tussendoor zijn we goed verzorgt door onze bezoekers, niet nodig, maar heel erg lief!

Op maandag moesten we allebei de hele dag werken, dus moest de familie zich alleen vermaken, maar dat ging prima, ze hebben in Molde de stad verkend, de visverkoop en aardbeien getest en tante Dinie heeft 's avonds gekookt.

Dinsdags was Martin vrij, terwijl Emy moest werken, toen zijn we met zijn vieren naar Ålesund geweest, 481 treden beklommen naar de berg Aksla, om boven koffie te drinken en foto's te maken van cruiseboot-varende Amerikanen. Er lag daar ook een grote cruiseboot in de haven, die is ook goed bekeken. 's Avonds reed Emy uit het werk ook naar Ålesund, zodat we met ons vijven bij de Chinees konden eten. Weer heerlijk gegeten, met uitzicht over de haven.

Op woensdag mocht Martin weer werken en was Emy weer vrij. Nu zijn we met zijn vieren naar Gjerdsetbygda gereden om vanaf Gjerset naar de Åsan Husmannsplass te lopen over de berghelling. Een mooie wandeling vanaf onze eerste woonplaats in Noorwegen, naar een woonhuis uit 1850 van een oude loonwerkerfamilie, die tot de jaren zestig bewoond is geweest. Fantastisch dat je hier gratis naar binnen kan lopen en zonder andere mensen om je heen kan rondkijken na een mooie wandeling.

Op donderdag moesten we allebei werken, maar de familie moest zich voorbereiden op het vertrek, dus dat konden ze rustig doen.
We vonden ze van de zon genietend (eindelijk mooi weer) in de tuin en omdat het zo mooi was, hebben we de barbecue opgezocht. Pa en oom Herman hebben een mooi vuurtje gemaakt en toen Martin aan kwam fietsen, konden we meteen beginnen met eten.
Een mooie afsluiting van het bezoek uit Nederland.

Vrijdagochtend om 4 uur ging de wekker. Martin vertrok om kwart over vier en Pa, oom Herman en tante Dinie reden rond vijf uur de straat uit.
Hierna kon Emy niet meer slapen, dus toen maar een was gedraaid, zodat de lakens al buiten hingen voor ze naar haar werk moest om half acht.

Vrijdagavond kregen we nog een verrassing. Om zeven uur stond er opeens een onbekende voor de deur, het bleek een Nederlander te zijn, die op zoek was naar ons.
De onbekende was Martien Stam, samen met zijn vrouw Nita, van de evangelische chauffeursvereniging in Nederland. Ze reizen rond in Noorwegen, deels vakantie en deels om te evangeliseren. Martin is lid van deze vereniging en we hebben samen een fijne twee uur gehad, gepraat en gebeden. Fijn om deze mensen te ontmoeten. één van de grote onverwachte verrassingen die God ons af en toe geeft!

Zaterdag 24 juni 2006

De luchtbedden zijn gevonden (Carola, we hebben een bedje voor je) Natuurlijk in doos 174 en niet in 43!

We hebben weer een druk weekje gehad. Op zaterdag hadden we weer jongerencafé, het was de laatste van het seizoen, dus een speciale. Martin mocht samen met Ove Lars en Marry de barbeque bedienen. Emy zat in de frisdrank uitdeel. Het was een goede afsluiting van het seizoen. De band ”Intuition” speelde, goede muziek, de beste van het jaar. Het werd wel weer een latertje.

Op zondag versliepen we ons, dus de ochtend kerk ging niet door. Maar in de middag hadden we nog een informele bijeenkomst van de Pinkstergemeente, gezellig bij iemand thuis, met koffie en taart natuurlijk. Hilde hield een korte aandacht over de verantwoordelijkheid die we hebben als Christenen om ook gewoon te leven en rentmeester te zijn op aarde, naast de verkondiging van Gods woord.

Op Maandag kwamen koning Harald, koningin Sonja, kroonprins Haakon en Prinses Mette-Marit aan in Åndalsnes voor een jubileum van de kroningsreis van 100 jaar geleden.
We konden ze van dichtbij zien in de stromende regen. Ze kwamen aan met de trein en vertrokken op het koninklijke jacht.

Op woensdag kwamen Martin's vader, tante Dinie en oom Herman aan na een lange reis van twee dagen. Het was heel fijn om ze weer te zien na zoveel tijd.
Op donderdag is Emy met ze het centrum ingegaan, om alle attracties te laten zien. Het was gelukkig goed weer, om een goede indruk te geven van ons Noorse landje. Ze waren best geïmponeerd door de bergen, die toch wel groter waren en dichterbij dan ze op de foto leken.
Om lekker bij te komen van de reis hebben we in de middag een paar uur in de zon op het terras gezeten, genietend van de zon en de tuin.
Hierna brak er een grote stortbui los, die gelukkig ook weer snel overdreef. Hierna gingen ze met z'n drieën nog even een brief posten, om pas anderhalf uur later weer op te duiken, net toen Emy zich toch wel zorgen begon te maken. Gelukkig voor niets.

Samen met Martin hebben we lekker gegeten, zalmfilet met broccoli. Het is hier natuurlijk 's avonds langer licht dan in Nederland, dus onze gasten waren in de avond toch wel een besef van tijd kwijt. Dus we bleven weer langer praten dan de bedoeling was.

Vrijdagmorgen zijn we na een ontbijtje weer naar het dorp gelopen, er lag nu een hele grote cruisboot. Onder het genot van een kopje thee/koffie met een gebakje hebben we hier eens goed naar gekeken. Ook naar alle Italiaanse toeristen die van de boot stroomden.

In de middag gingen ze weer met z'n drieen op pad, dit keer met de stoomtrein de Raumalijn op, het Romsdal in, van 4 meter boven zeeniveau naar 600 meter, binnen een kort traject. Langs de rivier, tussen steile bergwanden, over mooie bruggen, door keertunnels en langs een hele grote waterval, best indrukwekkend dus.

Ondertussen regende het in Åndalsnes alweer pijpestelen, dus heeft Emy ze van het station gehaald met de auto. Toen Martin thuiskwam hebben we de traditionele vrijdagavond pizza gegeten, zelfs Oom Herman vond het lekker!
Op de fotosite kan je trouwens met ons meegenieten van alles! (zie link bovenaan)

Van het weekend gaan we weer andere leuke dingen doen en kan Martin er ook helemaal bij zijn, dat is ook wel leuk!

Zaterdag 17 juni 2006

Het gewone leven gaat zijn gang weer. Martin werkte natuurlijk de hele week al en Emy is donderdag weer begonnen.

Op vrijdag moest er ook nog voor de kerk gewerkt worden, ondanks het feit dat hier niet voor betaald wordt in juni en juli. Maar goed, dan beginnen we in augustus twee weken later.
Op de scholen moet een voorlichtingspraatje gehouden worden voor het volgende seizoen en er moet nog een plan in elkaar gedraaid worden.
Allemaal dingen waarvan we niet eens wisten dat het moest, anders had Emy ze wel eerder gepland. Maar goed, we doen het nog maar even.

Het warme weer was op woensdag even helemaal omgeslagen naar 10 graden, maar donderdag middag was het al weer redelijk terug met 22 graden. De komende dagen wordt het rond de 20 graden met af en toe wat regen.

Dit weekend gaan we het huis aan kant maken, zodat Martin's vader, oom Herman en tante Dinie volgende week in een redelijk georganiseerd huishouden komen. Oud papier weg, stapeltjes die overal liggen opgeruimd en de koelkast ontdaan van alles dat over de datum is (geeft ook weer ruimte). Ook de bovenkant van de keukenkastjes is maar weer eens gedaan, en onder het bed zijn alle stofwolken verwijderd. Deze stofwolkjes heten in het Noors, ”hybelkaniner” kamerkonijnen, nou wij konden gaan fokken met ze.
Zelf kunnen we een kamer van de buren lenen, zodat onze gasten goed kunnen slapen. Alle dekbedden gelucht, beddegoed gewassen en het logeerbed neergezet. Lekker het huis op orde.

We hebben allebei een nieuwe telefoon besteld, dat is natuurlijk erg spannend, eerst al twee weken heen en weer bellen met de telefoonmaatschappij, want wij als buitenlanders moeten natuurlijk weer een speciale behandeling. Na een grote telefoonrekening op de oude telefoon, krijg je dan eindelijk te horen dat je de nieuwe telefoon gaat krijgen, maar dan moet ie nog verstuurd. Order volgen op het internet.. en ja hoor dan komt eindelijk de postbode met het verlossende papiertje, en konden we ze ophalen op het postkantoor. Omdat we mee willen doen met de moderne wereld hebben we voor bluetooth gekozen, dan kunnen we met een los oortje bellen, zonder draden en zo, wel zo veilig voor Martin in de vrachtwagen.

Nu hebben we alleen ontdekt dat we de luchtbedden kwijt zijn. Waarschijnlijk zijn ze wel ergens in het huis, maar we zijn er nog niet achter waar. Dat gebeurt regelmatig als we iets nodig hebben dat we sinds de verhuizing niet gebruikt hebben. Als iemand doos 43 tegenkomt, waarschuw ons dan even. Als het goed is zit de pomp bij de luchtbedden, dus als we het ene vinden, dan hebben we het andere ook. Maar goed, we hebben nog twee weken, want dan krijgen we een luchtbed gast en de week daarna hebben we het grote luchtbed nodig voor onze eigen vakantie.

Woensdag 14 juni 2006

Emy is weer thuis! Het is een druk weekend geweest, fijn om in Nederland te zijn, maar ook fijn om weer thuis te komen.

De reis donderdag verliep spoedig, eerst de twee treinen, daarna een paar uur wachten op het vliegveld Gardemoen (Oslo) en dan nog anderhalf uur in het vliegtuig. Op Gardemoen heb je je tijd wel nodig, het inchecken gaat snel, maar vanwege personeelstekort is de wachttijd voor de security, een ruim half uur.
Doordat ook de luchtverkeersleiding hier personeel tekort heeft, kreeg het vliegtuig nog een extra kwartier wachttijd in de rij voor de startbaan.
Papa kwam me halen op het vliegveld, met een felgele auto, die ik de komende dagen mocht gebruiken.
Ik hoefde gelukkig niet direct bij Schiphol zelf te rijden, maar een paar kilometer voor Utrecht kon ik mijn rijkunsten gaan uitproberen. Nog wel even problemen met koppelen, want dat hoeft niet in ons automaatje thuis, maar verder viel het 100% mee.

De eerste drie nachten heb ik bij Brigitte geslapen, erg gezellig, maar wel erg laat!

Vrijdagochtend ben ik gezellig met Mam gaan winkelen in Barneveld, toch wel even anders de winkels in Nederland, veel meer keus, ook met de kleine dingetjes. We hebben gezellig geluncht, lekker gegeten en het was gewoon gezellig samen.

Einde van de middag en de avond was ik in Nieuwegein, even samen met iedereen, Ilse en Joost gaan drie jaar rond de wereld zeilen, en dit was de laatste keer dat ik Ilse kon zien, Joost kon niet komen, omdat hij nog te veel aan de boot moest doen. Jeanette en Gert waren er met de kids, Anneke en Wim waren er en ook Nora was door omstandigheden in de buurt.

Zaterdagochtend heb ik met Brigitte doorgebracht, even boodschapjes gedaan, lekker gegeten en gekletst.
Zaterdagmiddag zijn we samen naar Barneveld gereden, Mam en Bart vierden hun 12½ jarig huwelijk, samen met veel goede vrienden. Het was erg gezellig, allemaal mensen waar ze de afgelopen jaren veel aan hebben gehad, in de goede en in de moeilijke tijden. Dus een prima gelegenheid om met elkaar te vieren. Veel leuke cadeaus, een mooi wensenalbum en een schilderij door Jeanette zelf geschilderd. Ik probeer een selectie te maken van alle foto's, want in totaal hebben we er met drie camera's bijna 200 geschoten!!

Zondagochtend reed ik vanuit Amersfoort naar Den Haag, om naar de kerk te gaan. Dit is toch wel de plek die ik in het dagelijks leven het meeste mis. Het was fijn om in een kerk te zijn, waar ik de aanwezigheid van God echt kon beleven. Weer veel bekenden gezien en met iedereen geprobeerd bij te praten.
In de middag viel er een gat in mijn programma, ik heb in Zoetermeer nog wat mensen geprobeerd te bezoeken, maar niemand was thuis, wel jammer, maar ik wist van te voren niet dat ik zou kunnen komen.'s Avonds bij Charlotte en Martijn gebarbecued en ook daar bij Marit in de kamer geslapen. Het was fijn om Sam te zien, want die was net na onze verhuizing geboren en ik had alleen nog maar de foto's gezien. In het echt is het al een heel ventje, ook met Charlotte nog fijn bijgepraat.

Op maandag was het tijd voor het Elysium in Bleiswijk, samen met Robyn en Carola heerlijk ontspannen in de Sauna, het dode zeebad en genieten van een lekker lunchbuffet (echt een aanrader!) Wel verbrand, want het weer was fantastisch! Maar het was het waard.

Dinsdagochtend moest ik weer op huis aan, Pap bracht me om kwart over zes 's ochtends naar Schiphol, waar ik om half tien het vliegtuig had. De tas was precies 20,4 kg, dus op het randje.
Op zich ging het vliegen goed, tot we bij het vliegveld in Gardemoen aankwamen. Het vliegtuig vloog langs het vliegveld (al wat vreemd) toen vloog het vanaf de andere kant op de landingsbaan af, maar op het laatste moment, koerste hij weer de lucht in. Dat was erg eng. Pas na een minuut of tien kregen we te horen dat er een vliegtuig op de landingsbaan stond, weer tien minuten later hoorden we dat er een evacuatie van een vliegtuig was en alle brandweer er ook bij was, en we daarom ook de andere landingsbaan niet mochten gebruiken.
Gelukkig was de situatie snel opgelost en konden we na diverse rondjes boven de regio, 50 minuten later dan gepland toch nog landen. Dat was een opluchting. 's Avonds om kwart over acht kwam ik weer in Åndalsnes aan, waar Martin al op me stond te wachten.

Zaterdag 10 juni 2006

Het is zover....de zomer komt ook dit jaar naar Noorwegen en wel vanaf vandaag, we wachten gespannen af.Hier aan de kust kan het nog wel eens anders worden dan wat ze voorspellen.

Ik (Martin) heb het huis voor me alleen. Emy is 5 dagen naar Nederland om het 12½ jarig huwelijk van haar moeder en Bart te vieren.En Gisteravond nam ze afscheid van Ilse en Joost die binnenkort voor een paar jaar de wereld rond zeilen.en verder reist ze Nederland door om hier en daar wat vrienden te bezoeken,ze heeft haar agenda al vol dus mailen om nog een afspraak te maken heeft geen zin.

Naast het WK voetbal gaat het nieuws vooral over het staken volgens mij heeft iedereen al gestaakt du nu dreigt alles wat met geldzaken en banken heeft te maken van af maandag te gaan staken wat resulteert in lege geld automaten, dreig brieven bij kassa's, dat je alleen nog maar met ouderwets geld kan betalen.En voor de mensen die ons een beetje kennen, weten dat Martin qua geld/bankzaken alles aan Emy overlaat......en ja Emy is er niet,dus Martin had vandaag in Hareid al een poging gedaan om geld te regelen,helaas dat liep op niets uit een geld automaat zonder verbinding en een balie medewerkster die mij 200 NOK extra wilde laten betalen aan transactiekosten.

Dus gisteravond een beetje zenuwachtig met een boodschappenlijstje ( die maakt Emy ook altijd.)en een bankpasje eerst voor de zekerheid maar even geld pinnen ( ging goed).Daarna boodschappen gedaan, een pizza ,chips en pølser's en een diepvriesmaaltijd.....laat het WK maar beginnen.

Zaterdag 3 juni 2006

Het is alweer juni, de tijd vliegt gewoon op dit moment. Alleen het weer doet niet mee. Het is weer regen en regen en het is zo koud, dat op de bergen weer veel sneeuw ligt. Maar vorig weekend was het gelukkig beter weer.

Op zaterdag heeft Martin samen met vijf anderen 1000 boompjes geplant op Gjerset, bij Ronald en Marja. Een grote klus, maar met een leuk team is het ze binnen een dag gelukt. Emy had 's avonds keuken dienst in het jongerencafé. Martin ging gezellig mee, maar we hebben het niet laat gemaakt, want de volgende ochtend moesten we weer op tijd in de kerk zijn.

De laatste belijdenisdienst op zondag was 33 kilometer verderop in Vågstranda, 7 jongeren deden belijdenis. Al met al een stuk rustiger dan de andere diensten, Emy had besloten om nu alles maar gewoon te laten gebeuren.

Na de het fotograferen moesten we direct in de auto springen, het half uur rond het fjord naar huis rijden en omkleden, daarna weer naar Gjerdsetbygda, 24 kilometer rond de andere kant van het fjord om daar met een groepje de berg op te klimmen.

2 jaar geleden waren we voor het laatst bij de seter (zomerboerderij) van Gjerset geweest, toen was het een lange zware klim. Deze keer was het nog een lange zware klim, maar ging het ons voor ons gevoel een stuk beter af dan toen.
We waren met een groepje van 10, 9 Nederlanders en een verdwaalde fransman die naar de noordkaap aan het fietsen was.

Het was heerlijk genieten, goed gezelschap, prachtig uitzicht en lekker weer. Dan is het echt genieten. Dat zijn van de gouden momentjes! (zie ook foto's)

Na de zware tocht hebben we bij Ronald en Marja gegeten, erg gezellig en daarna naar Patrick en Marielle. Nederlanders die op vakantie zijn op Gjerset, met plannen om toch ook wel naar Noorwegen te komen. We hebben hen vorig jaar ook ontmoet en ze waren ook mee op de wandeling. Het was even gezellig.

De rest van de week was het weer gewoon werken. Martin had donderdagavond nog een avond van de Samenmissie. Dat is een mannengroep, vrouwen worden alleen toegelaten om eten te maken. Martin was dus ontzettend laat thuis en zat helemaal propvol met wafels en ander eten. Maar hij vertelde een goede avond te hebben gehad.

Voor dit weekend hadden we kampeer plannen, maar omdat het nog koud is, 8 a 9 graden met regen, doen we dat maar niet.

Over een paar dagen gaat Emy naar Nederland. Het is heel vervelend dat ze niet iedereen kan zien. Maar vier dagen is echt niet genoeg! Maar zo is het nu eenmaal, dus ze gaat maar genieten van alles dat wel lukt binnen die tijd.

Zaterdag 27 mei 2006

Het was weer een druk weekje. Martin moest behalve hemelvaartsdag, alle dagen werken. Gelukkig was de veerbotenstaking donderdag afgelopen, dus kon het vervoer vrijdag weer op gang komen.

Zondag was het belijdenis in Voll/Måndalen. Een mooie dienst waar Emy ook mee mocht doen met de inzegening van de jongeren en in de gebeden voor hen. Weer een mooie dienst, behalve dat Emy en de dominee voor de dienst bijna met elkaar op de vuist gingen. Maar dat is goede afleiding voor de jongeren die toch wel nerveus waren.
Het ziet ernaar uit dat we die afleiding ook in andere diensten handhaven, want op hemelvaartsdag bij de belijdenis in Innfjorden was er weer een gelijkwaardig akkefietje. Het is heel jammer voor deze dominee dat de bisschop hem niet langer met de jongeren laat werken, maar nu wordt het ook steeds duidelijker waarom dat zo is. Chaotisch, altijd te laat, onvoorbereid en onduidelijk pratend.
Maar goed ook de dienst zelf was weer heel goed.

Nu waren we ook uitgenodigd op een feest van een belijdeniscatechisant. Dat was leuk, veel taart, liedjes, net een bruiloft, alleen dan 1 hoofdgast. Hildegunn is een leuke meid, we kennen haar en haar familie ook vanuit de pinkstergemeente. Erg leuk om zo mee te mogen vieren.

Woensdag had Emy een uitje met de kinderopvang naar het Aquarium in Ålesund. 35 peuters en kleuters samen met 13 begeleiders twee maal twee uur in de bus. Het was erg leuk om met de kinders zo'n dagje uit te hebben. Het was voor velen de eerste keer in de bus en het eerste schoolreisje. Gelukkig werd er niemand misselijk onderweg (behalve Emy dan) en hadden we de kotszakjes niet nodig.

Dinsdag was de Trollstigen weer open gegaan, en direct ook weer dicht omdat het ging sneeuwen. Maar op woensdag was hij weer open, dus hebben we na het werk snel gegeten en zijn we de berg weer opgereden. Nu is de zomer echt begonnen.
Het was leuk om weer boven te zijn, ook een goed gevoel dat ik er niet elke dag heen moet de komende drie maanden. Het was toch wel erg zwaar vorig jaar. We kennen degene die nu de kiosk gaat runnen, dus dat is wel leuk. Het is de zoon van de andere kioskhouder boven, en hij is nu bijna een jaar werkloos, dus een mooie mogelijkheid om geld te verdienen voor hem.
Emy werkt gewoon door op de kinderopvang tot eind juni, op de school tot midden juni en voor de belijdenisklassen hoeft nu alleen nog maar wat voorbereiding gedaan te worden voor volgend seizoen.

Het weer is wat wisselvallig, een aantal erg mooie dagen met lekkere zon en een aantal erg verregende dagen. Gelukkig was het met de belijdenissen mooi weer, zeker gezien alle feesten die iedereen heeft erna.

Martin maakt tijdens alle belijdenissen foto's, de meeste om gewoon te kunnen oefenen met het toestel, met de Nederlandse handleiding gaat dat ook heel goed. We leren elke keer weer meer. Belichting is nog wel erg moeilijk.

Maandag 22 mei 2006 (tussendoortje)

De dagen zijn weer lang aan het worden, als Martin zijn baas rond 12 uur 's nachts een SMS-je stuurt is het nog schemerig, als Emy dan rond drieën naar de wc moet is het ook schemerig en als Martin er om vier uur uit gaat al weer licht. Nog een maandje lichter worden en dan hebben we weer de langste dag.
We beginnen nu te praten over donkere gordijnen omdat Emy elke keer wakker wordt en denkt dat het al dag is.

Soms is het niet zo makkelijk om in een kerk te werken, omdat we allemaal Christenen zijn, verwachten we allemaal dat we aardig tegen elkaar zijn. Dat is dus niet het geval.
Elk kerkkantoor kan een wespennest zijn. Dus ook hier wel eens.
De drie dominees kunnen niet altijd zo goed met elkaar opschieten, tel daarbij een eigenwijze organist en een bestemde administrateur op en je krijgt interessante vergaderingen.
Nou is het ook jammer dat Emy van de twee dominees waar ze de meeste diensten mee doet, te horen krijgt waar ze het niet mee eens zijn bij de ander. Nou is daarbij eentje heel erg, soms erg hard, de andere doen het op een liefdevollere manier.
Tja, we hebben allemaal een andere visie op doop en belijdenis, hier in Noorwegen kan ik er niet veel meer in zien dan een mooie traditie, waarbij ik alleen kan hopen en bidden dat de jongeren iets van het geloof mee krijgen. Dit in tegenstelling tot de Nederlandse en Engelse belijdenis, waar dit meestal een bewuste stap van een jongere is in het geloof.

Ondertussen hebben we ook een Nederlandse handleiding gevonden voor onze digitale spiegelreflex camera, dus oefenen met focus en flits is nu prioriteit. Deze camera vergt wel een boel meer kennis dan onze analoge spiegelreflex camera, maar goed, de foto's zijn wel heel mooi.

Zaterdag 20 mei 2006

De tijd vliegt, alweer een week voorbij! Soms gaat de tijd hier echt heel snel en kunnen we het amper bijhouden. Nu de natuur ook een spurt maakt lijkt het allemaal nog sneller te gaan.

Vorig weekend heeft de helft van Emy's klantjes belijdenis gedaan. Zaterdag 19 jongeren en zondag 16.
Voor de dienst moesten ze zich verzamelen en witte koorkappen aan. Zo is iedereen in zo'n dienst in het wit gekleed en gelijk aan elkaar.
De diensten waren fijn, met mooie gezangen en een goede preek. De jongeren waren best zenuwachtig, maar bleven toch rustig. De dominee had best last van zijn keel en kreeg een glas water aangegeven door de koster, maar toen ging er wat water bij een meisje de nek in, toen brak er wel een giegelbui los. Verder was de dienst door iedereen op de foto gezet, ook door ons dus. Op de foto's in het fotoalbum, kan je wat beelden van de dienst en erna zien, die Martin heeft gemaakt.
Na de dienst werd er nog een foto gemaakt, Emy mocht hier ook bij op. Het is gewoonte dat de jongens bij de belijdenis een pak krijgen en de meiden een bunad, lokale feestdracht. In Åndalsnes hadden ze allemaal zo'n feestdracht gehad of geleend voor de gelegenheid. De zwarte is de Sunnmøre bunad (buurt van Ålesund) de blauwe en blauwrode is de zogenaamde Bolsøy bunad, die ook wel Romsdals bunad heet, dus van hier. De blauwe met ruitendoek op de schouder en ruitenschort is de mooiste van het land, de Nordlandsbunad. Dan is er nog eentje met een Nord-Møre bunad, rood met groen, eentje met een onbekende bunad en de zwart gele is een algemene feestdracht.

Op maandag gingen we beiden weer aan het werk, Martin weer op de gewone route en Emy in de inval bij de kinderopvang, hier was ze zondagavond voor gebeld.

Martin had het deze week zwaar. Het is nu loononderhandelingtijd in Noorwegen, dat hebben ze elk jaar, op zich niet erg, behalve dat er elk jaar weer een grote groep staakt.
Deze week was het het veerbootpersoneel. Vanaf vorige week vrijdagavond ligt op de meeste routes de ''hoofdboot'' eruit, en vanaf komende zaterdag gaan hele routes eruit. Martin moest dus regelmatig lang wachten op de veerboot. Resultaat was dus minder pakjes onderweg in het hele land.

Volgende week gaan waarschijnlijk ook de beveiligingsdiensten staken, resultaat is dan gesloten regionale vliegvelden, geen tol betaling, gesloten bedrijfsterreinen en raffinaderijen. Misschien gaan de leraren, kinderopvang en eventueel gemeente personeel vanaf eind volgende week ook staken, dus dan ligt alles even stil. Waarom ze niet gewoon meerjarige afspraken kunnen maken zonder te staken, daar zijn we nog niet achter.

We hebben ook een belasting formulier M gehad, hierop moeten allemaal moeilijke vragen over binnenlandse en buitenlandse belastingplicht worden ingevuld, onverdeelde boedels en conserverende inkomsten. Oftewel een beetje abracadabra, maar met hulp van Meta en de belastingdienst komen we er wel uit. Best handig zo'n accountant in de familie.

Wat betreft het huis zijn we weer een stapje verder, volgende week gaan we met een huiscatalogus man kijken op het stukje grond dat we leuk vinden. Verder hadden we een leuk leegstaand huis hier in de wijk gezien. We wisten niet wie de eigenaar was, maar gisteren stond ze in de krant, ze is namelijk overleden. Dus wie weet staat hij binnenkort te koop.

Woensdag was het hier nationale feestdag, dan gaat iedereen in optocht door het dorp en heeft iedereen die een bunad heeft, deze aan. Voor de meiden die net belijdenis hadden gedaan was het dus de eerste keer in volledige dracht. Wij zijn ook in de optocht meegelopen, hebben ijs en pølsers gegeten en het gezellig gehad.
Eerst vroegen we ons af, of we hier wel bij hoorden, maar wij hebben uiteindelijk voor Noorwegen gekozen, de rest woonde er toevallig al, dus voelen we dat we er echt bij mogen zijn. Martin moet alleen nog oefenen op het Noorse volkslied, maar het Wilhelmus kent hij ook niet helemaal.

Over drie weken is Emy in Nederland, op dit moment lijkt het nog mijlenverweg, maar zo lang is het niet, dus we moeten maar eens aan de voorbereidingen gaan denken. Voor die tijd nog drie belijdenissen, dagje uit met de kinderopvang en nog gewoon werken.

Zaterdag 13 mei 2006

De foto's van deze maand zijn nu zichtbaar! We waren vergeten om hem op openbaar te zetten.

Het is een drukke week geweest. Vorige week zaterdag jongerencafé, op zondag vierden we de verjaardag van Ronald die 50 werd. Een leuk feest met veel Noren en Nederlanders hier uit de buurt. Het weer was prachtig, dus we zijn een groot gedeelte van de tijd buiten geweest.

Dinsdag was het dugnad op de barnehage. Dat betekend dat iedereen zich inzet voor opruimen en dergelijke. Nu was de tuin aan de beurt. Gelukkig was het heerlijk weer, dus geen probleem om buiten te zijn.

Martin was ook vrij op dinsdag, dus kon ook lekker van het weer genieten. Hij krijgt nu elke week een dag vrij. Alleen we weten nooit van te voren welke dag het is. Volgens zijn baas is daar niets aan te veranderen. We hebben wel gevraagd of het de woensdag of vrijdag mag zijn, omdat Emy dan ook vrij is, maar nu wachten we maar af.

Dinsdagavond was het ungmesse in Grytten (Åndalsnes kerk), een dienst waarin de catechisanten antwoord geven op vragen, alles wel voorbereid, maar toch nog spannend. Alle jongeren waren netjes aangekleed, pakken voor de jongens en veel jurken en rokken voor de meisjes.
De dienst liep als een trein, het zijn ook een fijn stel jongeren hier, redelijk mee te werken, zeker als er ouders in de kerk zitten.
Na de dienst was er een feest, georganiseerd door de kerkenraad. Dit bestond uit een voordracht, quiz, loterij, taart, koorzang en Emy mocht ook nog een kleine speech houden. Aan het einde van de avond, kwam Sven Olav, onze dominee aan het woord. Voordat hij de zegen over iedereen uitsprak, bedankte hij Emy voor haar werk het afgelopen jaar, met tranen in zijn ogen. Heel fijn dat het werk zo gewaardeerd wordt.

Woensdag was het alweer liturgie bouwen voor de belijdenisdiensten van zaterdag en zondag. Terwijl ondertussen ook de laatste hand gelegd werd aan de liturgie van de ungmesse van vrijdag in Innfjorden.

Donderdagavond was er oefenen voor de belijdenis door de catechisanten. Om de zenuwen te bedwingen oefenen we alles een keer. Jammer genoeg is het weer nu wel weer omgeslagen. Van zonnige 20-25 graden zijn we van woensdag op donderdag gezakt naar 7 graden met regen. We hopen dat het zaterdag en zondag met de belijdenissen mooier of in ieder geval droger weer is. De vooruitzichten hebben het alleen over veel regen.

De ungmesse in Innfjorden was ook een groot succes, nu hebben al mijn catechisanten alles achter de rug, en kunnen ze belijdenis doen, of zoals het hier heet, bevestiging (van de doopsbeloften) de bevestiging komt van God, de jongeren zelf beloven niets, ze krijgen een zegen mee.
Ook na deze ungmesse was er weer feest, omdat deze jongeren uit drie verschillende dorpjes komen, werden de feesten op drie verschillende plaatsen georganiseerd. Emy mocht mee in Innfjorden, de dominee en zijn vrouw namen Måndalen en Vågstranda voor hun rekening.
Martin was jammergenoeg te laat thuis om nog mee te kunnen.

Wat betreft huizen, zijn we nog gewoon bezig, we wachten nu op een prijs van een bouwer en kunnen dan een prijs voor de fundering gaan uitzoeken. Het zit allemaal op het randje van wel of niet kunnen betalen.

Zaterdag 6 mei 2006

De afgelopen week heeft in het teken gestaan van huizen. Al in het weekend besloten we dat het huis dat hier in de buurt te koop stond, in een te slechte staat was, wij zijn niet zo handig namelijk. Daarnaast was de prijs ook al gestegen, zodat we het niet eens meer de moeite waard vonden.

We waren er al best wel vaak langsgelopen en kwamen steeds meer gebreken tegen, dus samen met de prijsstijging, was het beter er vanaf te zien.

Ondertussen zijn we bezig met het uitzoeken van plan B. Het bouwen van een huis. Er staan een aantal stukken grond te koop aan de rand van het dorp, op een bergkant.
Nu hebben we ook heel veel catalogi opgevraagd van huizen en zijn nu dus aan het uitzoeken wat het bouwen van een huis kost. Natuurlijk kost het meer dan een staand huis, maar dan weet je ook dat alles nieuw is en het onderhoud, in ieder geval de komende vijf jaar onder controle is.

We zijn nu dus een week aan het rondrijden, grond kijken. (Dat betekend tussen de bomen door uitzoeken welke rotsen er nu staan, en hoe je daar in hemelsnaam een huis zou kunnen bouwen.

Zaterdagavond hebben Ronald en Marja bij ons gegeten, daarna is Emy met Marja naar het koorconcert gegaan. Leuke moderne muziek, arrangementen van popmuziek, kinderliedjes echt van alles wat. Twee koren, met tussendoor jongeren van verschillende scholen die optraden, met dans, trekharmonica en een band.
Martin deed dienst bij het jongerencafé en staat nu bekend als goed wafelbakker! Emy ging er na het wegbrengen van Marja ook nog even langs, dus het werd weer een latertje.

Zondags hebben we tot bijna 12 uur uitgeslapen, dat komt bijna nooit voor, maar met zo'n latertje de avond ervoor, moesten we het inhalen.
's Middags kwamen Kay Morten en Hilde te eten, zij zijn van jeugd met een Opdracht en helpen elke keer met het jongerencafé. Heel gezellig. Daarna hadden we kerkdienst bij de Pinkstergemeente.

Maandag was het 1 mei, een vrije dag hier, waarom men op de dag van de arbeid vrij is begrijp ik nog niet, maar het is sinds 1938 al zo hier.
Omdat de sneeuw nu toch echt snel aan het verdwijnen was, hebben we gekozen om te gaan wandelen. We zijn de Klovstien opgegaan, het wandelpad naast de weg van de Trollstigen. Het weer was heerlijk en we hebben ongeveer 3 uur door het Isterdal gewandeld. 's Avonds hebben we ook nog 2 uur door het dorp gewandeld. We blijven dus wel fit.

Dinsdag, Woensdag en donderdag moest Emy overdag op school en kinderopvang werken en had ze elke avond iets met de belijdeniscatechisanten. Een drukke week dus. Gelukkig was het heerlijk weer, dus de kinderen op de kinderopvang waren veel buiten. Woensdag met z'n allen naar het bos en donderdag een buitendag op een boerderij met 700 schapen en lammeren, een konijn en een kip met kuikens. Fantastisch voor de kinderen. En voor de volwassenen is het dan ook lekker werken.

Dinsdagavond was er een groep van Jeugd met een Opdracht uit Ålesund in de Pinkstergemeente, er was ook een meisje uit Nederland bij, zij zal voor 3 jaar hier in Noorwegen werken. Verder ook nog een Latvische, een Estlandse, een Canadese, een Amerikaanse en drie Noorse meiden. Aanstaande zaterdag komen ze in het jongerencafé helpen.

Martin was woensdag lekker vrij en heeft zich weer op de huizentocht gestort. We beginnen wel te ontdekken wat we willen, maar nu nog uitzoeken of het kan en of de bank het ook een goed idee vindt.

Zaterdag 29 april 2006

Op zondag hebben we onze laatste skitur van het seizoen gehad, we hebben een løype van 8 km gedaan, de nystugubergetløype in Bjorli. Heerlijk in de sneeuw. Ook deze keer redelijk wat stijging en daling, we hebben dus goed op het remmen kunnen oefenen. Maar goed allebei hebben we een afdaling gedeeltelijk op de buik gedaan, maar Martin heeft gewoon een veel betere balans.
Zondag avond was er bezoek in de Pinkstergemeente, een man van in de 80, Arne Grimsby. Op zich wel interessant, maar voor mij niet echt vernieuwend. Verder vind ik het een beetje irritant als iemand continue ''Jesus, Jesus, Halleluia'' roept.

Op maandag was Martin weer lekker vroeg de deur uit voor de baas, die heeft vooral op maandag de gewoonte om Martin een uur eerder te laten beginnen, dus gaat de wekker rond drie uur al af.
Emy begon pas rond drieën in de middag met haar catechisanten. In de loop van de ochtend belde een voetbaltrainer dat hij zes jongens nodig had in zijn voetbalteam die middag, dus die hebben een alternatief gekregen, van zaterdagochtend op komen dagen in de kerk. Het is nu wel stress tijd, want binnenkort is het een soort test, dan hebben ze een jongeren dienst met vraag en antwoord. Nu was het de tijd om de antwoorden voor te bereiden. Beide groepen liepen geolied, er werden goede antwoorden gegeven, zodat er niet al te veel werk overblijft bij het voorbereiden van de diensten.
Trouwens het voetbalteam heeft verloren met 3-0 hebben we gehoord.
Het is nu ook evaluatietijd, drama en mime vinden ze bijna allemaal leuk, ze hebben het idee dat ze het afgelopen jaar nog wat geleerd hebben en het onderwerp sex vonden ze overal het leukst.. dus die moeten we er maar in houden volgend jaar.

Dinsdagochtend hoorden we dat er een huis te koop stond hier in de straat naast ons, dus we zijn nu aan het overwegen of we het willen kopen, het is precies in onze prijsklasse, is ingericht op een goede manier voor ons en ligt op een goede plaats.

Op woensdag was het hetzelfde verhaal met de catechisanten in Måndalen en Innfjorden, alleen was het nu wat meer ongeorganiseerd, met onwillige jongeren en veel lawaai. De hulp die er zou zijn was het vergeten en de dominee kwam toen we al klaar waren, dus niet zo fijn.

Donderdag kreeg Martin opeens een vrije dag, Emy moest wel de hele dag werken. Eerst school, daarna kinderopvang, daarna de teksten in het Nynorsk van woensdag overzetten op de liturgie. Omdat we Bokmål Noors hebben geleerd en niet Nynorsk Noors, is het soms wat moeilijk, zeker schriftelijk, dus kreeg Emy hulp van de secretaresse van de kerk. En hierna was er nog een vergadering van de kerkeraad, waarbij alle medewerkers aanwezig moesten zijn, dus een lange dag.

Martin heeft zich thuis goed vermaakt met het nadenken over wat het betekend om een huis te kopen, hij heeft de bank geraadpleegd die ons graag het geld willen lenen en zich in de bod procedure verdiept.
Een huis kopen heeft wel iets van een veiling weg, dus we zetten een max bedrag voor onszelf en dan zien we wel waar we uit komen. Volgende week is pas de bezichtiging, wel belangrijk bij houten huizen van 50 jaar oud.

De winter is nu echt voorbij, de sneeuwschuiverstokken zijn weggehaald, de wegen zijn schoongeveegd van grind, dat gebruikt wordt in plaats van zout en skiën zit er niet meer in. Overal komen groene knoppen te voorschijn en de boeren rijden massaal de mest uit.

Koninginnedag vieren we niet hier, Martin heeft vanmorgen een cursus veiligheid en Emy haar catechisanten. Vanmiddag komen Ronald en Marja eten en daarna gaat Emy met Marja naar een concert van koren in het gemeentehuis. Emy kreeg de kaarten hiervoor van een moeder van een van haar jongeren. Omdat ze zo hard werkte. Aardig compliment.

Zaterdag 22 april 2006

De lente is er eindelijk, sinds vandaag gaan de temperaturen omhoog naar rond de 10 graden en lijkt het zonnetje het gewonnen te hebben.

Afgelopen woensdag hebben we nieuwe ski's gekocht. Goede warme schoenen voor allebei, met moderne bindingen en daaronder mooie bergski's. (fjellski) Met stokken op de juiste lengte voor ons allebei. We hebben ze ook direct woensdagmiddag uitgeprobeert in Bjorli. Voor het eerst hebben we nu een hele løype gedaan. 8 kilometer. Hiervoor deden we delen van løypes, maar nog nooit het hele parcours. Nu dus wel. Het was een eind, best zwaar, met een stevige klim en mooie afdalingen. Het ging wel iets hoger dan we dachten, dus de afdalingen waren ook iets meer, maar we hebben het prima gedaan, vinden we zelf. De nieuwe ski's zijn lekker stabiel, en met stokken op de juiste lengte wordt het makkelijker.

We zitten nu in het Noorse Dugnad seizoen. Dugnad is een soort vrijwilligerswerk. Maar dan met een groep tegelijk op afspraak. Donderdag had Emy dugnad in het bedehus. Daar moest de buitenboel opgeruimd (bladeren en takken van het gras na de winter) en de binnenboel schoon voor de belijdenisfeesten beginnen. Vanmorgen was het dugnad van de pinkstergemeente. Daar moest ook de boel op orde voor belijdenisfeesten. We verwachten binnenkort nog wel Dugnad in de straat en eventueel op het kerkhof en rond de kerk.

Martin heeft een rustige week gehad, maandag en woensdag vrij, dinsdag vroeg thuis, alleen donderdag en vrijdag weer gewoon. Wel lekker even zo rustig. Emy heeft dinsdag en donderdag met de kleintjes gewerkt en woensdag nog wat kerkoverleg.

Op het artikel in de krant hebben we eigenlijk alleen positieve reacties gehad. Vooral van mensen die we goed kennen was het fijn om te horen dat in het artikel dingen gezegd werden, waar ze het helemaal mee eens waren.

Vandaag heeft Martin zijn skates weer opnieuw ontdekt en vanavond is hij de buurt gaan verkennen op de skates. Gelukkig wel met helm op, want hier zijn natuurlijk wat meer heuveltjes dan in Nederland.

Dinsdag 18 april 2006

Emy stond vanmorgen met een leuk artikel in de krant
klik hier voor het artikel.

Maandag 17 april 2006

We hebben er een lekkere minivakantie van gemaakt. Vrijdagochtend zijn we redelijk op tijd weggereden naar Trondheim. Martin heeft tot Dombås gereden (1,5 uur) en Emy de rest van de rit (3 uur). We hebben tegenwoordig allebei een statoil mok. Dat betekend dat we bij elke Statoil pomp gratis onze mok kunnen vullen met koffie, thee en chocolademelk. Onze rit was verdeeld in drie etappes. Eerst mok vullen in Åndalsnes, dan in Dombås, daarna in Oppdal en dan door naar Trondheim. 3 keer 100 kilometer, drie keer anderhalf uur.

Op weg naar Trondheim hadden we nog best een aantal keer ijs en sneeuw op de weg. Het had 's nachts net gesneeuwd en dat konden we goed merken. Gelukkig hadden we de spijkerbanden nog op de auto. Maar die spijkerbanden kosten ook weer extra geld. In Trondheim betaal je Piggdekkgebyr, een spijkerbandenbelasting. Omdat spijkerbanden het asfalt kapot rijden en stofdeeltjes veroorzaken en Trondheim normaal zorgt voor schone wegen, betaal je extra, 30 nok per dag.

Rond half twee waren we al in Trondheim en konden we direct inchecken in het hotel. We hadden een kamer driehoogachter, maar met bad, tien kanalen tv en twee goede bedden.
Nadat we even uitgerust waren van de rit besloten we lekker de stad door te wandelen. We kennen Trondheim wel van de keren dat we er eerder geweest waren, maar het is toch elke keer weer anders. De houten huizen in de oude binnenstad, de cathedraal, de studentenbuurt en de rivier met de pakhuizen.

's Avonds hebben we onszelf goed verwend, heerlijk uit eten. Bij Egon, een keten van restaurants die je door het hele land vindt, maar met goed eten. Eerst een bord met lekkere hapjes vooraf. Martin had spareribs, die had hij erg gemist en Emy had een spies met verschillende soorten vlees. Als toetje nog een stukje taart en daarna zaten we allebei helemaal vol.

Op zaterdagmorgen hebben we de Ikea bezocht, altijd gezellig, helemaal hetzelfde als in Nederland, alleen met Noorse prijzen. We hebben een nieuw vierseizoenendekbed gekocht, 240 bij 220, net ietsje groter. Voor onze oude, van 220 bij 200 konden we hier helemaal geen hoezen krijgen, daarnaast werd hij ook wat dunner, dus nu maar alles nieuw. Dus ook twee hoezen erbij en kussenslopen en onderlakens. De komende tijd slapen we dus weer goed. ook onze gasten kunnen nu beter slapen, want we hebben een tijdelijke oplossing voor ons gastenbed, dus als we 1 gast krijgen, hoeft deze niet meer op de grond op een matras.
Verder nog nieuwe planken voor de kledingkast en daarmee waren we weer klaar.
De Zweedse eetwinkel bij Ikea is niet meer interessant, ze verkopen alles ook gewoon bij ons in de supermarkt, tot aan de Zweedse balletjes toe, die op dit moment erg populair zijn hier.

Na de Ikea hebben we ook nog een grote supermarkt bezocht, nog wat kruiden gekocht, die we in het dorp niet kunnen krijgen, en daarna weer de grote thuisreis.
Omdat Emy alles in de stad had gereden (ook om te oefenen voor Nederland....) nam Martin het na de eerste etappe over om de rest van de rit te rijden. Hij moet natuurlijk ook af en toe rijden, anders verleerd hij het.

Zondag, Paaszondag, zijn we naar de kerk geweest, daarna heerlijk een middagdutje gedaan en tussendoor Indisch Haantje gekookt, naar goed familierecept. Verder nog lekker een wandeling door het dorp gemaakt, de eerste campers stonden er al weer en ook alweer een paar mooie boten in de haven. Verder bekijken we nu uitgebreid alle huizen, want we moeten ons toch oriënteren op de markt!

Tweede Paasdag, maandagochtend hebben we lekker uitgeslapen, rustig aangedaan en op een gegeven moment toch maar kleren aangedaan waarin we konden skiën. We zijn naar Skorgedalen gereden, net aan de andere kant van het fjord, ons lokale skicentrum. Hier hebben we even bij de eerste hulppost gevraagd voor een goede route voor echte beginners.
Wij denken nu dat het wel erg rustig moet zijn geweest bij de eerste hulp post, want de route die ze ons op stuurden, had nogal wat afdalingen... Erg spannend, maar niet iets wat we gewend zijn. Ons remmen gaat nog niet zo goed namelijk. Martin heeft het evenwicht van een koorddanser en kwam gewoon op twee skietjes aan, Emy deed het met een halve koprol midden op een helling, om daarna nog bijna een sneeuwscooter te enteren. Maar het was heerlijk en we kwamen goed moe thuis.

We dachten dat de lente zijn entree had gedaan, maar vanmiddag begon het opeens heel erg hard te sneeuwen, met hele grote vlokken. Het bleef niet liggen, maar was wel even heel vreemd.

Vanavond naar het bedehus, informele kerkdienst, en morgen weer gewoon aan de slag.

Er zijn ook weer nieuwe foto's http://uk.pg.photos.yahoo.com/ph/noorwegenhososs/my_photos

Vrijdag 14 april 2006

Omdat we er vandaag even voor twee dagen tussenuit gaan alvast een update van het log.

Het is Pasen hier, de hele wijk is uitgestorven, behalve dit huis, want de bovenburen hebben de kinderen en kleinkinderen op bezoek. Misschien maar goed dat we er even tussenuit gaan, want vooral de twee kleinste hebben heel veel energie en rennen de hele tijd rondjes om het huis, al roepende naar elkaar.

Dinsdag was Martin plotseling vrij. Omdat veel bedrijven deze hele week dicht zijn, waren er geen goederen om te vervoeren. Dus lekker uitgeslapen en rustig aan gedaan. Martin heeft twee nieuwe broeken gekregen en een nieuw T-shirt. Normaal is hij voor zichzelf niet zo makkelijk een kledingwinkel in te krijgen, maar nu wilde hij een broek om in te skiën, dus gelijk even verder gekeken.

Woensdag was er nog steeds weinig te vervoeren, dus was Martin al lekker vroeg thuis, rond half vijf. Dat is echt luxe, normaal is zeven uur al vroeg.

Emy had woensdag een vergadering, we dachten dat het niet lang zou duren, maar na zeven uur waren we eindelijk klaar met de voorbereidingen voor een kerkdienst met de belijdeniscatechisanten. Dat was dus een zware zit.

Maar toen hadden we ook vakantie! Heerlijk tot en met maandag helemaal vrij!

Donderdag hebben we weer lekker uitgeslapen, heerlijk geskied, hier in de buurt is nog net genoeg sneeuw voor onze beginneractiviteiten. Het was prima paasweer, zoals dat hier gezien wordt, zonnetje, sneeuw, buiten, perfect. Later nog even lekker door het dorp gewandeld en Emy had groentesoep voor Martin gemaakt, van een schenkeltje af, dus dat was lekker smullen na alle activiteiten.

We vinden het trouwens heel erg leuk dat zoveel mensen een berichtje in ons gastenboek achterlaten. We schrijven ons weblog met plezier, maar het is fijn om te weten dat mensen het ook daadwerkelijk lezen!

Verder zijn we dinsdag ook nog even bij de bank binnengelopen om eens te vragen naar de mogelijkheden van een hypotheek. We hadden al heel veel verhalen gehoord over ''moeilijk, moeilijk, moeilijk, max 80% etc..'' Maar het antwoord van onze bank was eigenlijk ''bel ons als je een huis ziet, en wij zorgen voor het geld.'' Dus dat was heel positief. Waarschijnlijk moeten we wel iets meer doen dan 1 telefoontje, maar de goede wil is er, ook voor een 100% hypotheek.
Nu staat er verder bar weinig te koop in de hele gemeente, dus we wachten verder af.

Verder is het weer nu wisselend bewolkt met regen en dan weer zon, temperaturen rond de 5-7 graden en de sneeuw in het dorp is weg. Boven de 600 meter sneeuwt het nog als het beneden regent en boven de 150 meter ligt de sneeuw nog.
Als we naar Trondheim rijden lopen we kans op sneeuwbuien op het Dovrefjellet, maar we hebben de winterbanden er nog opliggen, volgende week gaan we weer wisselen naar zomerbanden. Emy heeft nog nooit met zomerbanden gereden, dus het zal wennen zijn, een stille auto. Met winterbanden klinkt hij als een tank op de droge weg. Onze zomerbandjes liggen bij Ronald en Marja op de boerderij, dus daar gaan we volgende week weer even langs.

Martin heeft op zijn vrachtwagen wel al sinds deze week zomerbanden op de vooras, de rest komt waarschijnlijk in juli of zo (net als vorig jaar). Ons autootje heeft spijkerbanden, die moeten er voor de eerste maandag na paasmaandag af, op de vrachtwagen is het piggfri, dat mag het hele jaar blijven zitten. Al is het niet optimaal en kan er bij ongelukken ook gekeken worden of het een oorzaak is van ongeluk of schade.
We gaan er maar van uit dat in ieder geval voor onze eigen auto we alles doen om hem veilig te houden. De rest laten we over aan de baas van Martin. Die heeft dit jaar al zoveel schades gehad dat ook zijn inzet hierin groot zal zijn.

Maandag 10. april 2006

We zitten in in de paasperiode, een wat vreemde periode in Noorwegen. Het grootste gedeelte van de bevolking (nou ja het lijkt het grootste gedeelte) pakt zijn ski's, zet ze op het dak van de auto en gaat een eind rijden naar een hut in de middle of nowhere, waar je met de auto niet eens kan komen en waar geen elektriciteit en stromend water is.
Dan gaan ze met z'n allen de pistes op om te skiën en benen te breken. De meesten vertrekken op palmzondag, of de maandag erna. De rest op woensdagmiddag, wanneer alle bedrijven sluiten.
Daarna doen ze het hele land op slot van woensdagavond tot en met dinsdagmorgen. Op zaterdag gaan de winkels even open, voor noodzakelijke boodschappen.

Wij doen natuurlijk aan die gekkigheid niet mee. Martin moet gewoon tot en met woensdagavond werken en onze ski-kunsten zijn nog niet zo goed dat we elke dag weg zouden kunnen, we gaan wel proberen om twee keer op de ski's te gaan staan.

We gaan ook een ritje naar Trondheim plannen, omdat het net te ver rijden is voor een gewoon weekend, gaan we nu op vrijdag heen, daar overnachten, zaterdag lekker winkelen en dan erg laat weer naar huis terug.

Even iets heel anders, zijn zakdoekjes zo Nederlands? Hier hebben ze van die tissues in een doos en een beperkte selectie (1 soort) zakdoekjes in een pakje, die dan ook nog eens een fortuin kosten.
Gelukkig hebben we de Lidl ontdekt waar ze wel goedkopere pakjes zakdoeken hebben voor Emy's structurele verkoudheid.

Dit weekend zijn we ook nog op zoek geweest naar een stevig kooktoestel voor het kamperen. Omdat de Nederlandse blauwe flessen hier niet gebruikt worden, hebben we de hele kookuitrusting weggegeven. Nu hebben we nog zo'n klein wankel pitje op een weggooiblikje, maar dat is niet ideaal. Maar ook daar heeft Noorwegen weer een beperking, of de hele kleine ''ik ga met de rugzak toeren'' pitjes of de hele grote ''ik heb een camper of 8 meter caravan'' variant. Wij willen iets er tussen in. Nu hebben we op internet een leuke gezien. Maar deze hebben ze weer nergens in de winkel. Zullen we dan toch maar importeur gaan worden? Tja als ze het niet hebben, dan zullen ze er wel geen behoefte aan hebben.
We beginnen nu de Noren wel zo goed te kennen, dat nieuwe dingen erg moeilijk erin gaan. Helemaal enthousiast denken ze met je mee, kom je dan daadwerkelijk met iets, tja dan willen ze het niet.

Maar goed, ze hebben hier ook een boel dingen die ze in Nederland niet hebben. Sneeuw, ski's, bergen, fjorden, rendiervlees, walvisvlees en nog een heleboel dat we nog moeten ontdekken.

Martin heeft de laatste tijd vaak zin in Nasi. Gelukkig was onze kruidenvoorraad laatst door Pap nog aangevuld, dus Martin krijgt elke week zijn portie Nasi. Waarom hij hier in Nederland bijna nooit zin in had, en nu opeens wel.. tja dat zal een raadsel blijven.

Zaterdag 8 april 2006

De lente lijkt eindelijk aangekomen te zijn, na de laatste sneeuw van dinsdag, is het nu zonnig met weersverwachtingen boven het vriespunt. Opeens komt er nu een groene waas over de kale grijzige bomen. De sneeuwgrens heeft zich 75 meter boven ons huis gevestigd, in plaats van in de tuin.

En overal zitten vogels. Herten lopen weer door de velden en iedereen komt langzaam weer zijn huis uit.

Donderdag en vrijdag was het heerlijk weer, zonnetje, wel af en toe een (sneeuw)bui, maar die duurden niet lang.

Emy heeft vrijdag 280 km gereden, eerst Marja opgehaald van Gjerset, daarna samen naar Ålesund gereden. Daar hebben we samen de hele dag gewinkeld, en gewoon getut. Lekker gegeten en rustig aan gedaan. Een fijne dag, van die vrouwenwinkeldagen had Emy sinds september niet meer gehad, toen Robyn er was.

Emy had vorig weekend twee kerkdiensten met konfirmanten. Die gingen uiteindelijk best goed, na de voorbereidingen die wat rommelig waren. Het is altijd spannend om met 25-30 jongeren een dienst in elkaar te zetten. Op het laatst durven ze opeens niet meer, of ze halen andere gekke dingen uit. Maar uiteindelijk was het voor de overige kerkgangers een goede dienst.

Verder is het een redelijk rustige week geweest, allebei de gewone dagen gewerkt en verder niet zoveel gedaan.

Zaterdag 1 april 2006

Afgelopen maandag woonden we 1 jaar in Noorwegen

De stand na 1 jaar:

Martin heeft een vaste baan (eerst een contract voor zes maanden)

we hebben een leuk (huur)huis

Martin draait zijn hand niet meer om voor een sneeuwbuitje tijdens het rijden in de vrachtwagen

Sneeuwschuiven daarentegen is voor ons beiden een zware opgave

Emy is zes weken werkloos geweest, maar werkt nu bij drie verschillende bazen

We kunnen skiën, maar moeten er nog wel wat ervaring in op doen

Emy heeft haar rijbewijs gehaald en een zwaar Noors examen gedaan

Nederland is soms erg ver weg, maar soms ook heel dichtbij

We beginnen ons plekje in de kerk te vinden

Emy heeft 65 konfirmanten (belijdeniscatechisanten van 15 jaar) onder haar hoede

Martin fietst naar zijn werk sinds Emy haar rijbewijs heeft (al een paar dagen dus)

Het lukt ons nog steeds niet om contact met iedereen te houden, dus bel ons als je even niets gehoord hebt, wij mogen dan goedkoop kunnen bellen, maar dat betekend niet dat anderen ons ook mogen bellen. Wij bellen dan wel weer terug!

Verjaardagskaarten zijn standaard een week te laat, komt hij te vroeg, dan is dat compensatie voor de kaarten die nog op het bureau liggen hier (Menno en Robyn)

Emy komt in juni een paar dagen naar Nederland, Martin kan de stap nog niet zetten

Tja ondertussen zijn we hier dus al een heel jaar! De tijd vliegt gewoon voorbij. Soms lijkt het alsof we hier net zijn aangekomen, maar als we dan kijken wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurt is, dan is het bijna een leven!

Ons Noors is nu gewoon goed genoeg. Soms lopen we wel naar woorden te zoeken, maar verstaan doen we bijna iedereen. Soms zijn er dagen dat het niet zo wil, maar met werken zijn er eigenlijk geen problemen.

Onze sociale cirkel is aan het ontwikkelen, het gaat langzaam, maar er zit vooruitgang in. Emy heeft net een boek gelezen, ''typisch Noors om onbeleefd te zijn?''. In het boek wordt ondermeer het voorbeeld genomen, dat in de meeste samenlevingen, men iemand uitnodigt om die persoon beter te leren kennen. Dit in tegenstelling tot de Noren, die eigenlijk niemand uitnodigen, voor ze die persoon goed kennen.

De Noren zijn ook erg trots op alles van eigen grond. Dus het lokale culturele circuit is erg belangrijk. Dat wij niet zo cultureel zijn, dat merken we omdat we vaak niet mee kunnen praten, over de lokale big-band, de schoolorkesten, voorstellingen van de dramagroep etc.. Verder is sport hier ook erg belangrijk en zitten de meeste kinderen op een sportvereniging, vooral voetbal en handbal zijn populair.
Gelukkig vullen ze de lokale krant met deze informatie, zodat we mee kunnen leven.

Het is een erg hectisch jaar geweest. Soms ietwat te hectisch. Veel veranderingen. Land, huis, werk, taal, eigenlijk alle dingen die normaal vast zijn in je leven en die je kent, die veranderen opeens. Nu is Noorwegen niet zo'n heel vreemd land, maar veel dingen die je eigenlijk voor 'normaal' aanneemt blijken nu net even iets anders te werken.

Maar we hebben het hier goed! We hebben een fijn huisje, allebei werk. Mooie natuur om ons heen en de rest is aan het groeien, dus we komen er wel.

Deze week heeft Martin dus zoals gezegd de fiets weer uit het stof in de garage moeten vissen, het is maar een klein stukje gelukkig. Verder is de meeste sneeuw nu weg, zodat het ook weer veilig fietsen is.

Emy heeft deze week twee keer geskied, goede oefening en een vervanging van de sportschool met het mooie weer dat we dinsdag en vrijdag hadden. Het weer blijft wisselvallig, al denken we nu dat de lente echt komt. We hebben weer lekker lange dagen en de zon komt weer helemaal boven de bergen uit. Het skiën gaat steeds beter, alleen een heuveltje af is erg eng! want remmen hebben we niet geleerd.

Verder is Emy lekker met het autootje aan het oefenen, naar het werk in Måndalen, Marja naar Gjerset brengen, nadat ze gezellig woensdag was komen buurten, vrijdag naar Bjorli om daar de skiløypes te onderzoeken en veel kleine ritjes om het gevoel van de auto te krijgen. Deze week ook al direct alleen een paar inhaal acties moeten doen en in een sneeuwbui gereden. Dus ze doet goed ervaring op.

Zaterdag 25 maart 2005

Eindelijk is het zover, Emy heeft haar rijbewijs gehaald! Vrijdagmiddag mocht ze afrijden in Molde en het ging in één keer goed! Ondanks dat de motor twee keer afsloeg (van de zenuwen) heeft ze het mooi gehaald. Parkeren kan ze nog steeds niet. Achteruit rijden zit niet in het opleidingssysteem en ook over in de spiegels kijken is nog nooit met een woord gerept. Maar op ijs rijden, in sneeuwstormen, 9% hellingen en kaartlezen dat kan wel allemaal. Veel aandacht voor het op tijd je groot licht aandoen en voorrang aan rechts geven, zelfs het plaatsen van kinderzitjes en fietsen op de trekhaak is aan de aandacht geweest. Kortom, iets anders dan in Nederland! Hellingproef dat hoeft hier niet, in elke route zitten zoveel hellingen waar je moet stoppen, dat je dat al automatisch mee krijgt. Driepunts kering op de weg, die doen we hier alleen in noodgevallen en een rijexamen is dat niet, dus ook die wordt niet geoefend, maar wel inhaallessen en borden lezen. Nu maar veel rijden om goed ervaring op te doen!

Alle dingen die niet tijdens de lessen gedaan werden, zijn wel onder de aandacht gebracht door Martin. Waarschijnlijk is er geen aandacht aan parkeren en spiegels besteed, omdat het tijdens de lessen in één keer allemaal goed ging. Keren is wel geoefend, maar niet iets dat je vaak hoeft te doen. Keren doe je maar bij een inrit of op een parkeerplaats.

Het is jammer voor Martin, maar nu zal hij toch de fiets moeten pakken. Gelukkig zijn de wegen weer bijna schoon, dat fietst makkelijker.

We hebben sinds afgelopen weekend weer een meter sneeuw gehad. Wat de laatste rijles voor het afrijden had moeten zijn, was een les waar Emy als een blinde de weg moest proberen te vinden, omdat het zo hard sneeuwde dat zowel de weg als de wegkanten niet meer te zien waren. Gelukkig staan hier in de winter stokken langs de weg, zodat de sneeuwschuiver weet tot waar hij kan schuiven. Die kwamen nu ook Emy van pas, net zoals ze Martin al vaak de weg hebben gewezen. Tot donderdagmiddag is het blijven sneeuwen, maar gelukkig was vrijdag helder met zon. Nog wel veel ijs en sneeuw op de weg, maar ach, dat zijn we gewend hier. Dus met afrijden was dat geen probleem!

Martin stond dinsdag met zijn vrachtwagen vast op een berghelling. De vrachtwagen wilde niet verder omhoog op het spiegelgladde wegdek, en uiteindelijk moesten er midden op de weg kettingen gelegd worden, voor hij verder kon. Dat was wel even stressen, maar hij kwam uiteindelijk toch thuis!

We zijn de winter nu wel allebei zat. Emy gleed dinsdagochtend op haar voetjes gewoon twee meter een helling naar beneden, omdat de sneeuwschuiver net langs was geweest en het spiegelglad was. Nu kon ze dus in de meter sneeuw verder baggeren, omdat er daar wel genoeg grip was.

Emy heeft het deze week druk gehad, maandag en vrijdag met autolessen en afrijden. Dinsdag en donderdag met de kleintjes werken en een oudergesprek en woensdag met de belijdeniscatechisanten in Måndalen.

Dinsdagavond hebben we onze vaste avond van de pinkstergemeente. Nu hebben we het afgelopen weekend geëvalueerd. Emy heeft aantekeningen en een samenvatting gemaakt hiervan. Ze moet toch oefenen om dit soort dingen ook in het Noors te kunnen.

Maandag 20 maart 2006

Er is weer zoveel gebeurt dat we wel moeten schrijven!

We hebben een fantastisch weekend gehad. Het was lovsangshelg, oftewel lofprijzingweekend hier in het dorp. Georganiseerd door Jeugd met een Opdracht en de pinkstergemeente.

Vrijdagavond was er een avondvullende lofzangavond. Met drie verschillende bands werd opwekkingsmuziek gespeeld. Eerst een band van de basis van Jeugd met een Opdracht uit Hamer, daarna de vaste groep van Jeugd met een Opdracht, die hier elke maand zijn en tot slot Sushie, een band uit Trondheim, met een Nederlandse zangeres. Wij moesten het rond elf uur opgeven, omdat we allebei een lange dag hadden gehad, maar de rest ging nog door tot na 1 uur 's nachts.

Op zaterdag moest Emy werken. Drie groepen met konfirmanten achter elkaar, met een programma van een Noorse Noodhulp Organisatie. De konfirmanten werken als vastenactie mee met een landelijke collecte voor deze organisatie.
In de namiddag was er een workshop over lofprijzing. We denken meestal dat dat iets is, wat we in een kerkdienst doen, maar het is veel meer dan dat, ons leven zou een lofprijzing aan God moeten zijn. In alles wat we doen, kunnen we God eren. Dat is niet iets wat automatisch gebeurt, maar waar we aan moeten werken.

Zaterdagavond was het jongerencafé, hier speelde ook de band Sushie, met goede Christelijke rockmuziek. Wij hebben weer geholpen met eten klaarmaken voor de grote groep jongeren.

Op zondagochtend was er een bijeenkomst, een soort kruising tussen een kerkdienst en workshops. We hebben weer veel geleerd, en veel om over na te denken. Het was fijn om weer moderne Christelijke muziek te zingen, met een goede band. Dat hadden we toch wel erg gemist.
Na de dienst gingen we door naar het restaurant, waarvan de pinkstergemeente eigenaar is. We hadden daar een buffet met iedereen die er het hele weekend geweest was. Net als in de vroege kerk, waar ze ook altijd een liefdesmaaltijd hadden met elkaar.

In de avond was er een afsluitingsbijeenkomst. Hier waren we weer met onze kleine vaste groep, met vier mensen van Jeugd met een Opdracht. We hebben met elkaar gezongen en gebeden en een sterke getuigenis gehoord.

Dus alles bij elkaar een erg goed weekend.

Verder nog 'de sneeuw', vrijdag waren de wegen bijna helemaal schoon, de sneeuw in de tuin begon gaten te vertonen en zaterdag regende het de hele dag, waardoor we weer in een andere wereld terechtkwamen, bijna zonder sneeuw.
Maar op zondag ochtend begon het een beetje te pluissneeuwen, dat waaide voor het grootste gedeelte direct weg, dus niet echt een probleem, maar tegen de avond werd het echte dikke vlokken sneeuw. En die sneeuw valt nog steeds, dus we zitten weer in de witte wereld, het wordt weer waterdichte kleren en mutsen op. Martin moet weer sneeuwkettingen overwegen en voorzichtig om zijn vrachtwagen heen lopen.
En Emy begint de dag goed met sneeuwschuiven. Elke keer als de sneeuw weer weg is, begint het weer te sneeuwen, dus dat geeft een beetje moedeloos gevoel.
Maar goed, de lente moet nu toch echt snel komen!

Vrijdag 17 maart 2006

De spierpijn na het skiën was iets erger dan verwacht. 's Maandags in ieder geval nog te veel om weer te gaan sporten. Collega's moesten allemaal wel lachen. Maar vonden het wel goed dat we hadden geskied!

Op woensdag bij de Yoga had Emy nog steeds een paar spieren die niet wilden. Maar Martin had nergens last meer van. Hij heeft nu wel besloten dat hij binnenkort vaker gaat fietsen om zijn beenspieren te oefenen. Hij moet ook wel, want als Emy haar rijbewijs heeft, zullen de rechten op de auto verdeeld moeten worden naar prioriteit. En een ritje van 2 minuten naar de zaak van Martin komt dan niet in de buurt van 30 minuten naar Måndalen.

Het was weer een week met een boel zon en eindelijk smeltende sneeuw. In tegenstelling tot de weerberichten is het niet lekker boven nul geworden, maar toch nog veel onder nul. We hoopten elke keer op roze blokjes op de weersvoorspelling en kregen elke keer weer blauwe (onder nul) Gelukkig wel met zon overdag en heldere nachten met volle maan. Hier is ons weer.
Het is ongelofelijk hoe groot de maan kan zijn, dinsdagavond leek het wel een grote ballon boven de vallei. En een hoeveelheid licht! Trouwens we zijn hier vaak onder de indruk van de helderheid van de sterren.
De weersverwachtingen voorspellen nu weer sneeuw, dus we wachten nog maar even op de lente.

We moeten ondertussen weer gaan nadenken over ons zaaiwerk. Het kasje moet weer uit de kelder komen, potgrond en zaadjes. Dan begint de lente ook weer bij ons. Vorig weekend al een stekje van een fuchsia gekocht en een narcis voor op tafel. Wat we precies met de fuchsia moeten weten we nog niet, maar het idee om hem verder te laten groeien is leuk.
We zoeken hier nog iemand met groene vingers, die ons kan helpen met het overpotten van wat planten en gewone adviezen. Alle planten hebben de donkere wintermaanden overleefd.

Emy heeft eindelijk haar tickets geboekt om in juni 5 dagen naar Nederland te komen. Op donderdag 8 juni heen en dinsdag 13 juni weer terug. Voor 1200 nok = € 150 heen en weer.
Spannend zo'n eerste keer terug. Wat doe je allemaal in die paar dagen.
Ik kom omdat Mam en Bart dan 12 ½ jaar getrouwd zijn, dat is dus hoofdonderdeel van het programma op zaterdag. Maar op vrijdag, ben ik bij Pap en Meta, afscheid nemen van Ilse die twee jaar rond de wereld gaat zeilen, natuurlijk wil ik de rest van de familie ook zien. Ik ga bij Brigitte logeren, zondag naar de kerk in Den Haag. Bij Charlotte en Martijn eindelijk de kleine Sam zien, en natuurlijk Marit en Nils. Verder winkelen en hopelijk met een paar vriendinnen nog een saunadagje.
Wat eten betreft moeten we ook nog een schema maken. Patat oorlog, frikadel speciaal, filet americain, Chinees, eventueel Grieks, kaas, huzarensalade. Ach dat is nog wel het minst belangrijke, vooral familie en vrienden, die moeten we zien. Verder bedenken wat er mee terug moet naar Noorwegen. 3 borden, die ondertussen van het servies kapot gegaan zijn, satésaus van Wijco, of is dat al te zwaar? Droge worst voor Martin etc... Anders moeten we eventuele andere bezoekers deze zomer lief aankijken. Natuurlijk is het eten hier in Noorwegen ook goed, maar soms heb je gewoon zin in iets...

Alhoewel, het eten in Noorwegen is wel goed in het nieuws de laatste tijd. Binnen een paar weken zijn 12 kinderen opgenomen in het ziekenhuis, 10 met nierfalen, alles veroorzaakt door de E-coli 103 bacterie. De bron van deze agressieve bacterie is nog niet gevonden, maar men verdenkt het gehakt van een grote producent hiervan. Daarom wordt nu iedereen aangeraden, al het gehakt uit januari en februari weg te gooien, dat nog op voorraad is. Ook denkt men dat er gehakt bij Mac Donald fout kan zijn.

Emy wilde een autootje huren vanaf Schiphol, maar aangezien ze dan nog geen jaar haar rijbewijs heeft, kan dat niet, dus het zal de trein worden, tenzij iemand de auto voor een paar dagen wil uitlenen???
We zien het allemaal wel! Eerst nog maar dat rijbewijs zien te halen.

In Juni komt Pa met Oom Herman en Tante Dinie (oom en tante van Martin) voor tien dagen, dan kunnen we laten zien hoe het leven hier in Noorwegen is en wat we nou allemaal beschrijven hier.

In Juli komen Robyn en Carola hierheen, een weekje bergen beklimmen en vooral veel buiten zijn. Het is dan ook Fjellfestival (bergfeest) hier, dus dan worden er ook verschillende wandelingen georganiseerd. Zij hebben nu ook hun tickets geboekt, dus ze komen echt!!

Ons weblog staat sinds kort ook bij de wereldomroep op de site met weblogs, dat is wel leuk, kan je ook weblogs van anderen in andere landen bekijken.

Dit weekend hebben we een lovsangshelg, georganiseerd door Jeugd met een opdracht en Emy heeft een themadag met de konfirmanten over de vastenaktie die wij hier organiseren. Na het weekend vast weer een update.

Zondag 12 maart 2006

Weer extra nieuws! We hebben ook elke keer zoveel te vertellen!
Gisteren zijn we een eind wezen rijden, via Molde en het tuincentrum Plantasje naar Elnesvågen, zodat Emy goed kon oefenen. Daarna even bij Ronald en Marja langs op Gjerset, waar we heerlijke pannenkoeken hebben gegeten. Martin en Ronald hielden een wedstrijd, die verder niemand kon bijhouden!

Maar vandaag, zondag, hebben we voor het eerste geskied, dat is groot nieuws! Dat hadden we geen van beiden ooit eerder gedaan. We hadden het er wel al over gehad om deze Noorse Nationale sport op te pakken, maar we hadden er de spullen niet voor.
Emy had van de week van een collega ski's gekregen. Vanmorgen in de kerk, spraken we Emy's juf van Noors, zij nodigde ons uit om samen met haar te gaan skiën vanmiddag. Martin mocht ski's van hen lenen en we hebben nu ook stokken te leen. Het was heerlijk om buiten op de ski's te staan en tot onze verbazing blijken we natuur talenten te zijn! Onze spieren zijn nog geen natuurtalenten, dus die zijn nu erg hard aan het sputteren, maar het ging heel erg goed! Trouwens als we het over skiën hebben, dan is dat langlaufen, want dat heet hier skiën.

Åshild en haar man leerden ons hoe we de ski's aan moesten doen en waar we de stokken het beste neer konden zetten. En toen mochten we het zelf verder doen! Emy is een heel aantal keer gevallen, natuurlijk wilde ze in haar enthousiasme weer veel te snel, zonder dat haar benen dat bij konden houden. (Goh van welke kant van de familie heeft Daphne ook weer haar roekeloosheid??) Maar als je valt tijdens het skiën, dan zitten die ski's vast aan je benen en kan je niet zo makkelijk meer opstaan, gelukkig lukte het uiteindelijk toch elke keer weer!
Maar goed de sneeuw was zacht vandaag, maar wel koud. Martin pakte het op zijn bekende rustige manier aan. Van zijn knie had hij bijna geen last, het skiën neemt het meer van je kuitspieren en armen.
Het was lekker weer, net boven het vriespunt en veel zon, dus warm werden we wel van deze activiteit.

Kijk vooral ook hier, bij de nieuwe foto's, dan kunnen jullie zien hoe goed het ging!

Nu gaan we lekker Bobotie maken, met dank aan de Nederlandse pakketdiensten!

Zaterdag 11 maart 2006

Vorig weekend een lang verhaal, nu weer? Dinsdag was Martin vrij. Hij heeft lekker rustig aan gedaan, wat spullen naar het miljøstasjon (Zelfbrengdepot) met oud papier, oud koffiezetapparaat en printer en een hoop plastic en andere losse dingen die in onze binnenberging lagen. Vorige maand hadden we het oud papier overgeslagen, omdat het stormde en we geen zin hadden onze spullen bij de buren terug te moeten vinden. Dus nu een auto vol rotzooi de deur uit. Dus nu hebben we weer wat ruimte in de berging! Alleen zien we nu weer die stapel niet uitgepakte verhuisdozen staan als we de deur open doen....

Martin haalde Emy op van het werk in Måndalen. Het was prachtig weer en de barnehage (kinderopvang) had Utedag, dus de hele bups was 100 meter verder op het sportterrein neergestreken, inclusief brooddozen en warme chocolade melk en heel veel sleetjes. Het was lekker om buiten te zijn en de kinderen hadden het goed naar hun zin. (zie ook foto's) Emy krijgt zelfs voor dit soort uitjes betaald! Ze noemen het namelijk werken!

Bij thuiskomst besloten we ook nog even zelf te gaan wandelen. Vlak bij is een schietbaan, met een mooi pad langs een bergwand en uitzicht over een dal. Wel lag er een aardige laag sneeuw, zie ook de foto's van maart! Het was heerlijk om eruit te zijn en buiten onze koffie en thee te drinken in plaats van binnen op de bank.
we zijn blij met onze gamaches, waarbij we niet alle sneeuw in onze broekspijpen krijgen of regenbroeken aan moeten. We moeten nu alleen nog iets vinden waar we goed op kunnen zitten, want dat waren we vergeten! Maar heerlijk om gewoon op een doordeweekse dag even de buitenlucht in te trekken. We vragen ons alleen af wat de herten nu moeten denken. Want aan de sneeuw te zien, waren zij de enigen die op dat pad kwamen deze tijd van het jaar.

Over herten gesproken, Martin komt er weer een heleboel tegen op weg naar huis, gelukkig de meeste in de velden. Ze graven op een weiland in de sneeuw om aan gras te komen. Een aantal weilanden zijn in de afgelopen week helemaal van sneeuw ontdaan, door hongerige herten.

Donderdag kwam Martin een beetje kreupel thuis. Hij was uit een container gesprongen (die dingen staan erg hoog!!!) en vergeten dat zijn knie dat soort acties niet leuk vindt! Dus nu maar even erg rustig aan doen.
's Avonds hebben we bij een collega van Emy ski's opgehaald, die Emy heeft gekregen. Langlaufski's, we worden echt Noors nu! We kunnen nu gaan oefenen (zodra Martin zijn knie weer wat beter is) Liv en haar man Ole Martin zijn een erg leuk stel, we zijn dan nog even blijven kletsen, zodat het alweer wat later werd! Ze wonen op een mooie landtak bijna midden in het fjord, met uitzicht op Åndalsnes.

We zien hier best wel vaak mooie huizen. Mooi opgeknapt en erg groot. Maar als je bedenkt dat deze mensen zeker op het platteland, vaak het huis overgeleverd hebben gekregen binnen de familie, en nooit een hypotheek hebben hoeven hebben, dan snap je dat ze geld voor dat soort dingen hebben.

Wij richten ons op een eenvoudig huisje, met tuin en liefst losstaand. Maar we stellen het bezoek bij de bank nog steeds uit, dus zo nodig is het nog niet voor ons.

Vrijdagochtend ging Emy lekker de was ophangen buiten, het zonnetje scheen en het waaide. Maar de was bevroor al voordat deze opgehangen was. In de loop van de dag zou het warmer worden, dat werd het niet, maar de was is toch goed droog geworden, maar moest wel goed opwarmen voor het de kast in kon. Was die in de vrieskou met zon droogt, wordt lekker fris en zacht. Alleen die koude vingers na het ophangen.. dat doet pijn!

Vanaf maandag gaan we weer de plustemperaturen in, misschien krijgen we dan echt lente. De vogeltjes beginnen nu ook weer uit hun warme plekken te komen.
Emy ziet op haar werk vaak Goudvinken, die heel mooi rood met zwart zijn, verder hebben we regelmatig vlaamse gaaien en andere mooie vogels in onze eigen tuin. Maar daar ligt voorlopig nog even te veel sneeuw.

Emy is woensdag en vrijdag weer op de sportschool geweest, na de denderende ontmoeting met de traptreden voor het huis (twee weken terug), waren haar bilspieren en heup genoeg bijgekomen om weer de confrontatie aan te kunnen met intensief gebruik. Toch wel lekker als je er eenmaal bent, alleen de gang naar de sportschool is nu al zwaar, omdat er door de sneeuw nog niet gefietst kan worden. (Misschien volgende week wel weer!) en vrijdag was het bijvoorbeeld weer meer schaatsen over de stoep dan lopen. Het is niet vreemd dat je hier in de winter geen oudere mensen buiten ziet. Maar goed het is training voor het skiën. (als we het over skiën hebben, hebben we het eigenlijk over langlaufen, maar dat heet weer skiën hier)

En de datum voor het afrijden is bekend, over twee weken meer nieuws hierover!

Zondag 5 maart 2006

2 dagen achter elkaar met een heel verhaal, dus lees ook nog even door..

Gisteren zijn we naar Ålesund geweest, Emy had om halft waalf een afspraak bij de opticien voor een verklaring voor haar rijbewijs. Met vijf minuten weer buiten natuurlijk en 80nok armer (10€) Maar goed we doen alles voor het goede doel (rijbewijs). Waarschijnlijk kan er nu maandag al een afspraak gemaakt worden voor afrijden.

Emy mocht dan ook rijden. Ålesund is ongeveer 2 uur, met veel schaduwstukken, waar veel ijs op de weg lag, dus 80km/h is dan te veel. We rijden de eerste 50 km langs het fjord (Romsdalsfjord), continue hetzelfde water dus, alleen elke keer vanuit een andere hoek. Op een gegeven moment steken we dan via een bergpas (Ørskogfjellet) over naar een andere fjorduitloper, tot Ålesund. Het is absoluut geen saaie weg, veel verschillende soorten begroeiing, soms wat vlakker, soms radicaal naar beneden aan de ene kant en rotsen aan de andere kant van de weg, soms twee wegbanen soms wegbaan delen met de andere richting.
Sommige delen zijn een stuk kouder dan andere, dus meer ijs, andere ligt er geen ijs meer op de weg. De maximale snelheid ligt tussen de 60 en 80, met hele stukken 70. 70 km per uur is de grens tussen leven en dood, dus als er een stukje met wat meer gevaar komt, dan gaat de snelheid naar 70. Zodra er meer huizen langs de weg staan, wordt het 60, dan heeft een voetganger ook nog kans het te overleven. En als je echt een dorpskern inrijdt, dan is het maximaal 50 km/h.

Tot zover dan de kennis van Emy over verkeer.... Wij hebben nu ontdekt dat de Lidl ook ook Hollandse oude kaas heeft, weliswaar in plakken voorgesneden in pakjes van 200 gram voor 26nok (€3,25) maar dat mag de pret niet drukken. Wij hebben heerlijk in de auto zitten smikkelen van onze plakjes kaas. De jonge Hollandse kaas verkopen ze ook bij de Lidl, die is wat goedkoper en die hebben we regelmatig, dus die mocht wachten tot thuis.

Gisteravond hebben we voor het eerst bij de Italiaan hier in het dorp gegeten. Daar hadden we het al vaak over gehad, maar nog nooit gedaan. Gisteravond was dus de primeur, Martin lamskoteletjes en Emy Fajita's. Niet echt Italiaans, maar wel goed klaargemaakt en erg lekker. Na een dagje rijden en winkelen ging dat er dus goed in.

De voorspelde sneeuw is weer uitgesteld, dus we hebben het hier nog steeds lekker koud met een zonnetje, dat is ook lekker. De dagen worden steeds langer en zeker als einde van de maand de klok verzet wordt zijn de dagen weer licht.

Ondertussen is Emy er echt nog niet uit, wat ze met haar toekomst zou willen, of wat de mogelijkheden hier zullen zijn voor een carriere. Vrachtwagens rijden is wat ze hier heel veel doen, dus misschien door voor een vrachtwagenrijbewijs? Of toch maar een master's degree (universiteitsdiploma) in het één of ander? Of gewoon in de productielijn bij de matrassenfabriek? Ach de wereld ligt aan onze voeten, dus die keus maken we wel een keer.

Het is wel een probleem voor veel partners van Nederlanders die hierheen komen, dat de mogelijkheden vrij beperkt zijn. In de zorg is er soms wel wat, maar zelfs in de schoonmaak moet je een vakdiploma hebben. Verder zijn er veel die geen opleiding hebben en allemaal voor dezelfde banen gaan.
Aan de andere kant zijn er op dit moment 101 werklozen in de gemeente. 2,7% van de beroepsbevolking, dat is niet veel.

De Nederlandse gemeenschap is hier weer danig aan het inslinken. Nu Bas en Saskia naar Voss zijn vertrokken, is het aantal gedaald tot 18 (9 volwassenen en 9 kinderen), terwijl er in de afgelopen 2 1/2 jaar 28 hierheen zijn gekomen (17 volwassenen en 12 kinderen) Voor zover we weten hebben er van degenen die hier nog zijn 3 volwassenen verhuisplannen. 2 daarvan in Noorwegen en 1 naar Nederland.

In juni komt er waarschijnlijk wel weer een jong Nederlands stel deze kant op , voor in ieder geval 6 maanden. Ze waren hier in Januari en gisteren kregen we een eetpakket van ze, met drop, bobotie, hagelslag en pindasaus, we vinden het harstikke leuk dat ze komen en hopen dat ze alles op een rijtje kunnen krijgen voor de verhuizing.

We zaten gisteren met elkaar te praten over onze verwachtingen van Noorwegen. Noren zullen we nooit worden en de Noren zullen ons altijd als buitenlanders zien, dus dan blijven we maar Nederlanders, maar wel in Noorwegen, met een goede taalkennis en kennis van het land!

Zaterdag 4 maart 2006

Vorig weekend begon het weer erg te sneeuwen, binnen een paar dagen is ruim een meter gevallen. De temperatuur daalde ook opeens tot een graad of -10. De temperatuur is nog steeds erg stabiel, dag en nacht zit weinig verschil tussen. Ondertussen is de sneeuw helemaal ingedikt tot een stevige ijslaag. Dus niet ideaal om op te vallen.

In Oslo was ook een berg sneeuw gevallen en aangezien de omstandigheden in Oslo wat anders zijn dan hier, ligt ook daar de stad stil. Nou zitten wij een eind van Oslo vandaan, maar als Oslo stil ligt, voelen wij dat hier ook.
Martin is deze week een aantal keer op de gewone tijd naar het werk gegaan (4.15) om een half uur later weer lekker bij Emy in bed te kruipen, omdat de trein met containers nog niet gearriveerd was.
Woensdag kwam de trein om 12.30 i.p.v. 4.00 en donderdag om 7.50. De werkdag van Martin was daarna wat hectischer dan anders. Maar goed, het was de eerste keer sinds de jaren 60 dat Oslo zo erg plat lag, dus vaak zal het niet gebeuren.
Hier zijn de wegen ook gewoon wit, dus Martin mag weer 65 km rijden. Hij vindt dit zelf eigenlijk wel relaxed.

Maandagavond zijn we bij Bas en Saskia geweest, nu echt afscheid genomen. Woensdag zijn ze naar Voss vertrokken. We zullen ze best missen hier. Maar op MSN en via e-mail kunnen we elkaar nog goed bereiken.

Maandagmiddag kwam ook de uitslag van de Bergens test (Noors staatsexamen) binnen voor Emy. De maximum score is 700 en met 450 kom je de universiteit vaak al binnen. Emy had 550 punten gemiddeld. Voor lees en luistervaardigheid zelfs 678 en 674 punten, dat betekend bijna zo goed als een autochtone Noor!
550 punten betekend dat je de taal goed onder de knie hebt. De fouten die je maakt zijn meestal grammaticaal niet zo slecht, meer dat je sommige woorden nog niet helemaal begrijpt of verkeerd in de zin zet. De gemaakte fouten zijn in dit geval niet tot hinder in de communicatie.
Voor een examen waarbij de meeste anderen al een paar jaar in Noorwegen woonden, dus lang niet slecht.
Emy is bezig zich te bezinnen op een eventuele deeltijd studie en dit examen betekend dat de taal geen belemmering moet zijn voor toelating bij een onderwijsinstelling.

Emy heeft maandag en dinsdag gewoon gewerkt op de kinderopvang in Måndalen als invaller, dus niet als tolk. Ze is nu ook gevraagd om vaker te komen invallen. In het weblog van vorige week vertelden we over het ongeluk met vier jongeren, die kwamen allemaal uit Måndalen. De begrafenissen waren op vrijdag, maandag en dinsdag. De echte rouwperiode zal nu pas beginnen, met missende gezichten aan tafel thuis, op school, op de sportvereniging en in vriendenkringen.

Op donderdag was het wel weer gewoon tolken op school en op de kinderopvang. Het werk op de kinderopvang is wel gezellig. De kinderen komen tussen half acht en negen. Sommigen ontbijten er, de rest komt erna. Dan zijn er wat activiteiten als plakken, knippen en kleuren, met daarna vrij spelen.
Om 11 uur is het opruimen, naar de wc, of luier verschonen en dan zitten we bij elkaar, zingen liedjes en lezen soms een verhaal.
Half twaalf is de lunch en daarna spelen de kinderen tot half drie, drie uur buiten. De kleintjes slapen dan (meestal in de wagen buiten op de veranda). Weer binnen eten ze fruit met yoghurt of fruit met knäckebröd en daarna worden ze langzamerhand allemaal weer opgehaald, zodat de kinderopvang om half vijf dicht kan.

Vrijdag had Emy weer autorijles, deze keer veiligheidscursus op de weg deel 2. Eerst samen met een medecursist een route op de kaart uitstippelen (110km) veerboot plannen en daarna rijden. Emy mocht de heenweg rijden, alle wegen lagen vol ijs en sneeuw, verder was het lekker weer met een zonnetje. Bij het eindpunt aangekomen (Bud, via Farstad) konden we de terugweg via een andere route plannen en mocht de het andere meisje rijden. Terug in Åndalsnes werd de hele rit geëvalueerd en kon er weer worden afgerekend.
Zaterdag even langs de opticien in Ålesund voor een verklaring over de ogen en dan kan het rijexamen aangevraagd worden, misschien al binnen twee weken!

Zaterdag 25 februari 2006

Vorig weekend hebben we weer een gezellig filmavond gehad bij Bas en Saskia, met ''Charlie and the chocolatefactory'' en ''Madagascar''. Het waren allebei goede films, maar de mannen hadden het toch meer naar hun zin bij Madagascar.
Trouwens, maar goed dat we dat vorige week gedaan hebben, want Saskia heeft deze week letterlijk een balk in d'r oog gehad en ziet nu tijdelijk niet zo goed. Het ziet er niet naar uit dat ze gezichtsverlies heeft, maar wel tijdelijk een lap voor haar oog. We bidden dat ze er niets aan over houdt.
Wel balen dat het nu is, want ze gaan volgende week verhuizen naar Voss.

Op zondag kwam er een Nederlands stel aan met de trein. Wij hebben contact met hen gehad via de mail, over mogelijkheden om naar Noorwegen te verhuizen. Omdat ze hier nog nooit geweest waren hadden ze een weekje hier om ons stukje Noorwegen te bekijken en reed hij een dagje met Martin mee.
Zondag hebben we veel gepraat, verteld en samen gegeten. Op woensdag was hij met Martin mee, en is Emy met haar naar de wolfabriek geweest en verder weer veel gepraat over Noorwegen, verhuizen, emigreren enzo. Ron en Jacqueline, we wensen jullie veel succes met al jullie plannen en dromen voor de toekomst!

Deze week waren er ook andere Nederlanders, in tussen goede kennissen in het dorp. Zij hebben hun emigratieplannen nu afgeblazen. Ze hebben zich helemaal ingezet voor de emigratie, maar uiteindelijk het wijze en moeilijke besluit genomen, dat deze toekomstdromen niet helemaal realistisch waren in hun situatie.
Groot verschil in cultuur, alles in Nederland op moeten geven, toch helemaal opnieuw moeten beginnen, kleine mogelijkheden voor werk voor de partner. Onzekerheden etc.
Vrijdagavond hebben we een hele gezellige avond met elkaar gehad. Heel vreemd, we kennen elkaar nog helemaal niet zo goed, maar in de afgelopen 4 maanden hebben we toch best regelmatig contact met elkaar gehad en een fijn contact opgebouwd, dat niet zomaar weer verdwijnt.
Manja, Rudi en Heike, we houden contact, hopelijk tot de zomer. Noorwegen blijft toch ook het beste vakantieland!

Nederlands bezoek heeft naast het gezelschap natuurlijk ook andere leuke bijkomstigheden, we zitten nu weer goed in de voorraad nasikruiden, babipangangsaus en kofta! Heel erg bedankt.

Emigratie is toch echt iets anders dan gewoon verhuizen. Op het internet vind je nog wel eens sites waar alles rooskleuriger wordt uitgebeeld dan het is en ook grotere beloften worden gedaan dan gegeven kunnen worden bij een eventuele emigratie. Hier ligt geen gespreid bedje klaar voor Nederlanders, je moet het of zelf meenemen (zelfstandige) of in ieder geval zelf je beddengoed vinden (baan) en opmaken (keihard werken). Ja Nederlanders zijn hier niet ongewenst, we staan bekend als hardwerkende mensen, maar ze willen je eigenlijk alleen als je de taal spreekt en ze toevallig iemand nodig hebben die ze onder de Noren niet zo snel kunnen vinden.
Wij hebben het hier naar ons zin, maar er zijn ook negatieve kanten, opgeven loopbaan, opbouwen van je hele leventje hier, wat niet makkelijk is. Vrienden ver weg, nieuwe maken is niet altijd makkelijk. Wij zijn er denk ik redelijk bewust ingestapt, wetende dat het niet altijd makkelijk is, dat we hier altijd buitenlanders zullen blijven. Dat je hier net zoveel en zo hard, of meer moet werken als in Nederland. Vrachtwagenchauffeurs zijn in Nederland niet om vijf uur thuis, dus hier ook niet. De taal kan een frustratie zijn en soms een grote barrière, al is het maar omdat veel Noren denken dat ze niet met je kunnen praten, omdat je een buitenlander bent, die ze niet verstaan.
Soms moeten we voor onszelf ook wel eens evalueren hier. Uiteindelijk zijn we heel blij met wat we nu hebben, maar het is niet altijd makkelijk. Martin heeft daar eerlijk gezegd niet zo heel veel last van, maar Emy soms wel.

Vorig weekend zijn in één van de dorpskernen, waar Emy ook vaak komt, vier jongeren (16-18 jaar) verongelukt tijdens een aanrijding op een gladde weg. Het leven in zo'n kleine gemeente staat dan even helemaal op de kop. Kranten in de hele regio wijdden er zo twee tot vier edities aan en overal branden fakkelkaarsen. Iedereen kent ook iedereen hier of ze zijn familie van elkaar. Het is dan ook echt een verlies voor de samenleving, men rouwt samen. Maar op zo'n moment ben je als nieuwkomer echt een buitenstaander.

Emy heeft het druk gehad deze week, ondanks het feit dat ze vrij was. Maandag dokter en tandarts, het gaatje vullen viel mee, was binnen een kwartier klaar en koste niet al te veel.
Dinsdag verplichte veiligheidscursus op de weg, deel 1, theorie over ongelukken voorkomen en inhalen en daarna met twee auto's de weg op, met als doel elkaar zoveel mogelijk in te halen, 70 km lang. Op de terugweg moesten we leren om borden te volgen en in en uit te voegen op de rijksweg.
Woensdag en donderdag bezoek, vrijdag weer drie uur stad-rijden in Molde en theorie-examen doen, waarvoor ook flink geoefend was (de dag ervoor). De theorie is gehaald, dus waarschijnlijk binnen twee maanden afrijden. Volgende week nog de tweede helft van de veiligheidscursus op de weg, dan leert ze kaartlezen. Uiteindelijk toch nog een volle week geworden.

Martin's haar was afgelopen weekend weer toe aan een knipbeurt. We hebben sinds een paar maanden een mooie nieuwe tondeuse, maar allebei zijn we er niet helemaal gedreven in en vinden we hem eigenlijk niet zo fijn. Resultaat van deze knip/scheerbeurt was een foutje van Emy en een bijna kale streep op Martin zijn hoofd (oeps vergeten kammetje terug te zetten). Gelukkig is deze tondeuse echt minder goed dan de vorige en was het niet helemaal kaal.... Nu is er na een week bijna niets meer van te zien. Martin heeft deze week zijn pet dus goed opgehouden. We moeten denk ik toch maar naar een nieuwe tondeuse uitzien, eenzelfde goedkope philips als we hadden.

Het weer is deze week wisselvallig geweest, sneeuw, regen, vorst, dooi. Hier in het dorp ligt nog sneeuw, vannacht weer nieuwe gevallen, nu nog steeds, maar niet al te veel. En Emy is dinsdagochtend op de treden voor het huis (mooie maar erg gladde leisteen) onderuit gegaan, resultaat een mooie blauwe plek en een paar dagen moeilijk zitten en lopen.

Zaterdag 18 februari 2006

Het was weer een drukke week. Vorig weekend hielpen we op zaterdagavond mee in de keuken bij het jongerencafé hier in het dorp. Tieners in dit dorp hebben niet zoveel te doen. Er is 1 café, maar daar lopen alle dronken lui rond in alle leetijdsgroepen. De nachtclub is voor boven de 18 of 21. Alcohol mogen ze zowiezo niet kopen en hangplekken buiten zijn in de winter te koud.
Dus nu hebben ze 1 keer in de 2-4 weken op zaterdagavond jongerencafé. Georganiseerd door Jeugd met een Opdracht en de pinkstergemeente.
Veel van Emy's konfirmanten komen er ook, Martin begint de meesten nu ook te kennen. Het was leuk om te helpen. De jongeren voelen zich er thuis en gedragen zich gezellig. Ze krijgen gratis drinken en eten (wafels en pizza). In de loop van de avond kwam er ook nog een jongerenband langs om te spelen, jazz met koper, klonk erg goed.

Op zondag was er een oecomenische kerkdienst. Alle kerkelijke gemeenten werkten mee. Het was Bijbelzondag. 10 mensen van verschillende nationaliteiten lazen johannes 3:16. Martin was hier ook voor gevraagd. En hij stond zelfs in de krant!
Het was een gezellige dienst met koffie en koekjes er na.

Op Valentijnsdag waren we alweer 7 jaar samen, we hebben nieuwe bij elkaar passende mokken gekregen. Kijk maar bij de foto's.

Emy heeft het eindelijk aangedurfd een afspraak met de tandarts te maken en had maandag een afspraak, 1 gaatje, dat wordt volgende week gevuld. Martin moet nog steeds een afspraak maken.

Het was weer een volle week met de konfirmanten, maar we hebben alle gewone onderwijs bijeenkomsten nu gehad. Deze week ging het over seksualiteit en relaties, fijn ongedwongen over kunnen praten, met veel respons van de jongeren. Ook hadden we deze week weer een ouderavond, waar een deel van de ouders geïnteresseerd bleek, maar een groot deel ook niet, da's jammer.

Martin is na zijn nachtdiensten weer op gewone diensten overgegaan. Dus weer gewoon bekende wegen rijden.

Emy heeft nu een weekje vrij. De afgelopen weken heeft ze dubbele groepen gedraaid met de konfirmanten en deze week dus even niet. De school is ook vrij, dus de agenda is leeg, op autorijlessen en sporten na.

Het weer was lekker zonnig van de week, met oplopende temperaturen. Maar is sinds gisteren weer gezakt tot rond/onder het vriespunt en het gaat weer sneeuwen. De sneeuw van vorige week was alleen op de wegen gesmolten. Maar nu is het stuifsneeuw, dus dat blijft niet zo goed liggen. Vanaf woensdag begon het flink te waaien, maar ook dat is nu weer gezakt.
De zon komt nu vanaf een uur of tien tot net na enen bij ons de woonkamer in en vanaf 8 tot half zes is het redelijk licht.

Afgelopen dinsdag is de computer nog ingestort, maar vrijdag was hij weer redelijk aan de gang, de harde schijven hebben een naamsverandering ondergaan, waardoor de programma's zichzelf kwijt dachten te zijn. Gelukkig doet hij het weer. En als back-up hadden we de oude computer nog.

Zaterdag 11 februari 2006 (er zijn weer nieuwe foto's)

De vorige keer was het klagen over de regen, nu ligt er alweer een week sneeuw. Vorige week zaterdag begon het met stuifsneeuw, die in de loop van de avond overging in een dun laagje gewone sneeuw. Zondag en maandag was ijzelweer, waarbij de sneeuw opvroor door de bevroren regen. Een groot spiegelglad oppervlak was het resultaat.
Vreemd genoeg was die sneeuw alleen in ons dal, aan de andere kant van de 6 kilometer lange tunnel, bijna geen sneeuw te bekennen.
Woensdag veranderde dit, toen kreeg de hele regio sneeuw, die bleef liggen. Nu sneeuwt het in buien. Er ligt geen dikke laag op de grond, maar zo'n 15 cm. De temperatuur is tussen de -5 en +3.
Op de nieuw toegevoegde foto's is goed te zien, hoe de wegen er met dit weer uit zien.

Afgelopen zaterdagavond waren Bas en Saskia hier om een film te kijken die Emy van haar zus had gehad voor haar verjaardag. Het was erg gezellig en als altijd te veel eten en laat in de avond.

Martin had woensdag een avslapdag, oftewel lekker vrij. Maar in de ochtend belde zijn baas, dat hij de nachtrit over mocht nemen, dus even slapen, en 's avonds om 8 uur de weg op. Eerst het binnenland in, naar Dombås, dit gedeelte van E 136 heeft een beruchte status maar gelukkig ging het allemaal goed.
en in Dombås de containers wisselen op de parkeerplaats van de supermarkt. Vrachtwagen en aanhanger (niet wipkar!!) onder je eigen containers vandaan rijden en dan onder de andere twee klaarstaande containers rijden. Een precisiewerkje! Maar Martin klaart het dan toch maar! De nacht van donderdag op vrijdag was ook weer een leuke ervaring, overal lag verse sneeuw, de wegen waren voor het grootste gedeelte wel geschoven, maar dan blijft er een mooie gladde witte onderlaag over. Uiteindelijk betekend dat op veel hellingen dat de remmen niet veel meer doen en de vrachtwagen in een soort gecontroleerde vrije val de berg af gaat.
Vrijdag was hij verder vrij na de nachtrit. Dus nu weer even in het gewone ritme komen.

Deze week werd er weer wat schade gereden bij Martin op de zaak, nu heeft iedereen een snelheidsbeperking gekregen van de baas tot 65 km/u. Als er nog meer schade gereden wordt kunnen ze de verzekering uitgezet worden. Hopelijk houdt iedereen zich aan de beperking. Zeker in deze sneeuw periodes kan er veel misgaan met vrachtwagens, maar twee achterelkaar de berm in, met gekantelde aanhanger is ook een probleem van de chauffeur, zeker als het al de tweede keer is dit jaar voor dezelfde chauffeur. Ondertussen heeft het bedrijf zulke hoge eigen bijdrages met alle schades, dat ze dit zelf amper kunnen betalen.

Emy had het druk deze week, op maandag en woensdag haar belijdeniscatechisanten en op maandag nog een vergadering over dezelfde groepen erachter aan.
Op dinsdag en donderdag op de school en kinderopvang werken en op woensdag en vrijdag sporten. Tussendoor de belijdenisgroepen voorbereiden en administratie bijwerken, en theorie leren.

Afgelopen weekend hebben we ook een DVD-brander gekocht, nu kunnen we samen met de foto's van de nieuwe camera veel filmpjes maken van de foto's en die op DVD branden. Alleen duurde het een paar dagen voor we erachter waren hoe het nou zat met dvd's branden. De eerste vijf deden het nl alleen in de computer en niet in de DVD-speler, maar nu hebben we het euvel ontdekt, dankzij Emy's zwager Gert hebben we nu de juiste software en zijn de eerste DVD's gebrand die het ook doen in de DVD-speler. (deze computer kent trouwens het woord DVD niet in de spellingcontrole.. beetje vreemd)

Sinds 2 weken is ook Noorwegen in de ban van de Mohammed karikaturen. Het is waarschijnlijk niet zo duidelijk in het nieuws geweest in Nederland, maar Noorwegen had vlak na Denemarken dezelfde beelden afgedrukt en wordt nu op dezelfde manier bedreigt als Denemarken. Op het nieuws hebben ze het nergens anders meer over. Het is een vervelende situatie en we kunnen alleen bidden dat de rust weerkeert. Dat hulparbeiders weer door kunnen gaan met hun werk en onschuldige mensen niet langer in gevaar zijn.
Ondertussen heeft de Noorse krant die de beelden gepubliceerd heeft zijn excuses aangeboden. Hij was zich niet bewust van de betekenis van deze beelden voor Moslims. Ondertussen hoopt hij dat zijn kinderen samen met de kinderen van de Noorse Imam kunnen opgroeien in vrede. (nou moet de rest van de wereld nog meekomen...)

We hebben maar een paar nieuwe foto's gepubliceerd de laatste tijd, omdat we te druk zijn geweest overdag op de tijden dat het licht genoeg is om te fotograferen en het gewoon nat en vaak grauw weer was. De nieuwe camera moet nog helemaal uitgevogeld worden. Natuurlijk mag die niet naar buiten als het nat is of regent!

Ondertussen zijn de Olympische Spelen weer begonnen, dus met onze drie kanalen hebben we de komende weken weinig keus!

Ps voor iedereen die het blijft vragen, de uitslag van Emy's examen komt pas in maart!!!

Zaterdag 4 februari 2006

Na twee weken met regen en miezerig weer is vrijdag de zon er even doorheen gekomen, wel lekker voor de verandering, want het was maar grauw weer, en dat zal het ook wel weer blijven na vandaag. Maar goed, samen met de noren hopen we dat de winter ook in ons gedeelte van Noorwegen nog even terugkomt. Normaal is februari de koudste maand.

Ondertussen was Martin weer lekker verkouden geworden en kreeg Emy haar (is het al de achtste?) zoveelste verkoudheid. Sinds eind oktober is ze niet meer naar koor geweest, omdat de tweede verkoudheid haar toen nekte en zingen niet leuk meer was.

Vorig weekend hebben we de verjaardag van Emy gevierd. Zaterdag een gezellige Nederlandse avond met vrienden uit de buurt. En zondag met Noorse vrienden. Door elkaar mixen was wat lastig, dan moet je de hele tijd omschakelen en daarnaast is de huiskamer niet zo groot, dus deden we het gewoon zo.

Marja had zaterdagavond een erg mooie chocoladetaart gemaakt speciaal voor Emy en op ons verzoek ook twee echte Nederlandse appeltaarten die ook zondag goed in de smaak vielen bij de Noren.

Via de post kwamen er een heel aantal pakjes binnen. Een dvd van Jeanette met Narnia, overlevingspakket van Brigitte (wereldgerecht, satésaus, knuffelbeer, viva) van Pap en Meta een leuke ketting met oorbellen met van Ilse een bijpassende sleutelhanger. Ik weet dat er van Mam en Bart ook nog een overlevingspakket onderweg is, maar de SAS vliegtuigen hebben de laatste tijd wat rot gevlogen, maar deze verwachten we ook snel. Verder is er nog een stapeltje kaarten binnengekomen.

Omdat we eigenlijk allebei het meeste al hebben, hebben we besloten samen voor onze verjaardagen en andere heugelijke dagen een digitale spiegelreflex camera te kopen. Dat hebben we uiteindelijk op woensdagmiddag gedaan, toen Martin plotseling een dag vrij had.
En nu zijn we nog steeds bezig om de Zweedse (!!) gebruiksaanwijzing te begrijpen. Konica Minolta heeft besloten dat anderstalige handleidingen te bestellen zijn voor 31euro, beetje veel geld. Dus we oefenen ons Zweeds maar, dat net anders genoeg is om je er goed op te moeten studeren.
Maar goed de Camera een Dynax D5 is erg mooi, hij is bijna hetzelfde als onze gewone spiegelreflex en de lenzen en flits zijn dan ook op allebei te gebruiken.

Op haar verjaardag zelf had Emy een veiligheidscursus op de baan, een mooi woord voor de verplichte slipcursus. In de theorie werd ook nog besproken hoe je kinderzitjes moest vastmaken en fietsen op de trekhaak moet laden. Het praktische gedeelte van de theorie over kinderzitjes was voor Emy geen probleem. Een verrassing voor de rijleraren, die normaal voornamelijk 18-jarigen op les hebben, die nog niet eens weten hoe een kinderzitje eruit ziet.
Verder drie keer op de gladde baan oefenen. Eerst gewoon remmen, met en zonder ABS en ESP en met en zonder sturen.
Daarna gladde bochten oefenen. Dan vlieg je met 70 km een bijna haakse bocht in, terwijl je weet dat je auto dat niet leuk vind. Best spannend dus. Vooral toen er af en toe ook voetgangers gingen oversteken (poppen). Emy kan normaal met autorijden in de bocht al beginnen te roepen met 'dit vind ik niet leuk', dus een hele overwinning om dit soort dingen te doen.
Tot slot op het rechte gedeelte van de baan ook nog wat voetgangers geprobeerd te omzeilen. Tot onze grote spijt moeten we meedelen, dat deze niet alle oefeningen overleefd hebben.
het was heel leerzaam, alleen het meerijden met een medecursist beviel wat minder, en na een tijdje tegen de reisziekte te hebben gevochten is Emy toch maar uitgestapt.
Over twee weken theorie-examen en over drie weken de eerste helft van de veiligheidscursus op de weg. Dan gaan we leren inhalen en andere spannende zaken.

Deze week is het autootje gekeurd, altijd een beetje spannend, maar helemaal in ene keer goed. We hoopten dat hij pas volgend jaar in de keuring hoefde, maar ze kijken hier naar het jaar van eerste registratie en dat was 1992 in Nederland, en dan elke 2 jaar een EU-keuring, ondanks het feit dat hij pas in 2005 in Noorwegen geregistreerd werd. Maar goed hij is er voor 450 euro/3700 nok (keuring plus onderhoudsbeurt) doorheen gekomen, alleen wat bougies en olie / luchtfilters vervangen. De rechterspiegel ligt er sinds de zomer al af (dit was al de derde keer in 1 jaar), maar de nieuwe komt volgende week binnen bij de garage, dan is het beestje weer helemaal compleet. Hopelijk kan nu ook iedereen met z'n vingers van die spiegel afblijven.. want NEE HIJ KAN NIET DUBBEL GEKLAPT.... nou ja 1 keertje wel, maar dan klapt hij niet meer terug en is hij lam.

Samen met Saskia heeft Emy eindelijk de stap genomen om weer naar de sportschool te gaan, woensdag naar een soort yoga oefeningen en vrijdag gewoon lekker zelf fitnessen. Tot gevolg wel de nodige spierpijn, maar goed die spieren wisten zelf bijna niet meer dat ze bestonden.

Soms voelen we de afstand tot Nederland iets meer dan anders. Deze week is Bart opeens redelijk kritiek in het ziekenhuis opgenomen. Dan is Nederland erg ver weg. Gelukkig hebben we telefoon. Zo te horen knapt Bart redelijk op en mag hij waarschijnlijk volgende week naar huis.

Zaterdag 28 januari 2006

Emy heeft haar examen overleeft, nu moeten we de resultaten afwachten die pas eind februari bekend worden. Het examen bestond uit 5 delen. Eerst drie teksten, met vragen en opdrachten, daarna een luistertoets en een grammaticatoets. In de middag, na 20 minuten pauze, mochten we naar aanleiding van een interview op de radio een samenvatting maken en daarna een opstel schrijven. Al met al zes uur onder de pannen geweest. Emy heeft zaterdag avond bij een mede-examenkandidaat en zijn vrouw gegeten. Gezellig in het half Duits en Noors.

Martin had zaterdagavond de jaarvergadering van de Samemission. Officieel een missieorganisatie die onder Samen (lappen) werkt en goed werk doet in Rusland, maar volgens Emy is dit gewoon een goed verhulde mannenvereniging, waar het belangrijkste onderwerp eten is. Maar goed op de bijeenkomst op zondag mocht Emy ook mee.

De baan waarop Emy gesolliciteerd had, heeft ze niet gekregen. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant niet eens zo heel erg. Het was een voorwaarde om 100% te werken en dat was onze wens eigenlijk niet. En om dan 2 jaar lang 100% te werken is wel erg lang. Dus we kijken het even aan. Wie weet wat er allemaal nog op ons pad komt. Voorlopig heeft Emy nog 3 andere banen. Wensen op het banenvlak zijn, 70-80% aanstelling, werken met mensen en administratief.

Verder was het een 'normale' werkweek voor ons allebei. Martin maakte weer lange dagen en Emy had al haar kinderen, van peuters tot tieners weer van maandag tot en met donderdag. Vrijdag was nu opeens een vrije dag, nu er geen Noorse les meer is.

Dit weekend gaan we de verjaardag van Emy vieren, met Nederlandse vrienden en Noorse kennissen. De eerste verjaardag in Noorwegen. Hoe een Noor zijn verjaardag viert weten we eigenlijk niet, dus we doen het gewoon op z'n Nederlands met als aanvulling wel verschillende taarten.

Het weer is nog steeds in het warretje. Wij wonen op de enige plek in Noorwegen waar geen sneeuw gevallen is. Hier heeft het alleen maar flink geregend. Verder zijn de bergen regelmatig uit zicht omdat er zoveel wolken hangen. Echte grijze januari maand.
Maar goed, normaal is februari de koudste maand hier, dus we wachten af.

Een gek idee, dat we een jaar geleden nog niet wisten dat we al zo snel in Noorwegen zouden zitten, we hoopten wel Emy's verjaardag hier te kunnen vieren, maar dat we een maand later al een baan hadden, was wel erg vreemd.
Maar goed ondertussen zitten we hier 10 maanden. Eigenlijk nog niet zo heel erg lang, en als je dan kijkt wat we wel allemaal gedaan hebben. Tja, niet gek dat het af en toe een beetje veel is.

De afgelopen weken hebben we weinig foto's gemaakt. Het weer was nat en grijs en we hadden niet echt zin om te fotograferen. Wel hebben we eigenlijk al besloten dat we een digitale spiegelreflex camera willen kopen. In plaats van cadeaus voor onze verjaardagen. Nu moeten we nog uitzoeken waar we hem kopen. Op het internet, of in de gewone fotozaak.

Emy is samen met Saskia eindelijk een keer de sportschool ingelopen. Het is altijd spannend om aan iets nieuws te beginnen, maar we zijn nu in ieder geval binnengeweest. Het ziet er naar uit dat we volgende week woensdag maar eens gaan sporten.

Zaterdag 21 januari 2006

Vandaag is de grote dag voor Emy's examen in Noors op hoger niveau (Bergens testen). Allemaal erg spannend. Emy heeft deze week veel geprobeerd te leren, soms lukte dat, soms lukte dat niet en ontstond bijvoorbeeld een nieuw gastboek op de website. (laat er even een berichtje achter, dat vinden we leuk)

Martin werd dinsdagochtend vroeg ziek, buikvirus. Hij heeft nog geprobeerd naar zijn werk te gaan, maar dat lukte niet. Dinsdag helemaal plat, woensdag al een beetje op, donderdag bijgekomen en vrijdag nog een beetje slapjes weer gaan werken. Waarschijnlijk was het hetzelfde virus dat Emy een week eerder al geveld had en hier goed rondwaart. Maar goed na 36 uur was het ergste over.

Afgelopen zaterdag hadden we visite van de familie Buit, weer erg gezellig zoals altijd. Het is soms best fijn om lekker met Nederlanders rond de tafel te zitten. We hoeven dan niet te vertalen en snappen elkaar goed. Je kan weer grapjes maken en je gevoel luchten.

Op zondag kwam Wilco weer eten, zijn vriendin Evelien was weer op weg naar Nederland en hij kwam 's avonds ook mee naar de bijeenkomst van de Pinkstergemeente.

Zondagmiddag zijn we nog even bij Emy's juf langs geweest om huiswerk op te halen. Martin kreeg goede complimenten over zijn Noors, een mooie pluim van de vaak toch wel strenge juf. De juf lijkt op dit moment meer zenuwachtig over het examen dan haar drie leerlingen die op moeten. Op woensdag en vrijdagochtend was er nog Noorse les, daar konden we nog vragen stellen over alle gekke grammaticavragen die we opeens hadden. Simpele dingen lijken opeens heel erg ingewikkeld als je het echt moet weten. We gaan er nu maar vanuit dat we het meeste wel weten, en de rest gewoon op gevoel moeten doen. De andere twee die examen doen, zijn Duits en wonen allebei al 3 tot 4 jaar hier in Noorwegen.

Verder zijn we deze week overvallen door oosterstorm, die vanuit het binnenland bij ons door het dal richting fjord raasde. Af en toe leek het of de ramen naar binnen kwamen waaien. Buiten was het ook lastig staande houden. Gelukkig niet zo erg als in Noord Noorwegen waar hele daken olieplatformen en fabrieken er vandoor gingen en kinderen binnen moesten blijven om wegwaaien te voorkomen.

Emy had gesolliciteerd op een functie bij de gemeente en is bij de laatste drie geëindigd. Woensdag had ze een gesprek en nu is het afwachten tot er bij een vergadering op 1 februari een besluit wordt genomen. In het kader van openheid van bestuur werden alle CV's van de sollicitanten vrijgegeven, en de concurrentie is groot. Emy is de enige buitenlandse en de meeste sollicitanten hadden ervaring in een soortgelijke functie. Dus zover komen is al heel wat. Dus we wachten af.

Zaterdag 14 januari 2006

Het weer heeft weer de kolder in de kop gekregen binnen 2 dagen van continue -10 naar continue +12. De sneeuw is nu langzaam aan het smelten. Soms horen we ineens een heel vreemd geluid, nu hebben we ontdekt dat er dan ijs van de rotswand aan de overkant naar beneden komt. Verder veel spiegelgladde ijsvlaktes, die met een beetje water erop een soort glijbaan worden. Maar gelukkig hebben we spijkerbanden en worden we steeds beter in het balanceren op een ijsvlakte die gladder is dan de mooiste ijsbaan voor het WK. Emy is woensdagavond gewoon op twee voetjes de oprit bij een konfirmant afgegleden en Martin die glijdt in plaats van te lopen. Vallen moet je op dit ijs niet doen... erg hard.

Vorige week zaterdag zijn we weer een keertje naar Ålesund gereden, eerst 's ochtends lekker in huis getut en uitgeslapen, pas rond de middag op weg naar Ålesund. We hebben handschoenen gekocht voor Martin, een nieuwe CD, wat dingen uit de kerstopruiming en SATÉSAUS.... Bij zowel de ICA maxi als de Meny verkopen ze Conimex zakjes Satésaus en satémarinade.
Als afsluiting zijn we lekker bij een chinees gaan eten. Lekker pittig eten, in een leeg restaurantje. Emy mocht weer rijden want dat is goede oefening.
Emy hoort nu ook bij de club en heeft net als Martin een Statoil mok voor 2006, dus kunnen we bij alle Statoil benzinestations een heel jaar lang gratis koffie, thee, chocolade en espresso halen. Tot nu toe had Martin altijd een Hydro Texaco mok, maar Statoil bood meer keus en kwam hij vaker tegen.

Op zondag zijn we rustig naar Bjorli gereden. Bjorli ligt hier ongeveer 45 minuten vandaan, door een smal dal, en met een hoogteverschil van 620 meter. Dus ook veel kouder.
We reden over ijsplaten en sneeuw, op vrij bochtige en steile wegen, maar goed ook dat is goede oefening voor Emy. De vrachtwagens achter ons vonden het minder dat we maar 70 reden, maar goed zo'n klein fièsta-tje op een grote ijsvlakte op een weg waar je sowieso met gewoon weer ook maar 80 mag, dan vonden we 70 wel goed. Dus af en toe maar een bushalte opgezocht zodat er weer een vrachtwagen met 90 km voorbij kon.
Op de terugweg moesten we de weg natuurlijk weer terugnemen en 8% omlaag op een bochtige weg is toch spannender dan naar boven, dus handjes aan het stuur en voetjes op de rem. (we hebben een automaat, dus moet het op de rem). Maar we zijn weer helemaal veilig thuisgekomen. Zowel op zaterdag als zondag goed geoefend met in en uitvoegen op een landweg. Dus direct gas geven en naar de hogere snelheid toe.

Deze week had Emy op maandag en woensdag elke keer twee groepen met konfirmanten. Het zijn eigenlijk hele leuke jongeren, allemaal, alleen als je ze allemaal samen hebt, dan kan het wel eens heel erg onrustig zijn. Als advies van de jongeren zelf krijg ik nou dat ik de lastpakken gewoon op de gang moet zetten. Het lijken wel kleuters met een time-out!! Maar goed, we bidden maar dat ze nog iets van het goede nieuws mee krijgen.

Van woensdag tot en met vrijdag had Martin een Nederlandse collega mee in de wagen. Wilco was samen met zijn vriendin Evelien hier om te kijken hoe ze het vonden om hier te wonen en te werken.
Woensdag en donderdag hebben we gezellig met z'n vieren hier gegeten, en gepraat over alles wat er bij een emigratie komt kijken. Ze kunnen al Noors, dus dat is een erg groot voordeel.
Evelien gaat zondag naar huis, maar Wilco blijft nog een weekje, hij gaat dan met andere ritten mee. Ondertussen staat ons huis open voor hem.

Op vrijdag had Emy vier uur stadsrijles. Molde heeft één hoofdstraat en genoeg woonwijken met 30 en 40 km zones, veel wegen van rechts en wel vijf kruispunten met stoplicht, of waren het er zeven?
Maar goed als je er 20 keer doorheen rijdt, dan leer je wel wat, al is het alleen maar schakelen!! (grootste probleem) Nu zelfs in twee auto's les gehad, eerst in de Volvo S40 daarna in wat waarschijnlijk een Mercedes C 220 was. In ieder geval wel allebei diesels, de Volvo bijna 3 jaar oud en de Mercedes een jaar of 6, 7 (gokje). De Volvo slaat redelijk snel af, bij de Mercedes lukte het een stuk beter om de motor gaande te houden. De Mercedes reageerde wel overal veel pittiger op, rem, gas, stuur.
Na twee keer twee uur les met een pauze ertussen, was het tijd voor een mini-konferentie van jongerenwerkers in het bisdom, leuk om eens collega's te leren kennen.

Het was dus een drukke en intense week, dit weekend doen we het rustig aan, al moet Emy wel leren voor haar examen volgende week zaterdag.

Zaterdag 7 januari 2006

Het gewone leven is weer begonnen. Martin heeft elke dag gewerkt, Emy op dinsdag en was donderdag en vrijdag ziek. Maar ondertussen waren er wel weer de voorbereidingen voor de belijdenisgroepen die volgende week weer opstarten.

Uit het nieuws in Rauma kommune (onze gemeente van 7450 inwoners)zomaar uit het nieuws van deze week:

Beer dood in 2005 74 schapen
Veelvraat dood 355 schapen in 2005 (daling i.v.m. 2004)
Messteker met kerstverlof is dronken en agressief
aantal overtredingen in Rauma daalt van 220 in 2003 naar 147 in 2005
hiervan 16 geweldsmisdrijven, 90 diefstal, 13 schade.

Vorige week dinsdag, waren we uitgenodigd bij mensen van de Bijbelstudie groep, we hebben toen met zes mensen heerlijk gegeten en gepraat. Afgelopen dinsdag was er nog een na-de-kerst-bijeenkomst, bij iemand van de Bijbelstudie groep in Innfjorden. Ook daar weer goed eten en fijn samenzijn. Noren hebben iets met eten, kunnen ook niet gewoon een koekje op tafel zetten, het moet meer zijn!
We beginnen nu mensen beter te kennen, dat is erg fijn.

Met de taal is het soms nog wel lastig, alhoewel we mensen nu goed kunnen verstaan, kan een conversatie eenzijdig zijn, omdat we ons zo concentreren op wat ons gevraagd wordt, is het moeilijk om ook nog vragen terug te stellen, maar ook dat begint te komen. Op Noorse les blijkt dat het niet eens zo erg slecht gaat. Martin kan nu al de vreemdste accenten door de telefoon verstaan als hij met zijn baas, de terminal en afleveradressen belt. Ook hij begint nu meer te praten.

Ondertussen heeft Martin op het internet vrachtwagen forums ontdekt. Hier staan veel mooie vrachtwagen foto's op, dus Martin is ook aan het spotten geslagen en heeft ondertussen elke dag de digitale camera mee.

Wij hebben ondertussen al weer een minuut of vijftien meer zon per dag. Op het huis blijft de hoeveelheid zon ongeveer hetzelfde tot maart. Dat betekend rond 1 uur ongeveer 20 minuten zon in de huiskamer. Pas rond 15 maart komt de zon langs de andere kant van de berg weer hierheen schijnen.
Het weer is de afgelopen week koud gebleven, -2/-3 met een koude wind.

Vandaag gaat de kerstboom eruit, dus dat wordt weer wennen aan een lege hoek in de kamer. We hebben ontdekt dat de kerstboom ook hier gewoon met de vuilnis mee kan. We waren bang dat we hem zelf moesten wegbrengen of opbranden. Maar ook hier is de westerse weggooimaatschappij aanwezig.

Het was fijn om zoveel kerstkaarten van mensen te krijgen met net dat regeltje extra deze kerst! Fijn dat zoveel mensen met ons meeleven en ons het beste toewensen hier.

Zondag 1 januari 2006, Nieuwjaarsdag

Het is 2006, ons goede voornemen van 2005 is uitgekomen, we wonen echt in Noorwegen!
Goede voornemens voor 2006 hebben we nog niet, misschien komen die nog wel, maar we zitten hier nu negen maanden en willen niet meer weg.

Oud en Nieuw was een beetje een teleurstelling voor Martin. Hij had eindelijk weer een vuurwerk gekocht. Dat zou hij direct na twaalf uur af gaan steken. Maar alle anderen begonnen al om kwart voor twaalf en waren bijna al klaar voor hij begon. Martin heeft dus tot twaalf uur lopen mopperen, ''dat gaat toch niet aan'' en ''zo klopt er niets meer van!'' Maar goed hij was erg blij met zijn eigen vuurwerk. Mooie pijlen, fonteinen, tankwagentjes, en voetzoekers, terwijl Emy zich uit het bereik hield.
Op straat hebben we nog wat buren ''godt nytt år'' gewenst en even gepraat.

We hebben een rustige week gehad. Martin hoefde niet zulke lange dagen te maken. Wel elke dag om vier uur beginnen, maar tussen vier en zes ook weer thuis. Vrijdag was hij lekker vrij.
Emy heeft de week gebruikt om te studeren op haar Noorse grammatica.

Het was weer bitter koud deze week, met temperaturen tussen de 0 en -6 met een erg koude oostenwind. Dus de kachel heeft veel uren gedraaid deze week, zowel op hout als de elektrische panelen. Verder heeft Martin een windstopper pet met oorkleppen, die hem heel goed warm houdt, dus Emy is er vandoor gegaan met de warme wollen muts van Martin, die veel warmer is dan alle andere mutsen in huis.

Maar nu begint het gewone leven weer, met veel werken en voor Emy leren voor de Bergens test met het examen zo dichtbij. Verder weer op tijd naar bed en vroeg op.

NIEUWE BERICHTEN vanaf 01.01.2010

OUDERE BERICHTEN 01.07.2009/31.12.2009 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.01.2009/30.06.2009 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.07.2008/31.12.2008 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.01.2008/31.05.2008 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.06.2007/29.12.2007 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 30.12.2006/01.06.2007 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 15.07.2006/30.12.2006 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 28.12.2005/15.07.2006 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 02.03.2004/28.12.2005 ARCHIEF

Featured

Norge

where we live

emigreren

gastenboek contact Weblog martins fotos nn3 nn

hososs.net

Featured

Norge