hososs.net

OUDERE BERICHTEN 01.01.2007/30.06.2007 ARCHIEF

We hebben een lekkere rustige week gehad. Nadat we vorige week zaterdag het huis lekker op orde hadden gemaakt, konden we lekker genieten van onze kerstvakantie.

Op kerstavond zijn we naar Liabygda (Stranda Kommune) gereden om op bezoek te gaan bij Patrick, Marielle en Joylin. Ze hebben een huisje boven de veerbootkade met een fantastisch uitzicht over het fjord. Het huis was van binnen trouwens ook erg gezellig, wel belangrijk in deze donkere dagen. We hebben heerlijk gekletst, en het eten was perfect! Het was ook goed om Martin weer eens lekker uitgelaten te zien. In je ''eigen'' taal werkt humor het best.
Op de terugweg, hadden we op een twee uur durende rit, minder dan 20 tegenliggers, het was dus heel erg rustig. We hebben trouwens de hele kerstdagen geen vrachtwagen op de weg gezien, dat is ook al vreemd.

Eerste kerstdag zouden we naar de kerk gaan, maar de slaap overwon het. We werden namelijk te laat wakker om het te redden. Maar goed met z'n tweetjes thuis was het ook fijn. 's Middags lekker gewandeld langs de rivier, eindelijk was het een paar uur droog. Het is echt al lang geleden dat we lekker gewandeld hebben. Het is zulk vies nat en waai weer geweest dat het helemaal niet trok om buiten te zijn.

Ronald en Marja kwamen aan het einde van de middag. Ook nu weer fijn gepraat, we kennen elkaar al weer heel wat jaartjes nu, en het blijft fijn om elkaar te zien. 
Na een paar borrelhapjes kwam het grote kersteten op tafel. Zalm met komkommer, altijd een succesnummer. Biefstuk met blauwkaassaus en pepersaus, met broccolibloemkool ovenschotel en patatjes. Als toetje lekker ijs met eigen versierselen.

Tweede kerstdag hebben we lekker op de bank genoten van Mr & Mrs Smith, romantiek voor mij en heel veel schoten voor Martin. 

Derde kerstdag (ja hoor hier tellen we gewoon door tot Oud en Nieuw) mocht Emy op het kerstboomfeest van de kerk in Måndalen een overdenking houden. Er waren veel kinderen, dus het was heel gezellig. Best spannend, want het is best wel lang geleden, dat ze zo iets voor kinderen en ouders heeft gedaan. Maar het ging goed. Het was voor Martin de eerste keer dat hij rond de Kerstboom mocht dansen, maar aangezien ook alle andere volwassenen meededen was het nog leuk ook. Hier dansen ze rond de kerstboom terwijl ze de gewone kerkelijke kerstliederen zingen. Elke keer loop je dan na twee versen weer een andere kant op. Dus je moet nog opletten ook.
één van Emy's Nederlandse meisjes was ook op het feest, dus het was leuk om haar weer te zien.

Vierde kerstdag hadden we weer een vrije dag. Martin is nog steeds niet gebeld, dus elke avond wachten we het maar weer af. Nu waren we uitgenodigd door een kennis uit de kerk, Solveig, voor kaffe met kake. Het was weer typisch Noors, heeeeeeel veeeeeeel taart en zoetigheid, maar wel gezellig.

Vijfde kerstdag was WEER een vrije dag, dus nu moesten we er even op uit, na de zoveelste uitslaapochtend, hebben we de auto gepakt en zijn we naar Molde gereden. We hebben bij de staatswinkel een flesje bubbelwijn gehaald voor oud en nieuw, en bij de Meny Grolsch bier. 

We hebben lekker even van het winkelcentrum naar het gewone centrum gewandeld en weer terug naar de parkeerplaats. Het is lekker er even uit te zijn en ook nu was het weer droog, we hopen dat dit aanhoudt, want al die regen van de laatste tijd is misschien goed voor de stroomprijzen, maar niet voor ons humeur.

Verder zijn we donderdagmiddag en vrijdagavond druk aan het bakken geweest met knieperties en nieuwjaarsrolletjes. Martin had het familierecept gehad van Tante Dinie, dus we konden aan de gang. Alleen we hadden wat problemen met Noorse maten. We moesten namelijk een half pakje boter aan het recept toevoegen. Maar pakjes boter zijn hier 500gram. De eerste lading knieperties is wel gelukt, maar ze zijn wat vettig.
De nieuwjaarsrolletjes waren ook nog niet zo makkelijk, maar na tien mislukkingen begon het toch beter te gaan. We willen ze als presentje geven aan de buren, dus ze moeten er wel goed uitzien. De buurvrouw kan namelijk erg goed bakken.
Morgen gaan we ook nog aan de oliebollen beginnen, dan komt Bianca ons helpen. Zij heeft ook nog een paar pakken echte oliebollenmix uit Nederland, dus het moet goed komen.

Verder hebben we gisteren een internetsite gemaakt voor de mooiste foto's door Martin van vrachtwagens. Klik hier maar, echt heel mooi. Martin hoort graag wat jullie van de foto's vinden.

Zaterdag 23 december 2006

Afgelopen zaterdag was het begin van ons kerstseizoen. Nadat Martin een pensioenvoorlichting had gehad op het werk, zijn we naar Gjerset gereden om een boom uit te zoeken. Ronald en Marja hadden ons uitgenodigd om een boom te kappen, natuurlijk moesten we daarna nog even napraten met warme chocolademelk, anijsmelk, koffie voor Martin en pepernoten! (onze eerste en enige pepernoten dit jaar)
Daarna moesten we de levende have nog even bewonderen, Marja mag trots zijn op haar mooie schapen, heel rustig zijn ze, bijna handtam. 

De boom zat nog niet vast op de auto, of het begon te sneeuwen, dikke vlokken. Op zich wel goed dat we de 24 km terug rustig moesten rijden, want dan wisten we zeker dat de boom ook goed bleef liggen. Een kerstboom is namelijk niet zo goed te zekeren op een dakdrager.

Thuisgekomen moesten we ons gaan optutten voor het kerstdiner van Martin's werk. Martin met trouwschoenen en overhemd, Emy met panty en nette jurk, de kleren vonden we achterin de kast terug, we gebruiken ze namelijk niet vaak. Martin vond in zijn overhemd nog de drinkbonnen van vorig jaar, dus blijkbaar was dat overhemd nooit in de wasmand beland. Nou ja, het was nu te laat.

Het was een gezellig feest, lekker eten, tenminste het voor en na gerecht, het Noorse kersthoofdgerecht doet ons niet zoveel. Omdat het het 75 jarig jubileum van het bedrijf is, was er wat extra entertainment.
Er was een film met de geschiedenis van het bedrijf, er kwamen wat mensen langs om sketches te doen en een collega van Martin zong een lied over het bedrijf, allemaal leuk georganiseerd.
Een aantal van Martin's collega's hadden ook gehoord dat Emy haar rijbewijs had gehaald, dus daar kregen we ook wat leuke reacties op.

Op zondag is Martin de kerstboom gaan optuigen, terwijl Emy de administratie bijwerkte. Op een gegeven moment was het bureau bijna opgeruimd, maar gelukkig duurt dat nooit lang.

Maandag mocht Martin alleen naar het werk, want Emy had een afspraak in Molde. Beiden hadden we last van het weer. Veel natte sneeuw, regen en weer natte sneeuw, zorgden voor slechte wegen.

Op dinsdag sloeg het weer helemaal weer om. Nu is het weer rond de 6-8 graden met regen, regen, regen. We hebben 1 droge dag gehad, deze week, dat was donderdag, nu hadden we alleen maar veel wind.

De rest van de week zaten we weer samen op de vrachtwagen, Martin reed naar Ålesund en Emy de ritten daar vandaan. Gelukkig waren het nu langere ritten. Op dinsdag was het Ørsta en Volda een omgeving die Emy goed kent van de opleiding, maar niet de weg er naar toe, want zo ver was ze nog nooit geweest. Gelukkig is Martin een goede begeleider. Hij kent deze wegen erg goed.
Op woensdag gingen we naar Hareid en Ulsteinvik, al deze plaatsen moet je trouwens met de veerboot naar toe. Dat is ook een uitdaging als je dat de eerste keer doet, vijf centimeter van de muur parkeren, auto voor en achter je, net op een helling geparkeerd etc. Het gebeurt nog wel eens dat één van ons naar de WC wil op de veerboot, maar het gebeurt ons dan ook regelmatig, dat de deuren niet ver genoeg open kunnen om ons eruit te laten. We staan dan zo geparkeerd op het dek dat er nog 10 meer vrachtwagens bij kunnen. Alleen door je raam kan je er dan nog uit.  Maar één voordeel met de vrachtwagen is dat Emy niet op het hoge autodek hoeft te parkeren, daar heeft ze namelijk een hekel aan.

Op donderdag mochten we zowel naar Ørsta als naar Hareid, dus dubbele veerboten. Door de grote hoeveelheid wind is vooral de veerboot naar Ørsta niet zo heel erg fijn, maar samen is het minder erg. 
Emy begint nu ook het achteruit rijden beter door te krijgen gelukkig. Martin helpt dan door vanbuiten aanwijzingen te geven. Dat is ook een vak apart. We hebben nu besproken dat het erg helpt als hij in Emy's gezichtsveld blijft, want dat was de eerste paar dagen een probleem. Emy stopt namelijk met achteruit rijden als ze Martin niet meer ziet. Als ze hem dan weer in de visie heeft, staat Martin daar te zwaaien en te zwaaien en dat is niet zo goed voor de goede verhoudingen. Nadat we hier samen een strategie voor besproken hadden ging het wel goed. Verder heeft Martin geleerd met open raam achteruit te rijden, terwijl bij Emy het achteruit rijden niet echt geleerd was.

Op vrijdag mochten we vanuit Åndalsnes zonder aanhanger naar Sykkylven. Nu mocht Emy ook het moeilijke weggedeelte tussen Måndalen en Tresfjord rijden.Wel een uitdaging, maar de grootste uitdaging kwam, toen Martin haar een landweggetje opstuurde tussen Valle en Magerholm. Deze smalle weg, met heel veel bochten en hellingen was met de zwaar beladen vrachtwagen best moeilijk. Tja en als je dan fout schakelt, dan mag je je hellingproef uitproberen.

Verder is inschatten van het overige verkeer een probleem. Veel automobilisten weten niet wat richting aangeven is, of ze doen het alleen voor zichzelf (namelijk als ze al in de bocht zitten nog even 2 keer knipperen). Vooral op rotondes is dit moeilijk inschatten. Of de automobilist voor je, die plotseling in de remmen gaat omdat hij/zij moet afslaan. Volgens mij heeft iedereen geleerd dat ze eerst signaal moeten geven (knipperlicht aan) en pas daarna de rem gebruiken.

Op één van onze ritten naar huis, reed er een mevrouw voor ons, net te langzaam en slingerend over de weg. De ruitenwissers gingen op dubbele snelheid heen en weer, terwijl de rest van de weggebruikers ze op interval hadden staan en we zagen op een gegeven moment dat de auto helemaal beslagen was van binnen. Nog wat later zagen we dat ze een kerstboom in de auto had, die volgens ons de oorzaak van het vreemde rijgedrag was. Dat soort dingen maken we dus dagelijks mee in het verkeer.

Ondertussen hebben we onze kerstboodschappen binnen. Nu moet alleen het huis nog aan kant en kunnen we genieten van onze vrije dagen. (tot en met woensdag)

We wensen iedereen hele fijne kerstdagen!

Zaterdag 16 december 2006

Nou nou, het was me het weekje wel....

Eerst maar het grote nieuws!!! EMY HEEFT HAAR C-RIJBEWIJS!!

Vorige week zaterdag hebben we het rustig aan gedaan, Emy moest nog wat werken en het huishouden moest ook een beetje aandacht.
Zondagavond was het Lysmesse (Lichtmis) in de kerk, met de belijdenisjongeren hadden we een dienst, waarin behalve de preek eigenlijk alles door de jongeren werd gedaan. We kwamen om vier uur bij elkaar in de kerk om te oefenen en om zeven uur was de dienst zelf. Het was een groot succes, de jongeren deden het perfect. Ze lazen bijbellezingen, gebeden, twee meiden zongen een duet, eentje speelde dwarsfluit en drie meiden deden een engelentoneelstuk. De reacties vanuit de gemeente waren ook erg positief, dus het spreekt voor zich dat Emy weer heel trots is op haar kinders. Niemand in de fik gestoken terwijl we in processie met kaarsen de kerk in liepen, geen jongeren die hun tekst haspelden, alles ging goed!

Maandag was Emy weer met Martin mee op de vrachtwagen, het was spannend zo vlak voor het afrijden, dus Martin kreeg weer allerlei vragen over welke versnelling hij in zat en waarom dat zo en dat zo moest.

Dinsdag lukte het Martin weer om een grote bult op zijn hoofd te krijgen met schaafwond. Hij blijft uitproberen of hij kan staan onder de containers op zijn vrachtwagen en op de één of andere manier worden ze maar niet hoger.

Emy reed dinsdag middag weer naar Volda. Er waren niet zo veel mensen op de rijschool omdat iedereen op andere tijden moest langrijden en afrijden.
Emy had op woensdag langrijden, dan rij je meerdere uren achter elkaar op afwisselende trajecten. Dat waren de beste rij-uren tot nu toe, soepel schakelen, goed vooruitkijken, goede wegligging, alles lekker.

Op donderdag was het eindelijk afrijden. Ondanks het feit dat ze goed had geslapen, was ze toch heel zenuwachtig en dat had zijn terugslag op het rijden. Het was rommelig, veel gedoe met de versnelling en te snel rijden van de stress. (bekende zaken, die op het b-afrijden ook naar voren kwamen). Emy dacht dus na een kilometer al dat ze gezakt zou zijn.
Terug op het verkeersstation deelde ze dus mee aan de examinator dat ze slecht gereden had. Deze moest wel even lachen en vroeg wat er dan zo slecht was. Nou hij was het wel met Emy eens, maar vroeg of ze dan haar rijbewijs niet wilde....
Ze was dus toch geslaagd. Ondanks het slechte rijden, was er blijkbaar genoeg positief in het rijden dat ze door mag voor het echte rijden!

Eigenlijk wilde Emy vrijdag rustig aan doen en bijkomen van vijf weken stress, maar Martin vroeg heel lief of ze dat uitrusten dan niet op de vrachtwagen kon doen. Uiteindelijk kwam het uitrusten pas aan het einde van de dag, want Martin gaf in Ålesund het stuur over aan Emy, nadat de aanhanger aan de kant was gezet en Emy mocht verder rijden. Zes uur later begon ze de wagen redelijk onder controle te krijgen. De versnellingen in deze wagen werken eigenlijk precies andersom dan in de Mercedes waarin Emy leste, dus dat was wel wennen. Maar uiteindelijk lukte het dan redelijk. Rondrijden met distributie is goede ervaring en je leert er ook een boel. Bijvoorbeeld het achteruit tegen een laaddok aanrijden. Dat leren ze hier in Noorwegen dus niet in de opleiding! (zou wel moeten)
Gelukkig moest op weg naar Åndalsnes de aanhanger er weer achter, dus mocht Martin het stuur weer overnemen en kon Emy haar beloofde slaapje nemen.

Ondertussen is het half december, de donkerste dagen van het jaar, de zon gaat op om 10 uur en onder om kwart voor drie. 15 uur en een kwartier minder licht dan op 22 juni.
We hebben vandaag al 51 dagen met regen achter elkaar gehad, nog geen record, dat ligt op 82 dagen. We hopen dat de regen snel overgaat in blijvende sneeuw of droog weer. De afgelopen twee dagen hebben we ook nog westerstorm gehad. Het weekend wordt het wat kouder, maar wat het daarna wordt weten we nog niet.

Zaterdag 9 december 2006

Het is weer zaterdag, Emy is weer thuis van een week op het internaat en Martin heeft ook het weekend weer vrij om uit te rusten. Nog 2 weken tot de kortste dag en nu is het licht van kwart voor tien tot drie uur. Niet zo veel dus, we moeten dus echt proberen om tijdens daglicht buiten te komen.

Vorig weekend hebben we gewinkeld in Ålesund, er waren weer dingen nodig voor het huis, kruimelzuiger, skihouders voor de auto, werkhorloge voor Martin, en gewoon even lekker langs winkels struinen. Emy dacht vanuit Volda nog wel eens naar Ålesund te kunnen, maar om een uur te rijden en een veerpont te nemen, was toch iets te veel.

Op zondag zijn we naar een dienst van de pinkstergemeente geweest, verder lekker rustig aan gedaan, want we hebben erg drukke weken op dit moment.

Martin heeft een nieuwe route, rond zessen containers laden en rond half acht weer terug. Kortere dagen, maar geen slaap tussendoor, dus dat is ook wennen.

Emy is de hele week druk geweest met rijlessen, manouvreringstraining en kettingen leggen. Nog een weekje en dan is ze weer gewoon helemaal thuis.

Onze weekenden zijn op dit moment interessant. Emy komt thuis op vrijdagavond, rijdt nog even langs de winkel voor de vaste vrijdagavond pizza. Dan komen we vlak na elkaar thuis.
Emy komt met twee weekendtassen, eentje met was. Martin heeft ook de wasmand geleidelijk gevuld, dus elk weekend moeten we drie wassen achter elkaar draaien en in de droogkast hangen om alles weer klaar te hebben voordat Emy vertrekt en Martin naar zijn werk gaat.

Het huishouden en de grote boodschappen moeten op zaterdag, maar ook de administratie en het bijpraten van de hele week. Dit weekend hoeft Emy tenminste niet op zondagavond weg, dus kunnen we het wat rustiger aan doen. Hoewel ze nog wel moet werken met de konfirmanten.

Zaterdag 2 december 2006

Het is weer december, de kersttijd is hier nu echt aangebroken, lichtjes in de straten, lichtjes in de ramen en kerstverlichting in de vrachtwagen van Martin.

Emy heeft deze week haar theorie gehaald, C en CE. Eigenlijk zonder problemen, maar wel heeft ze er hard voor moeten leren. Motortechniek was bijna helemaal nieuw en in het Noors is het toch wel anders, maar Martin heeft heel veel geholpen.
In de groep zijn er twee van de twaalf gezakt voor C-theorie en zijn er twee van de zes gezakt voor CE-theorie.
Samen met Emy is er nog eentje die deze week nog niet ging afrijden voor C, negen anderen deden dat al wel. We gaan ervan uit dat ze allemaal geslaagd zijn. Maar te bedenken dat ze met 9 uur rijervaring nu zonder begeleiding de weg op mogen, zet je toch te denken! Emy heeft zoals gezegd wat meer uren nodig, dus die komen de volgende twee weken.

Afgelopen weekend hebben we samen een aantal mooie avond foto's gemaakt. Als het niet zo hard gewaaid had, waren er nog meer mooie foto's uitgekomen.

agen extra thuis. Donderdag is ze met Martin mee geweest in de vrachtwagen. Vrijdag zou Martin een nieuwe collega meekrijgen, dus toen kon ze niet mee.

Martin heeft trouwens sinds vrijdag ook een nieuwe rit, om half zeven wegrijden en half acht weer terug. Hij rijdt dan ook in een andere vrachtwagen, nr5 die rijdt ook 's nachts met een andere collega. Ze wisselen dan elkaar af en moeten op tijd terug zijn in Åndalsnes.

De Duitser die tot en met donderdag op nr 5 reed, bleek er een half uur langer over te doen op de route Åndalsnes-Ålesund en daarnaast geen Noors te spreken, althans niet genoeg om in Ålesund aan te geven dat hij weer op tijd terug moest zijn in Åndalsnes. Martin rijdt net als zijn collega's in anderhalf uur naar Ålesund, dus we gaan er vanuit dat er nu wel genoeg tijd is. Maar als iemand uit kan leggen waarom die andere chauffeur er twee uur over doet, dan staan we open voor ideeën.

Zaterdag 25 november 2006

Weer een week verder. Deze week heeft Martin weer lange dagen gemaakt, bijna elke dag pas na acht uur thuis. Daarna moet hij ook nog avondeten klaarmaken en brood voor de volgende dag. Dus er blijft dan niet echt tijd over voor andere dingen. Gelukkig hebben we nu in ieder geval makkelijk eten.

Emy was weer de hele week op de opleiding. Heel veel theorie, een dag eerste hulp en brand training en een dag lastzekering. Verder viel het ons op dat er tijdens deze cursus weinig gereden wordt. Dus de daadwerkelijke lesuren op de vrachtwagen, dat waren er tot nu toe maar 7. 
Daarom ook nu besloten dat Emy niet aankomende vrijdag al kan afrijden voor C, maar hier gewoon twee weken langer over doet. 

De meeste intensieve cursussen in Nederland, en ook andere hier in Noorwegen, bieden 20-25 lessen aan in een programma. Hier is dat maar de helft.
Sommige dingen weet je van te voren niet, dit dus ook niet. 
Verder is de organisatie op de rijschool best chaotisch. Je weet op een dag dus niet wanneer je kan rijden en besteed een groot gedeelte van de dag aan wachten. Deze twee weken was het niet zo erg, want er was veel theorie te leren. Maar als Emy volgende week haar theorie heeft gehaald, dan wordt het wat vervelend.
Volgende week heeft Emy maar drie dagen les. Op donderdag en vrijdag rijdt ze dan met Martin of een collega mee op de vrachtwagen. Gewoon om ervaring op te doen, van hoe anderen rijden.

Martin was woensdag nog in Volda, dus we konden elkaar even een kus en knuffel geven. Vrijdag zaten we op dezelfde veerboot naar Ålesund, dus ook even samen bij Martin in de cabine gezeten.

We missen elkaar best wel. Martin komt 's avonds in een leeg huis en Emy heeft de hele dag Noren om zich heen, waar ze het goed mee kan vinden, maar als het moeilijk is, toch net niet iets bij kwijt kan. Bellen gaat voor Emy naar Martin makkelijk, dat is gratis. Maar anderen bellen is lastig, want vanaf de mobiel kost het heel veel.

We merken dat we hier in Noorwegen toch best op elkaar hangen. Contacten met anderen zijn er wel, maar hoe goed we de taal ook spreken, terugvallen op het Nederlands zeker als het om gevoelszaken gaat is toch het makkelijkst en vertrouwd. Emy heeft goede contacten op het internaat met de anderen, maar als het om frustratie, verdriet en ook blijheid en zo gaat, tja dan is Martin de aangewezen man. 

Gelukkig ging het zo goed met het theorie leren van Emy, dat ze dit weekend wel thuis kon komen. Anders was het voor ons allebei nog moeilijker geweest.

Ondertussen is het weer ook hier helemaal van slag, rond de 10 graden, met veel wind en regen. Dat is hier ook niet normaal voor de tijd van het jaar.
Verder gaat de zon rond kwart over negen op en rond kwart over drie weer onder, 14 uur minder licht dan in juni.

Zaterdag 18 november 2006

Vandaag moeten we stemmen! via internet verder hetzelfde als de rest van Nederland woensdag op het stembureau doet.

Vorig weekend zijn we lekker uit eten geweest bij de Italiaan. Beiden hadden we kip met gorgonzola saus, heerlijk!
Op zondag hebben we het lekker rustig aan gedaan, beiden hadden we immers een drukke week voor de boeg.

Emy heeft deze week haar eerste week gehad op de intensieve rijcursus, als je op haar naam klikt en vrachtwagen kiest, kan je haar eigen dagboek lezen.
Bus en vrachtwagen samen was toch wel wat veel samen, dus nu richt ze zich op alleen de vrachtwagen met aanhanger. 
De vrachtwagen waar ze op rijdt is heel nieuw, een Mercedes Actros 2550, met 500 pk. De opleiding is erg intensief, met de hele dag genoeg te doen.
De opleiding is in Volda, drie uur rijden. Gelukkig was het weer deze week nog goed, dus het rijden was geen probleem. Dit weekend is Emy ook thuis, volgende week waarschijnlijk niet.

Martin was deze week dus alleen thuis. Hij heeft geleefd volgens het alleenstaande mannen patroon. Deze week heeft hij 1 bord (her)gebruikt en 2 pannen. Nou was hij ook niet veel thuis, met de lange dagen op het werk, dus het huishouden moest wachten tot het weekend, dan is Emy ook weer thuis, dit weekend tenminste.

Zaterdag 11 november 2006

Het ging natuurlijk weer sneeuwen, precies nadat de vorige sneeuw helemaal weg was en natuurlijk net op de dag dat de auto bij de garage stond voor een nieuw slot. Maar goed, nu maar lopen in plaats van op de fiets voor Emy. Gelukkig is het slot weer gemaakt, dus doet de auto het weer gewoon. De nieuwe winterbanden hebben nu ook al hun nut bewezen. Het heeft gesneeuwd en het is heel glad geweest, en de auto rijdt gewoon de rotonde over en onze straat uit.

Ondertussen hebben we ook voor Martin's fiets winterbanden gekocht, ongelofelijk dat zo'n beetje rubber voor twee bandjes meer kost dan een spijkerband voor de auto. Maar goed, ze worden dan ook elke dag gebruikt. En het is ook wel belangrijk dat Martin heel op het werk aan komt. Nu heeft hij zoveel spijkers in de banden dat hij over een glasplaat nog de bocht om kan. Alleen de banden zitten nog niet op de fiets, dus toen Martin vrijdagochtend over de spiegelgladde wegen naar het werk fietste ging hij toch een keer onderuit, dus dit weekend maar de nieuwe banden erom!

Emy heeft deze week een drukke week gehad, net voor ze 5 weken naar Volda gaat, moesten alle eindjes nog aan elkaar geknoopt worden. Dus veel belijdenisjongeren en laatste keer school en kinderopvang. Best een beetje verdrietig om afscheid van mijn meisjes (en jongen) te nemen, maar ja, ze kunnen nu allemaal goed Noors spreken (behalve de jongen, die zegt nog niet echt veel) dus ze moeten het maar redden.
Het afscheid op de kinderopvang ging gepaard met twee buitendagen. Eerst woensdag, vaste werkdag met acht 3/4 jarigen in de stromende regen het bos in, eten in de lavvo(tipi) en daarna drijfnat naar beneden. Vrijdag met acht vijfjarigen de berg op naar de gapahaug, soort schuilhut op de berg. Het was nu net onder nul, met een dun laagje sneeuw en ijs. We hebben een kampvuur gemaakt en warme chocolademelk en onze lunch genuttigd bij het warme vuur. Daarna een wandeling gemaakt voor we weer terug gingen naar de kinderopvang. Emy heeft een wollen zitmat gehad, nu hebben we er twee en kunnen we weer goed zitten als we gaan wandelen.

Ook voor de belijdenisgroepen was het een drukke week, met vier groepen en twee avonden vergaderingen hebben we voor drie weken genoeg uren gewerkt. Ondertussen zijn er vanuit het bisdom voor dit werk alleen nog voorschotten betaald, we hopen deze maand op het eerste echte salaris sinds begin augustus. De extra inval uren die Emy heeft gemaakt zijn ook nog in onderhandeling. De hoofddominee wil niet meer betalen dan één onderwijs uur van 45 minuten voor een onderwijsbijeenkomst van anderhalf uur, en ook niets voor de voorbereidingen. Maar de directeur van het bisdomkantoor heeft nu bepaald dat ik toch meer ga krijgen, dus we hebben de urenlijst ingeleverd en hopen er voor het einde van het jaar iets van te horen.

Ondertussen hadden we nog niets van de rijopleiding gehoord, dus deze week maar even een email gestuurd. Gelukkig kregen we als antwoord dat Emy gewoon kon beginnen maandag, maar jammer genoeg alleen voor C en CE (vrachtwagen en aanhanger). Na een boos telefoontje, we waren immers de eerste aanmelding voor deze cursus, al in september, is er nog eens goed gepuzzeld en kan Emy ook D(bus) gaan doen. Nu moeten er dus dingen voorbereid worden voor vier maal een week afwezigheid.

Emy heeft ook haar nieuwe bril deze week gekregen, een ander modelletje, maar volgens de ''kijkers'' heel wijs. Het duurde ''maar'' twee weken voordat hij klaar was, in plaats van de beloofde ''kleine week''. Normale Noorse omstandigheden dus. Alles duurt hier langer dan dat we in Nederland gewend waren en langer dan in eerste instantie beloofd.

Zaterdag 4 november 2006

Al weer november, en we zijn hier nu al weer anderhalf jaar. We hebben ons leven hier redelijk op orde, al is het nog lang niet, hoe we het zouden willen. Maar dat is in elk land een doel op zich.

Deze week heeft in het teken gestaan van Sneeuw en sneeuw en nog eens sneeuw. Dinsdag hadden we een beetje sneeuw, maar het was meer een wittig waasje over het gras, buiten het dorp zelf, bleef het niet eens liggen.

Woensdagochtend om elf uur begon het te sneeuwen en tot nu toe hebben we elke keer een bui. Woensdag was het -6 graden, dus een goede basis om te blijven liggen en al snel lag er een centimeter of twintig. Vanaf donderdag zou het weer gaan dooien, maar de sneeuw dacht daar anders over en bleef vallen. Alleen de sneeuw op de grond, vooral op de wegen begon wat te smelten. En terwijl we verwachten dat de sneeuw vrijdag wel weg zou zijn, ligt er nu nog een redelijke laag.

Nu maar hopen dat het dit weekend wel smelt, want hoe leuk sneeuw ook kan zijn, het is voor ons wel vroeg om nu al tot en met april in de witte wereld te zitten! Zaterdag is de verwachting 7 graden en zondag 10. Sneeuwruimen is nou eenmaal niet onze grootste hobby, terwijl er op deze manier wel genoeg sneeuw blijft liggen in de wintersportgebieden, zodat we binnenkort kunnen skiën!

De sneeuw had ook consequenties voor ons werk, Martin mocht woensdag een uur wachten, terwijl de bergingsdiensten zeven vrachtwagens de berg ophielpen, die niet verder konden komen door de sneeuw, en vier vrachtwagens uit de berm vissen, dit alles op het Ørskogfjellet.
Op het lokale nieuws werd er ondertussen door een lokale politicus gemeld dat de buitenlandse chauffeurs (meestal de veroorzakers van de chaos) hun rijbewijs in moesten leveren, dan konden ze deze in de keukenmixer stoppen. 

Een vrachtwagen die in Noorwegen rijdt, moet tenminste 7 ijskettingen hebben, terwijl veel buitenlandse chauffeurs, naar Oostenrijkse en Duitse richtlijnen alleen twee sneeuwkettingen bij zich hebben. Daar kom je dus bij ons geen berg mee op.

Donderdagochtend kwam de trein zeven uur te laat aan, dus kon Martin na om vier uur op te zijn gestaan, weer lekker bij Emy in bed kruipen. De rest van de dag, had Martin zijn Nederlandse collega mee, om hem in te werken in sneeuw rijden. Ze hadden geluk. Ze hebben alle verschillende soorten weg gehad, dikke sneeuw, sluddersneeuw, bevroren wegdek etc. Dus kettingen leggen, boogie as omhoog en naar beneden, alles.
Vrijdag waren de wegen weer schoon en droog, dus ging het rijden een stuk beter.

Emy werkte dinsdag, woensdag en vrijdag op de kinderopvang en mocht dus het sneeuwweer grotendeels buiten meemaken. Net als de kinderen op de barnehage, had Emy dus ook diverse soorten kleren mee. Thermisch ondergoed, regenkleding, winterjas, binnenschoenen, buitenschoenen, sneeuwschoenen. De auto ligt dus weer vol.

Over de auto gesproken, we moeten nu via de passagierskant in- en uitstappen. Toen Emy dinsdag de deur wilde dichtdoen, viel deze niet meer in het slot. Wel kon de deur van binnen en buiten dichtgeduwd/trokken worden terwijl hij met de sleutel of de hendel aan de binnenkant op slot werd gedaan.
Woensdagavond probeerde Martin de deur op een andere manier dicht te doen en nu gaat hij niet meer open. Voordeel is dat we nu zeker weten dat hij goed dicht zit. Nadeel dat we hem dus helemaal niet meer kunnen gebruiken.
De garage heeft een nieuw slot besteld, dat moet er nu maar zo snel mogelijk ingezet worden.
Verder zetten we vandaag de nieuwe winterbanden eronder. Deze zijn zachter, dus als het goed is een stuk stiller dan de banden die we nu hebben. Verder zijn de oude erg onregelmatig afgesleten, dus zou het ook voor het rijcomfort een verbetering moeten geven.

Deze week had Emy ook weer belijdenisgroepen, maar omdat er een team van Jeugd met een Opdracht in het dorp was, hielpen zij met het onderwijs.
De catechisanten vonden het allemaal prachtig, deden goed mee met de spelletjes, het drama en het bespreken van een gelijkenis van Jezus. Het scheelde ook weer een boel voorbereidingen.
Volgende week doet ze wel weer alles zelf.

Dit weekend zet Martin ook spijkerbanden op zijn fiets, zodat hij deze winter lekker door kan fietsen.

Maandag 30 oktober 2006

We waren maar wat blij dat we uiteindelijk toch de winterbanden er weer onder hadden gelegd. We vertrokken in de stromende regen uit Åndalsnes op weg naar Oslo. 
Nog geen 40 km het dal in begon de sneeuwgrens steeds dichter bij de weg te komen en nog voor Bjorli reden we in een laag sneeuw. Emy heeft het grootste gedeelte van de rit gereden en had het helemaal naar haar zin. Ze heeft in sneeuw leren rijden, na een lange zomer op zomerbanden, is ze weer helemaal in haar element op de spijkerbanden. De fiesta loopt weer als een tank (het geluid dan, door de spijkerbanden) en ploegt zich stoer door de laag blubber en sneeuw heen. Het was wel rustig rijden op een aantal stukken. Als er veel natte sneeuw op de weg ligt is geen spijkerband meer goed genoeg en voel je soms de auto een klein stukje glijden. Dan moet je dus niet te hard rijden, met 60-65 kilometer blijf je dan gewoon in het spoor zitten. 

Martin heeft tijdens het rijden geprobeerd foto's te maken van vrachtwagens, met een beetje oefening ging dat steeds beter. Alleen lastig dat die ruitenwissers elke keer heen en weer moeten om de sneeuw weg te vegen, net als die vrachtwagen goed in de lens komt. Maar het resultaat was goed. Met als gevolg dat we natuurlijk die foto's direct in het hotel op internet moesten zetten. We zijn niet verslaafd aan internet, maar het komt er wel in de buurt. Martin begint nu het nut in te zien van een laptop, want de PC stop je niet zo in de tas.

Vrijdagavond hebben we de auto meegenomen het centrum in, en hebben we een lekker Indiaas restaurant gevonden. Heerlijk gegeten en daarna terug naar ons superluxe hotel. Gelukkig had de kamer een bad, dus kon Emy in bad, terwijl Martin zijn foto's ging bewerken op de laptop.

Zaterdagochtend hebben we eerst lekker uitgebreid ontbeten in het hotel, allerlei lekkernijen, van chocoladebroodjes tot pannenkoeken met maplesirup, alle soorten eieren, fruit en dranken. Een goed begin dus.

Na het ontbijt liepen we naar het metrostation, onderweg nog even langs de auto, want toen we die gisteren op een parkeerplaats aan de weg parkeerden, liep er een man heel snel bij een van de andere auto's weg, geheel in het zwart gekleed inclusief muts. We waren net te ver gereden voor de ingang van de parkeerplaats en hadden dus al even zicht op de parkeerplaats. Er was geen licht te zien, dus wel verdacht zo'n persoon. Maar goed alle auto's stonden er vanmorgen nog en ze waren allemaal heel, dus we konden rustig doorlopen naar de metro.

In het centrum hebben we heerlijk gewinkeld. Niet eens veel gekocht, een paar boeken, nieuwe borstel voor Emy en nieuwe agenda. Maar vooral lekker genoten. Het was koud maar droog weer en Oslo is een mooie en gezellige stad. Op de Aker Brygge hebben we 's middags wat gegeten bij een Amerikaans restaurant TGI fridays. Heel Amerikaans, maar ook erg lekker. Voor het avondeten mocht Martin vandaag kiezen, omdat het gisteren de keuze van Emy was. Dus het werd Big Horn Steakhouse, allebei een goed stukje rundvlees.
Op de terugweg naar het hotel bij een 7eleven een stukje taart gehaald, die hebben we later in het hotel onder het genot van een kop koffie opgepeuzeld.

Zondagnacht was weer vreemd, we wisten dat de klok verzet moest worden, en de wekker stond voor kwart over zeven nieuwe tijd. Maar we werden een paar keer wakker en kwamen er om vier uur achter dat de mobieltjes niet automatisch de wintertijd overnamen, maar de televisie wel! Maar goed weer gaan slapen en op de goede tijd op. Deze tijd was Martin's idee, dan kan Emy er namelijk als eerste uit en wassen en aankleden, en Martin kan nog even blijven liggen. Uiteindelijk waren we om kwart voor acht beneden voor het ontbijt, dat uiteindelijk pas na 8 uur geserveerd werd. Maar het was weer lekker.

Rond half tien moesten we de metro hebben, want dan was de dagkaart van zaterdag nog geldig. We moesten nog een stukje door het centrum lopen en vonden toen al snel de Anglikaanse kerk. Het was heerlijk om weer in een dienst te zijn met de bekende liturgien en liederen. Avondmaal vieren en na de dienst nog even bijpraten. 

Daarna namen we de tram naar het Vigelandpark, een prachtig park met allerlei beelden, waar we altijd heengaan als we in Oslo zijn. In de winter is het museum, dat bij het park hoort gratis, dus hebben we daar ook en bezoek gebracht. Gustav Vigeland was een zeer productieve beeldhouwer, met het soort beelden, waar we allebei van houden.

Na het park gingen we op zoek naar onze culinaire uitdaging van vandaag, een Griek. Na een wandeling vonden we een gezellige Taverne, waar we ''mezes'' bestelden. We kregen 10 verschillende gerechten op tafel, niet allemaal tegelijk, maar uiteindelijk zaten we helemaal propvol. Op weg terug naar de meto liepen we door de natte sneeuw. Bij het hotel op 270 meter hoogte bleef de sneeuw wel liggen, niet veel, maar genoeg voor het witte gevoel. Gelukkig hadden we allebei winterjas en handschoenen bij ons, want de winter is nu echt aangekomen.

In het hotel hebben we het verder weer rustig aan gedaan, lekker koffie en thee gedronken. Emy gaat het nu maar halen, want zij krijgt het veel goedkoper dan Martin, 20 en 35 nok tegenover 70 nok voor Martin. 70 nok is de officiële prijs.

We hebben elkaar deze trouwdag geen cadeaus gegeven, we hebben bijna alles dat we ons kunnen wensen en voor de rest hebben we geen ruimte. Dus dit weekend is ons cadeau aan elkaar.

Maandagochtend zijn we rustig opgestaan en hebben we weer genoten van een uitgebreid ontbijt.
Daarna heeft Martin de auto gehaald en ontdaan van (natte) sneeuw en konden we op weg.

Het stadsverkeer was redelijk druk en Martin had besloten dat hij vandaag het eerste stuk zou rijden. Het was te merken dat hij een tijdje niet meer in de stad had gereden, we stonden namelijk voor de tweede keer midden op een kruispunt dit weekend, maar verder ging het redelijk.

De eerste stop was de IKEA, daar moesten we een nieuwe thermos voor Emy halen, de oude had de afgelopen vijf jaar zoveel butsen opgelopen dat hij niet meer werkte. Verder nog wat kerstdingetjes gekocht en gewoon rondgekeken.

Tot Otta was de weg helemaal schoon en was er goed gestrooid. Daarna lag er weer veel ijs en sneeuw op de weg. Emy reed juist dat gedeelte, maar het ging helemaal goed. Martin heeft zich onderweg weer vermaakt met de camera, en allerlei foto's gemaakt, met lange sluitertijd.

In Åndalsnes had het nog niet gesneeuwd, alleen geregend, dus de weg was weer schoon. Hopelijk blijft dat nog even zo. Maar de weersvooruitzichten voorspellen -6 voor woensdag en weer 5 en 6 graden op vrijdag en zaterdag.

Vrijdag 27 oktober 2006

Dit weekend is het weblog wat vroeg, want vandaag gaan we lekker voor een lang weekend naar Oslo, om onze trouwdag te vieren. Al weer de zevende.   
Sommige mensen zijn al op elkaar uitgekeken naar zeven jaar, maar wij nog niet hoor. Natuurlijk kennen we elkaar steeds beter, zowel de goede als de wat mindere kanten, maar we zijn nog steeds prima aan elkaar gewaagd en met vlagen ontzettend verliefd. Dat verliefde wordt soms wel wat minder, maar het houden van, dat wordt steeds meer!
Dit is ons hotel http://www.holmenkollenparkhotel.no

Zoals de meeste mensen weten, zijn we ontzettend gek op het plannen van vakanties. Al onze vakanties naar Noorwegen werden altijd al maanden van te voren gepland. Vakanties werden al rond januari aangevraagd en we telden de dagen af. Maar de afgelopen paar jaar was het wat rustiger op dit front. Vorig jaar hadden we geen vakantie en dit jaar ontbrak de planning op de één of andere manier. Maar goed, dit keer breken we alle records. Want we hebben namelijk nu al onze zomervakantie van 2007 geboekt!! Martin's baas heeft al toestemming gegeven en afgelopen weekend hebben we de tickets geboekt. We gaan naar Canada! Vakantie in eigen land dit jaar was leuk, maar het buitenland gevoel ontbreekt. Dus we hebben een land gezocht wat heel erg op Noorwegen lijkt, zodat we de natuur niet hoeven te missen, maar wat wel buitenland is. Canada dus. Voordeel dat de taal bekend is, hoewel ze voor een deel ook Frans spreken, dus misschien moeten we daar nog even aan werken. 
We vliegen met de KLM, dus de stewardessen kunnen we verstaan.

Martin heeft donderdag ook vrij gekregen van zijn baas, dus dat was wel fijn, samen wat dingen in huis gedaan en boodschappen. Ook nog een bril voor Emy uitgezocht. Met de nieuwe sterkte, moest het er eindelijk maar eens van komen. 
Maandag was Emy ook al bij de opticien geweest, nu zijn we er ook achter waarom we dachten dat de lenzen niet goed waren. Beide ogen hebben nu dezelfde sterkte, en de lenzen hadden dat niet. Nadat je overgaat van harde op zachte lenzen, veranderd de bolling van het oog en daarmee ook de sterkte. Nu worden er lenzen besteld op dezelfde sterkte, hebben we het verwisselprobleem in ieder geval niet meer.

Maar goed, nu zitten we met het volgende probleem, we gaan dus vandaag (vrijdag) naar Oslo. Maar het weer is slecht, sneeuw voorspeld voor het weekend enzo. Nu moeten we beslissen of we de gewone banden erom hebben of de (oude) winterbanden. 
Waarschijnlijk worden het de winterbanden. Deze lagen al bij Martin's baas (de Esso garage) om nieuwe banden om te leggen, en de banden waren al van de velgen gehaald, Nu maar weer erom laten leggen, en dan onder de auto, de oude zijn nog goed genoeg, maar redden niet de hele winter meer. 
Om naar Oslo te rijden moeten we over Dovre en door het Gudbrandsdal, daar kan het aardig spoken. Ondanks dat deze storm uit het zuiden komt, neemt de temperatuur dus snel af naar 0 en heeft de regen zich omgevormd tot (natte) sneeuw. De sneeuwgrens ligt al onder de 500 meter, en dit weekend komen we nog wel hoger.
Jullie hebben het op dit moment lekker warm in Nederland, maar hier komen de handschoenen, sjaals en mutsen weer uit de kast.

Woensdag had Emy buitendag op de kinderopvang, weer met alle kinders het bos in geweest. Iedereen is nu in winterkleding. De kleintjes in hun winteroverals en de volwassenen met wollen ondergoed. (weten jullie trouwens hoe erg dat kriebelt???)

De gezondheidssituatie van Emy's moeder is ondertussen gestabiliseerd. Het hart blijft slecht, maar uit onderzoek is gebleken dat de aderen allemaal mooi schoon zijn. Waarmee het risico op korte termijn wat lijkt te zijn geweken. Wel kan ze veel minder dan hiervoor. We bidden dat de situatie stabiel blijft en we nog vele jaren van elkaar mogen genieten.

Maandag 23 oktober 2006

Ook op Zaterdag wilde het nog niet met de site, nu was hij wel weer online, maar konden we niet updaten. Uiteindelijk hebben we het later gelukkig nog voor elkaar gekregen. Nu doet alleen de mail soms nog gek, maar dat hopen we ook onder controle te krijgen. We krijgen de mail wel, maar met een verkeerde tijd erop en soms pas wat later.

We hebben alle formulieren binnen om met de komende verkiezingen mee te kunnen doen. We kunnen tussen 18 november en 22 november onze stem uitbrengen via het internetstembureau. Nou moeten we het alleen nog onthouden! Want in tegenstelling tot alle lezers in Nederland, hebben wij hier natuurlijk niets over de verkiezingen in het nieuws.
Martin leest nog wel regelmatig in het AD op internet, dus hij moet ons er maar allebei aan herinneren.

We hebben het weekend overleefd. Nadat we vrijdag al laat thuis kwamen, hadden we zaterdagavond vrijwilligersdienst in de ”nattkup” een voetbalkamp voor 13-18 jarigen, georganiseerd door Jeugd met een opdracht en Christenen in Sport. Het was een alcohol en drugsvrij zaalvoetbalkamp met ongeveer honderd twintig spelers in 18 teams. Het doel was om zes uur 's avonds te beginnen met spelen en om 3 uur 's nachts de finale te spelen.
Naast de spelers waren er ook heel veel bezoekers.

Martin was deurwacht en mocht daar de jongeren bezien op alcohol e.d. hij deed dit samen met een aantal andere heren en dames, dus ze hadden het ook gezellig bij de deur.
Emy draaide mee in de kiosk. Samen met een aantal medewerkers van Jeugd met een opdracht.
We kennen nu echt bijna alle jongeren in de leeftijd 13 tot 18, we zien ze in het jongerencafé, op de belijdenislessen, op school en ook op dit soort activiteiten.
We hadden wacht tot een uur of elf, half twaalf, dat was ook lang genoeg, want beiden zijn we niet zo goed in het laat opblijven!

Zondagochtend hebben we het lekker rustig aan gedaan, zondagmiddag nog even een middagdutje en daarna naar onze volgende activiteit. Een interkerkelijke dienst in het bedehus. Emy mocht meedraaien in de keuken, want na de dienst was er natuurlijk koffie met iets erbij. Hier in Noorwegen variert het ”iets er bij” van witbrood met kaas, tot appeltaart en er tussen in een grote keus aan cake, wafels, sveler (soort pannenkoekjes) en fruit. 
Het was heel gezellig, maar ook dat duurde weer tot half tien 's avonds. Dus daarna konden we moe ons bed weer in.

Vandaag had Martin de laatste dag met zijn Nederlandse collega Rolf in de auto, morgen mag Rolf zijn eerste zelfstandige rit in Noorwegen doen. Met twintig jaar ervaring in Nederland, moet dat geen probleem zijn.

Emy had vandaag weer belijdenisjongeren, ze beginnen steeds beter te reageren en dat maakt het lesgeven een stuk makkelijker. Wel blijft er veel administratie bij zitten, en met ons gebrek aan ruimte is het bureau thuis soms een grote puinhoop.
Zondagmiddag hebben we alle verfspullen van de belijdenisgroepen weer naar het kerkkantoor gebracht, want die stonden ook al een paar weken in ons extra kamertje.

Het team van Jeugd met een Opdracht blijft nog twee weken hier in Åndalsnes. Ze hebben van ons een matras en een gastenbedje geleend, dus nu is onze logeerkamer een beetje kaal. Hoewel er nog een doos staat met boeken met belijdenismateriaal, wieldoppen, ruitenwisservloeistof, rugzakken en een oude computer. Heeft iemand trouwens nog een 10 jaar oude computer nodig? We willen er vanaf. Hij mag gratis afgehaald!

Zaterdag 21 oktober 2006

De site heeft er deze week 2 dagen uitgelegen, omdat nu de hele server was aangevallen door Hackers, we hopen dat het nu wel allemaal goed blijft werken. De provider doet zijn best om alle veiligheids maatregelen te nemen.

Vorige week zaterdag hebben we het overdag lekker rustig aan gedaan. Boodschapjes, bibliotheek, wandelen in het dorp, en lekker op de bank met internet en tv.

s' avonds kwamen Ronald en Marja op bezoek en Emy had weer alle culinaire stoppen losgetrokken. Geitenkaasjes in spek, Mexicaanse eieren, kippenvleugeltjes, nachochips, tonijnguacamole en gevulde champignons. Van alles wat dus, maar het was allemaal lekker.
Marja had ook nog een appelkruimelgerecht meegenomen, dus hadden we bij de koffie ook nog wat lekkers.

Zondag ochtend hadden we kerk. Er waren weer vijf belijdenisjongeren bij, die konden fijn meehelpen in de dienst. Het was trouwens weer een fijne dienst. Na een periode met vrij droge saaie diensten, hebben we nu weer een aantal levendige diensten gehad, hopelijk kunnen we zo voortzetten!

Maandag begon weer een drukke week voor Emy, terwijl ze vorige week maar 7 uurtjes gewerkt had op 2 dagen bij dezelfde baas en op dezelfde plaats en allebei in de ochtend, was het deze week  30 uur voor drie bazen op 7 plaatsen, zowel ochtend, middag als avond!
Omdat ze zoveel heen en weer rijdt en overal toch ruim op tijd moet zijn is het dus meer zo iets als ruim 40 uur in de weer zijn. Maar echt vrij heeft ze niet buiten die tijden, want tussendoor moet er thuis ook nog voorbereid worden. 's avonds werken kan vervelend zijn, als je vroeg in de ochtend ook iets moet doen voor je werk... Dan is de rest eigenlijk een soort wachttijd. Slapen lukt dan ook al niet, want dan wordt je weer gebeld om iets te organiseren wat met je werk te maken heeft....

Deze week ziet Emy al haar 85 belijdenisjongeren,  13 tweedeklassers, en 35 kinderopvangkindjes. En dan niet te vergeten al die ouders die nog in en uit lopen. 
Als je geen 133 namen kan onthouden, heb je dan een slecht geheugen?

Vrijdagavond was toch eigenlijk wel het hoogtepunt van de week, gerekend in voorbereiding en organisatie. Alle 85 belijdenisjongeren hadden een avond hier in Åndalsnes. Emy zorgde voor de gehele praktische organisatie. Uitnodigingen, eten, opzetten van de ruimte en het onderwijs e.d. werd voorbereid door Hilde en KayMorten, die normaal het jongerencafé organiseren.
Het was een fijne avond, maar zoiets kost ook heel veel stress. Representanten van de verschillende kerkenraden zouden aanwezig zijn en op de ouderavonden, de ouders vragen om te komen helpen. Emy was op 1 ouderavond niet geweest, en daar was dus ook niets geregeld. De andere ouders waren er wel. Maar ook de representanten van de kerkenraden waren niet op komen dagen. Dat is natuurlijk heel vervelend. Ook de andere dominee die normaal 3 groepen met belijdenisjongeren heeft, kon niet. Maar het was een goede avond, leuk voor de jongeren, die zich goed vermaakten.

En weekend is het ook al niet, morgenavond zijn we allebei wacht bij een jeugdvoetbaltoernooi en zondag werken we mee in een kerkdienst (ook deels werk) en maandag rennen we in een iets lager tempo verder tot vrijdagochtend, wanneer we naar Oslo vertrekken. Heerlijk 4 dagen vakantie!!!

Martin heeft deze week Rolf mee gehad om in te werken. Rolf is een Nederlander die nu bijna drie maanden hier woont met zijn vrouw en dochter. Aangezien Rolf 20 jaar vrachtwagenchauffeur geweest is in Nederland moet het rijden geen probleem zijn. Maar ja, die Noren die willen alles net ietsje anders en de routes zijn ook nieuw. Voor de heren wel lekker dat ze allebei Nederlands praten, kan je dingen net iets beter uitleggen en daarnaast is het natuurlijk ook heel gezellig.
Rolf zit nog in de beginfase hier, dus alle vragen over het gewone dagelijkse leven kunnen nu ook gesteld worden. Arme Martin, want over financien e.d. weet hij dus niet veel, want Emy doet dat altijd.

2 weken terug hadden we boeken besteld bij Amazon in Engeland via het internet. Deze boeken waren netjes opgestuurd, dus wij volgen via de Track en Trace elke dag. Wordt plotseling ons pakketje in Duitsland als geleverd betiteld, terwijl hij nog niet eens in Noorwegen was gekomen. 
Een paar dagen later kregen we bericht dat ze ons pakketje retour gekregen hadden, maar na veel heen en weer gemail, wordt het nu opnieuw aan ons opgestuurd. Dus we wachten maar weer.

Zaterdag 14 oktober 2006

Vorige week zaterdag hebben we geprobeerd Babi Pangang te maken, maar het lukte nog niet helemaal om de saus mooi te krijgen. Misschien toch eens op zoek naar vetsin, want dat schijnt het verschil te kunnen maken. Maar verder was het wel lekker om weer eens wat anders te eten.

Later deze week hebben we dat nog maar een keer gedaan, lekker saté gemaakt met patat oorlog! Dat hadden we al een hele tijd niet gehad, dus het was smullen. We hebben nu ook bijna door hoe we zelfgemaakte satésaus goed kunnen krijgen. Kwestie van oefenen dus.

Op zaterdagavond zijn we bij Nederlandse kennissen langs geweest, die hier twee maanden geleden zijn komen wonen. Het is gek om te bedenken dat wij hier ook pas anderhalf jaar zijn, het voelt alsof het veel langer is. Gezellig gepraat, vooral over het inburgeren in Noorwegen. 
Martin hoorde trouwens vrijdag dat de man maandag met hem meegaat om in te werken, dus worden ze collega's.

Martin was maandag vrij, dus we hadden samen lekker lang weekend. Zaterdag en zondag rustig aangedaan, op maandag zijn we de lange weg om het fjord heen naar Molde gereden. Dat gaat over een bergpas, waar we in de winter niet over kunnen, en het stond nu prachtig in de herfstkleuren. Dus genieten van het uitzicht. We hebben niet veel foto's gemaakt, omdat de mooiste kleuren te zien waren vanaf een vrij smalle weg, waar we niet goed konden stoppen.

Deze week was het herfstvakantie, dus Emy hoefde alleen op de kinderopvang te werken, op dinsdag, woensdag en vrijdag. Op donderdag was ze weer met Martin mee op de vrachtwagen. Op de kinderopvang is nu ook het nieuws verteld dat ze per half november gaat stoppen. Iedereen snapt het, maar vindt het wel jammer. Wat betreft de kindertjes is het nu een goed moment. Ze praten allemaal redelijk Noors en redden zich goed.

Verder was deze week een rustige week, even opladen voor de komende paar hectische weken. Vooral volgende week wordt weer een gekkenhuis, maar ja, dat overleven we ook wel weer.

Zaterdag 7 oktober 2006

Alweer oktober, nu is het echt herfst en komt de winter eraan! De zon gaat om tien voor acht op en om tien over half zeven is hij al weer onder. Negen uur en een kwartier minder lang licht dan in juni! 
Martin gaat dus weer in het donker naar zijn werk en komt in het donker weer terug!
De nachten zijn nu ook al weer een stuk kouder. In de zomer en hartje winter is er weinig verschil tussen dag en nacht temperatuur. Maar nu juist wel. Verder valt er weer regelmatig een boel regen. 's Ochtends hangt er vaak mist over het fjord en het dorp.
De elektrische dekens zijn ook weer uit de kast gevist, het is immers al oktober.

Verder hebben we nu officieel nieuws, een heleboel weten het al, maar Emy gaat in november een intensieve cursus te doen om haar vrachtwagen en bus rijbewijs te halen. In het kader van ons plan voor de toekomst hebben we dit uitgedacht en nadat bleek dat er plek was op de cursus en Emy zich ook vrij kan plannen in die periode hebben we de knoop maar doorgehakt.
Dus ze zit van 13 november tot en met 15 december intern op een cursus in Ørsta/Volda bij Åm kjøreskule. Ørsta is ongeveer 2½ uur rijden hiervandaan, met een veerboot op de route.
De belijdenisjongeren krijgen op wat andere data les en bij de school en de kinderopvang gaat Emy gewoon niet werken. Aangezien er daar geen contract is en ook geen duidelijke mondelinge afspraken, is het jammer voor ze, maar dan zoeken ze maar een ander.

Dus ons leven staat op dit moment in het teken van vrachtwagen. Maar ook met het feit in gedachten, dat Emy straks iets meer dan een maand van huis is. We moeten dus nu al aan kerstkaarten gaan denken.

Maar eerst hebben we ook nog een weekendje weg gepland naar Oslo. Via de supermarkt konden we voor een leuk prijsje een luxe hotel boeken. Dat gaat eind oktober gebeuren, want zoals traditie is geworden, gaan we er met onze trouwdag even vandoor. (Holmenkollenpark hotel)

Emy is deze week langzaam begonnen met het werk op de kinderopvang en school. Nog steeds niet helemaal lekker en met wat verhoging in de avond, maar ja om daar nou helemaal voor thuis te blijven. 
Verder is ook de fysiotherapeut weer begonnen haar nek los te maken, dat hadden we iets te lang laten wachten, dan is de behandeling dus ook weer vervelender. Maar goed, even doorbijten, hebben we dat ook weer gehad. 

Sinds afgelopen maandag is de schotelantenne aangesloten. We hebben op dit moment een hele grote keus aan programma's. Een beetje overweldigend na anderhalf jaar zappen tussen 2 kanalen. We zullen dus blij zijn als we over twee weken ons familiepakket krijgen. Dan is er ietsje minder keus.
We hebben nog niet ontdekt hoe we iets op kunnen nemen, op zich is dat wel goed, want er is altijd wel iets dat we willen zien, en niet genoeg tijd om alles te kunnen kijken.
Alleen mist Martin eigenlijk elke dag Orange County Choppers op Discovery en dat is wel jammer natuurlijk, aangezien dat één van zijn favoriete programma's is.

Op donderdag heeft Emy nieuwe lenzen laten aanmeten, zachte lenzen deze keer, dus de komende dagen wordt het weer foeteren voor de spiegel om de grote dingen in en uit te krijgen. Natuurlijk lukte het al direct om ze vrijdag te verwisselen. De eerste gedachte was, dat de lenzen toch niet zo goed waren als gedacht. Maar nadat ze een paar uur later van oog gewisseld hadden, was het zicht toch een stuk beter.

Nu is het lekker weekend, Martin is maandag ook vrij, dus we nemen het er even van.

Zaterdag 30 september 2006

De kermis vorige week is niets geworden, want Emy was toch nog ziek. 's Ochtends nog even het dorp in geweest in de goede hoop dat het allemaal wel zou gaan, maar toch niet, en ook de rest van het weekend bleef de koorts hangen.

Als je langer dan 3 dagen ziek bent, moet je een briefje van de dokter hebben, dus kon Emy, ondanks koorts maandag ochtend toch even langs de dokter. 
De dokter vond het een goed idee als ze nog even thuis bleef en besloot haar tot en met donderdag ziek te melden. Nu moesten natuurlijk weer alle werkgevers op de hoogte gesteld worden en ook alle belijdenisgroepen van deze week. Dus daar ging weer een hele ochtend op aan telefoontjes.
Maar het was maar goed ook dat ze thuis mocht blijven, want het lukte allemaal echt nog niet.

Ondertussen is wel de schotel besteld, maar wachten we op een afspraak met een monteur, hopelijk volgt dat snel, want we willen nu wel televisie zien natuurlijk! Alleen omdat het contract op naam van een ander staat, moet het ook weer via die andere persoon, wel lastig hoor, vooral omdat we nu we de schotel hebben, gewoon willen kijken!
Vrijdag hebben we nog even naar Canal Digital gebeld, maar ze waren onze aanvraag kwijtgeraakt, dus werd hij vandaag alsnog geprocessed. Als het goed is komt de monteur volgende week!

Martin maakt de laatste tijd weer lange dagen en is meestal rond acht uur thuis. Maar af en toe is hij er op eens al om zes uur, dat is dan wel lekker, eindelijk weer eens op een normale tijd eten!
Martin's baas heeft opeens ontdekt dat de rijtijdenwet toch wel regelmatig overschreden wordt. Dus waarschijnlijk is Martin nu wat vaker op tijd thuis, of 1 dag in de week toch maar vrij.
Tot nu toe heeft Martin geen problemen gehad met controles, maar als ze het hele bedrijf doorlichten, komt er vast wel wat naar boven.

Donderdag is Emy weer met Martin mee geweest. Lekker genoten van de herfstkleuren. Tijdens ziekteverlof hoef je niet perse thuis te blijven, dus dat was wel lekker.

Vrijdag ging Emy met twee vriendinnen naar Ålesund. Gezellig winkelen, kletsen, wat eten en drinken en ons hart luchten over de Noren. Het werd wel een lange dag, maar uiteindelijk konden we de auto bij de verschillende huizen van zijn lading ontdoen en waren alle huishoudingen weer voorzien van Nederlandse kaas en zakdoekjes van de Lidl. 

Emy gaat in november beginnen aan haar vrachtwagen rijbewijs, dat wordt allemaal best wel spannend. Dit is een onderdeel van onze plannen voor de toekomst.

Onze auto is vrijdag klokje rond gegaan. We wilden dit moment niet ongezien voorbij laten gaan, maar als Emy niet was gaan tanken en de kilometerstand had opgeschreven, hadden we het nog gemist!
Debbie dacht nog dat Emy altijd foto's nam van de kilometerstand met tanken, maar dat misverstand hebben we na veel lachen uit de wereld geholpen. We doen natuurlijk wel gekke dingen, maar zo gek zijn we nog niet.
Voor de foto's van de kilometerstand even boven op de fotolink klikken en onder september kijken!

Oh, de nieuwe hond heet nu officieel Wifi, hij heeft deze naam gekregen van Brigitte. 

Zaterdag 23 september 2006

Afgelopen zaterdag hebben we weer een mooie wandeling gemaakt naar Lillefjellet, een leuke klim net prachtig uitzicht hier in de buurt, en we hebben weer hele mooie foto's gemaakt, dus klik op de link recente foto's hierboven.

Zondag was het weer een kerkdienst waarin Emy mocht meedoen, ook nu waren weer de meeste ouders aanwezig, toch wel erg fijn! Ook was toevallig de Deense dominee op vakantie, dus was er een invaller. Wel zo rustig. 
s' avonds kregen we Nederlands bezoek. Kennissen die als het goed is binnenkort deze kant op emigreren kwamen langs met stroopwafels en speculaas. We hebben gezellig met elkaar gegeten en over emigreren enzo nagedacht.

Martin's vinger is officieel goedgekeurd als arbeidsongeval/schade. We hebben nu ook een onkostenvergoeding gekregen voor het gebeuren. De rekeningen zijn vergoed, plus nog zo'n 40 euro extra, dus dat was weer aardig. Met de vinger gaat het verder goed. De nagel is helemaal zwart paars en gaat steeds losser zitten, maar de rest van de vinger ziet er weer normaal uit. Met Martin zelf gaat het verder ook goed.

Maandag is Emy meegegaan met Martin op de vrachtwagen. Het is gezellig om zo samen de dag door te brengen. Daarom hebben we het vrijdag nog maar een keer overnieuw gedaan. 

Dit weekend is het RomsdalsMartnan in Åndalsnes, het grootste evenement van het jaar. De hele gemeente loopt uit voor de kermis en bijhorende markten. Dus wij zullen zaterdagavond ook weer van de partij zijn! De weersvooruitzichten zijn voor droog weer, dus dat is goed!
Voor de insiders, Di Derre komt zaterdagavond spelen.

Dinsdag is Emy eindelijk weer eens een keer een kapperszaak ingestapt. Vorig jaar was het niet zo'n succes, behalve dat het 50 euro koste, was het niet eens goed geknipt. Aangezien Martin zijn eigen thuiskapper heeft, hebben we dus niet veel ervaring met kappers, en is het uitzoeken van 1 van de 8 kappers hier in het dorp dus niet makkelijk. Uiteindelijk eentje naar binnengelopen voor een afspraak, kon Emy dinsdag terecht. En wat schetst de verbazing, ze wordt goed geknipt en hoeft maar kindertarief af te rekenen, want het was toch niets bijzonders. Nou daar gaan we dus weer naar toe terug!

Donderdag was Emy ziek, zwaar verkouden, geen stem, niezen, hoesten, verhoging, dus alles bij elkaar te veel om ook nog aan het werk te gaan. Maar ja, Emy heeft ondertussen zo'n vier werkgevers, en toevallig stonden die dag ook nog alle ingepland. Dus ze had een halve werkdag nodig om iedereen op de hoogte te stellen van de ziekmelding. Nog een reden, waarom je nooit over moet gaan tot het hebben van vier banen. 
Uiteindelijk lukte het niet om iedereen te bereiken en heeft ze met koorts toch nog een uurtje gewerkt. Eigenlijk dom, want ziek is ziek, maar soms is het makkelijker toch maar gewoon door te gaan.
Vrijdag in de vrachtwagen bij Martin ook lekker rustig aan gedaan. De koorts was nu bijna weg.

Ondertussen hebben we besloten dat we als echte buitenlanders wel een schotel aan het huis moeten hebben. Maar voor echte buitenlanders bleek het toch moeilijker dan gedacht, want we willen nl een Noors abonnement van Canal Digital. Maar wat blijkt... daar moet je Noors staatsburger voor zijn of 3 jaar geschiedenis hebben op je sofi-nummer hier in het land, en dat heb je pas na vier jaar hier wonen, dus dat hebben wij niet. Maar goed, een goede kennis wil het nu wel voor ons afsluiten, dan kunnen we het over een paar maanden wel op onze naam overzetten. (dat mag weer wel)
Als het voor buitenlanders in Nederland ook zo moeilijk is om een Nederlands abonnement te krijgen, dan snap ik waarom iedereen de schotel op het thuisland richt.
Maar goed binnenkort krijgen we dus een schotel en kan Martin weer Discovery kijken en Emy BBCprime.
Voor zoiets moet natuurlijk ook de huiseigenaar toestemming geven, dus dat was even spannend, maar ook de buurvrouw vond het geen probleem. De buurman vindt het allemaal wel interessant en heeft binnen een paar dagen al drie keer uitgelegd waar de kabels heen kunnen. Waarschijnlijk maar zorgen dat hij er is als de monteur langs komt!

In het nieuws:

De elanden in Molde zijn een beetje vervelend. Ze zijn niet bang meer voor de inwoners, gaan soms zelfs in de aanval als wandelaars in de buurt komen en laten hondenuitlaters schrikken door opeens voor ze te gaan staan.

Er mogen dit jaar 3 beren in de naastliggende provincie geschoten worden.

De gemeenteraad van Rauma (onze gemeente) heeft deze week buiten vergaderd. De gemeente is uitgeroepen tot beste plaats voor natuurliefhebbers en daar moet de raad natuurlijk aan meedoen.

Nadat de gemeenteraad van een kusteiland bij Ålesund ”ja” had gezegd tegen een windmolenpark in zee, besloot een lokale ondernemer met meer dan 100 werknemers, uit onvrede met de beslissing, op stel en sprong zijn bedrijf naar Ålesund te verhuizen.

In Tromsø is een slang gearresteerd.

Verder gaat de zon om kwart over zeven op en om iets voor half acht weer onder. We hebben nu 7 uur en 45 minuten minder zon dan op de langste dag.
Het weer wisselt tussen plensbuien, druilweer en gewone bewolking.

Zaterdag 16 september 2006

De herfst is begonnen, tenminste dat denken we, het weer is onregelmatig, de kleuren veranderen naar mooi oranje, bruin en de spinnen nemen het huis over.
Nou heeft Emy op het gebied van spinnen een beetje dubbele moraal. Op de barnehage/kinderopvang leert ze de kindjes, dat een spin niets doet en dat hij hier nou eenmaal woont. Maar thuis aangekomen, mag Martin de arme diertjes naar een andere wereld helpen, en dit alles onder het mom van ”ze betalen hier geen huur”. Natuurlijk is het laatste woord hier nog niet over gezegd, maar het lijkt in ieder geval de spinnen niet echt af te schrikken.

Martin is weer aan het werk, met zijn vinger alleen nog af en toe in de spalk bij laden en lossen, gaat het nu wel goed. Zijn nagel is helemaal zwart en ziet eruit alsof hij er elk moment af kan vallen, maar de rest van de vinger is steeds minder dik en kan nu goed bewogen worden.

Afgelopen zaterdag had Martin een presentatie van de Samenmissie, waar hij lid van is. De lokale groep, zijn een aantal mannen, die elke zes weken bij elkaar komen voor bijbelstudie en lekker eten. Nu was er een soort activiteitenmarkt bij een lokale kerk die 175 jaar bestond en mocht Martin in het kraampje staan met nog wat andere mannen.

Zaterdagavond was het weer jongerencafé, het lijkt erop dat wij nu vast onderdeel van het meubilair zijn daar en dus was het weer wafels bakken en drinken inschenken voor de jongeren.

Zondagochtend zijn we naar Ålesund gereden voor een woonbeurs. Hier stonden ook wat huizenbouwers en konden we nog wat over de verschillende kosten praten, zonder dat je al ergens aan vast zit. De hoeveelheid buitenbubbelbaden en massagestoelen was overweldigend. Verder stonden er ook nog wat kachelspecialisten en anderen.
We moesten wel al snel weer terug, want 's avonds was het presentatiedienst van de belijdenisjongeren hier in Åndalsnes. Dan worden ze allemaal voorgesteld aan de gemeente. De groep hier in Åndalsnes is ook een fijne groep. Geen grote etterkoppen of zo, alhoewel ze met z'n allen best de kerk ondersteboven kunnen zetten als ze willen hoor! Maar deze keer hielden ze zich redelijk rustig. 

We hebben er ook weer een baantje bij voor Emy. Af en toe krijgen we opeens een telefoontje of ze kan komen tolken op school of bij instanties. Wel grappig. Maar het zet natuurlijk wat uren betreft geen zoden aan de dijk, en het is ALWEER een baantje erbij.
Verder was deze week wat betreft werk, heel erg druk, 6 groepen met belijdenisjongeren, nog een kerkdienst aan allebei de kanten van de week, buitendag op de kinderopvang, school en een vertaalopdracht.

Wat betreft de betalingen van de extra uren die Emy draait bij de kerk zijn we weer een stap verder. De gezaghebbende dominee (wat klinkt dat hè?) is langs geweest bij ons. Er schijnen wat communicatie problemen te zijn, maar het is niet de bedoeling dat ik zomaar al die extra uren kan draaien. Maar de extra uren tot nu toe, die krijgen we wel betaald, plus die van volgende week. Maar weer niet de voorbereidingen. Dus we gaan nu maar een berekenen of het de moeite waard is om in de toekomst nog extra uren te draaien, het kost toch elke keer weer een boel tijd en vooral energie.

Deze week hadden we dus zes groepen met belijdenisjongeren, tot nu toe lijken ze rustiger dan de groepen van vorig jaar. Minder overduidelijke ADHD gevallen en maar 1 geestelijk gehandicapte jongen (vorig jaar 2), die overigens zijn eigen begeleidster mee heeft in het onderwijs.
Deze week was het weer schilderen met iedereen. Waar het vorig jaar 1 grote chaos was, was het nu soms wel zelfs heel erg stil. Maar we deden het nu ook niet in dubbele groepen, hadden een kleinere zaal, minder volwassenen erbij en de jongeren moesten samenwerken aan een kleiner vel papier.

Ondertussen doet ook de auto dienst als bestelbusje. Hij is werkelijk afgeladen, met verfspullen voor de belijdenis jongeren, wat papierwerk voor hen en regenpak en extra jas voor op de kinderopvang. Soms ligt er ook nog een extra set kleren in en meestal ook de sporttas.
Gelukkig is er meestal nog wel plaats voor Martin in de auto.

De katheterisatie van Emy's moeder is uitgesteld tot dinsdag. Dus maar weer afwachten.

Van de week hebben we een laptop gekocht, nadat Martin meer dan twee weken thuis was en er ook af en toe gewerkt moest worden door Emy op de computer, vonden we dit een goede oplossing.
Emy kan hem nu ook gebruiken in het onderwijs bij de belijdenisjongeren.

Zaterdag 9 september 2006

Martin is deze week nog thuis geweest. Gelukkig gaat het met zijn vinger steeds beter en kan hij komende maandag weer aan het werk. Donderdag morgen is Martin nog even bij de dokter langs geweest. Alles was in orde. Alleen zijn vinger ziet er nog niet uit, en mag nog niet te veel stoten en zo, maar verder moet het goed gaan. Nu zit zijn vinger nog in een metalen spalkje, maar volgende week mag deze eraf. Waarschijnlijk houdt Martin hem met het werk nog even om, om te voorkomen dat hij er per ongeluk mee gaat stoten.

Emy was deze week gewoon aan het werk op school en de kinderopvang, met een extra invaldag op vrijdag. Het is soms lekker om een hele dag op de kinderopvang te werken, dan heeft ze ook pauze, kan je even bijpraten en zo. Normaal werkt Emy net te weinig om pauze te krijgen. 
Vrijdag was het ook weer buitendag, dus regenpak aan en in de regen een berg op met een stuk of wat kleine kinders.

Ondertussen is het contract van het belijdeniswerk binnen. Het loopt deze keer tot eind januari, zonder ook maar enige verklaring hierover. Verder staat er dat Emy geen 4 jarige hogeschool opleiding heeft, beetje jammer, want die heeft ze wel.
Het contract bestaat weer uit een 20% aanstelling. De overige uren die Emy invalt zijn nog niet duidelijk waarvan die betaald gaan worden, dus zo direct maar weer een mailtje de deur uit erover. Anders mag iemand anders lekker zelf zijn eigen uren gaan maken, want we zijn geen vrijwilligers centrale.
Maar we gaan toch nog even nadenken, want we zijn op dit moment bezig om de beroepstoekomst van Emy te herzien.

Volgende week wordt weer een drukke week, Martin weer gewoon aan het werk hele dagen en Emy met vier hele volle dagen in haar drie banen. Deze onregelmatige werktijden, met soms hele volle weken en dan een week met veel minder zijn erg lastig. geen regelmaat, geen dagritme, nog niet eens een weekritme. Ken je dat gevoel als je na de vakantie weer moet wennen aan de werktijden.. dat heeft Emy dus bijna elke week.

Komende vrijdag, 15de september krijgt Emy's moeder haar dubbele cateterisatie, gelukkig dat het snel kan, want al dat wachten is ook niets. Dus we blijven afwachten.

Ook koning winter is een beetje nieuwsgierig aan het worden, want de bergtoppen zijn al weer wit, alhoewel dit niet voor lang zal zijn, want dinsdag verwachten we weer rond 20 c. Deze week is het koud regenachtig weer geweest, 10-12 graden. De dagen worden ook weer steeds korter. Om 9 uur is het helemaal donker en rond 7 uur weer helemaal licht.

Wat staat er in het nieuws in Noorwegen op dit moment? De hoger beroepszaak van een grote georganiseerde overval uit 2005 neemt dagelijks een aantal uren op TV in beslag. De overvallers worden door de media soms als schurk geportretteerd en de andere keer weer als brave familievader.
Verder zijn in Oslo de A en de B bende weer met elkaar in de weer en wil de regering de baas meer laten betalen bij ziekte van een werknemer.

Er zijn de laatste tijd bijna geen nieuwe foto's gemaakt. Het was vaak regenweer en we zijn druk geweest met andere dingen. Misschien binnenkort weer.

Zondag 3 september 2006

Even een korte update. De server doet vervelend sinds een interne verhuizing bij de provider, dus het weblog kan niet bijgehouden worden, als dit erop staat is het probleem verholpen, maar dan moet je nog wel het log van vrijdag 1 september ook lezen!

Dit weekend zijn we dus naar Lillehammer geweest, vier uur rijden van Åndalsnes. Vrijdag op de heenweg was het heerlijk weer, in de auto soms zelfs een beetje erg warm. Martin was blij eindelijk het huis uit te zijn, die week thuis zitten, viel hem zwaar. Afgelopen week was ook erg druk voor Emy, dus voor ons allebei goed om eruit te zijn. 

Emy reed tot en met Vinstra, Martin nam daarna het laatste stukje voor zijn rekening. Alleen het in en uitparkeren is soms lastig met zijn vinger.
We reden over de E6, dat is de langste weg van Noorwegen, van het zuiden naar het noorden. Dit is dus een hele drukke weg! Maar zoals het alleen in Noorwegen kan, stond er plotseling een graafmachine midden op de weg, verder veel te veel overgangen, van 80 naar 60, naar 50, naar 70, oeps zebrapad, midden op de E6, etc.. dus best intensief rijden.

In Lillehammer had Martin een kamer gereserveerd bij een Jeugdherberg. Nou dacht ik net als de meesten, bij jeugdherberg, direct aan slaapzalen en slechte bedden, maar deze is heel nieuw en doet niet onder voor een hotel (ook niet in prijs, jammer genoeg). We hadden een mooie kamer met twee superbedden en eigen douche en toilet. Heerlijk met een TV met 20 verschillende kanalen, wat een luxe!

Vrijdagavond zijn we lekker de stad ingelopen, we vonden uiteindelijk een leuk restaurant, ”Egon” deel van een keten, met lekker eten. Het was lekker om even ergens anders te zijn, lekker wandelen, genieten en even wat anders. 

Zaterdagochtend genoten we van een goed ontbijt en daarna met de auto naar Biri Travbane, daar werd het Biri transportmesse gehouden. Met alle nieuwe modellen vrachtwagens, accessoires en chauffeursinteresses was het een leuke plek om de dag door te brengen.
Meteen bij de ingang liepen we al tegen drie Nederlanders aan. Martijn hadden we via internet al leren kennen, hij woont in Oslo en maakt goede transportfoto's als hobby, en de andere twee waren chauffeurs, de eerste uit Nederland en de tweede wonende in Oslo. Grappig om het zo even over het land te hebben en de gewoontes. Samen met Martijn liepen we verder het terrein op, kijkend naar alle mooie vrachtwagens. Martin heeft weer een nieuwe voorraad foto's om op het internet te zetten. Grappig is dat Martijn hetzelfde doet, dus alle Nederlandse vrachtwagenforum's worden weer voorzien van een bandbreedte vretende hoeveelheid foto's van de twee heren.

Om 1 uur hadden de heren afgesproken met een aantal gasten van een Noors forum waar ze beiden foto's plaatsen. Nu konden ze de andere internetters in het echt ontmoeten. Leuke verhalen en een goede kennismaking. 

Verder hebben we nu eindelijk de knoop doorgehakt en Martin is lid van een Noorse vakbond. We zijn nog niet helemaal uit het systeem, maar deze was redelijk van prijs, heeft 10.000 leden en doet aan rechtsbijstand binnen arbeidsgerelateerde zaken. 

Aan het einde van de middag gingen we weer op Lillehammer aan, eerst even schoentjes uit en lekker op bed gelegen om de voeten rust te geven van de hele dag slenteren.
Daarna de andere schoenen aan om weer eens op zoek te gaan naar een lekker restaurantje. Dit keer Chinees, niet als in Nederland, maar erg lekker.

Zondagochtend was het plensweer, dat is het ook de hele weg naar huis gebleven. Omdat er veel sporen in de weg zaten was het lastig rijden om buiten die sporen te rijden. Maar Emy heeft het volgehouden tot Bjorli, daar nam Martin het voor de laatste 45 minuten weer over.

Nu zijn we weer thuis. De komende week moet wat rustiger zijn, met ziekteverlof voor Martin en maar twee werkdagen voor Emy.

Ondertussen is er niet zoveel nieuws over de situatie van Emy's moeder, er zijn al wat onderzoeken geweest, maar we moeten nu een cateterisatie afwachten. De cardioloog heeft al wel gezegd dat we rekening moeten houden met een operatie.

Vrijdag 1 september 2006

Het is alweer september, de tijd vliegt. Soms lijkt het alsof we pas gisteren in Noorwegen aankwamen, soms lijkt het alsof we al jaren hier wonen.

Hebben we wel eens verteld dat we (mede)eigenaar zijn van de supermarkt? De Coop, cooperatie is een grote supermarktketen, waar je je voor een bedrag van 300 nok (€ 37,50) inkoopt. Dan krijg je een pasje en bij de Coop supermarkten spaar je 1% van je aankoopbedrag op een rekening van de winkel. Dit bedrag kan je na een jaar opnemen. Bij de Coop hebben ze ook een doe-het-zelf winkel keten, ook bij andere bedrijven kan je korting krijgen, benzine pompen, kledingwinkels, op ons mobiele telefoonabonnement en nog wat verschillende zaken.

Zaterdag zijn we met z'n tweetjes naar Ålesund geweest. Weer lekker het winkelcentrum doorgekuierd, nieuwe kleren voor Emy gekocht, drop voor Martin en een lunch voor ons allebei. We hebben zo onze favoriete winkels. Voor ons allebei Kappahl, een kledingwinkel met hele redelijke prijzen, waar we ook nog korting krijgen met onze Coop pas. Voor Emy Lindex en H&M. Voor Martin JackJones. Voor drop de Europris. Verder zit er de Platou een grote sportkledingzaak met mooie kanoo's en ClassOhlsen, een soort kruizing tussen doe het zelf, halfords, blokker, kijkshop, met echt van alles te koop. Verder zitten er ook boekwinkels met een iets grotere keus dan we in Åndalsnes hebben. We zijn ook nog bij de Coopbygg geweest, de doe het zelf zaak, lekker gekeken naar keukens en kachels. Want als we een huis krijgen... Verder naar de Biltema, grote autoonderdelen en assessoire zaak (plus allerhande andere dingen) omdat de auto een wieldop kwijt was. voor 149 nok (€ 18) hadden we nu vier mooie nieuwe. Als Martin zijn vinger weer beter is, dan gaan ze op de auto.

Martin was deze hele week thuis, de eerste dagen was het nog wel leuk, maar na een paar dagen had hij het hele internet gezien en was dagtelevisie ook niet zo veel meer aan. Dus op een gegeven moment was het eigenlijk wel lang genoeg.
Donderdagochtend moest hij voor controle langs de dokter. Zijn vingertop was nog heel erg dik en er bleek nog aardig wat bloed onder de nagel te zitten. Dus Martin mocht even gaan liggen en er werd weer een nieuw gaatje in de nagel geboord. Daarna kreeg hij een mooi gevoerd metalen hoesje om zijn vinger met een dikke laag verband. 
Omdat het een ”open breuk” is, wilde de dokter niet dat Martin al aan het werk ging, dus nog een week langer ziekgemeld. Even een tegenvaller dus. 
Martin gaat wel kijken of hij volgende week met een collega kan meerijden, dan hoeft hij in ieder geval niet thuis te zitten.
Dit weekend gaan we er in ieder geval even tussenuit, naar Biri transport, de grootste transport/truck happening in het land, zo'n 400 km hier vandaan vlak bij Hamar. Dus even het huis uit en even wat anders.
De ziekte regels zijn hier zo, dat Martin niet thuis hoeft te blijven, alleen als hij het land uit zou gaan moet hij het wel doorgeven.

Emy had deze week een drukke week, kennismaking met een stuk of 60 belijdenisjongeren. Die namen leren we nooit..... Uurtjes in halen op de kinderopvang en een extra avond op school voor een ouderavond. 
Maandag waren het twee belijdenisgroepen in Åndalsnes, dinsdag lange dag op de kinderopvang, woensdag buitendag op de kinderopvang, met 9 kinderen tussen de 2 en 4 de berg op tussen de buien door en daarna nog les geven aan twee belijdenisgroepen.
Donderdag dat was een autodag. Eerst 22 kilometer naar de school, dan 22 km naar huis, even lunchen. Dan 35 kilometer naar een belijdenisgroep, weer 35 km terug, avondeten, dan 22 km naar school ouderavond, en weer 22 km terug naar huis. Alleen voor de belijdenisgroepen krijgt ze reiskostenvergoeding. De rest zou in theorie terug moeten komen van de belasting, maar nu werkt ze weer niet genoeg om boven de drempel uit te komen om het terug te kunnen vragen. Dus de eerste anderhalf uur werken we voor de reiskosten. Ondertussen nog geen schot op het contracten front. Maar wettelijk is het zo, dat als je het werk al doet met een mondelinge overeenkomst, dat dat ook bindend is.

De website is deze week naar een andere server verhuist, daardoor werkt de normale link even niet goed, we hopen dat dit snel verholpen is.

Zaterdag 26 augustus 2006

Deze week was het Martin die zorgde voor opschudding in het normale leven.
Dinsdagochtend vroeg had hij een onenigheid met een containerlaaddeur, die eindigde met Martin's rechter ringvinger tussen de laaddeur. In de loop van de dag werd de vinger wel heel blauw en dik en klopte... maar ach ja, doet een beetje zeer. Emy's aanbod om toch maar geld mee te nemen op woensdag, zodat hij naar de dokterspost zou kunnen werd aangenomen, dus het deed wel wat meer zeer waarschijnlijk.

En inderdaad bracht Martin woensdagochtend een bezoekje aan de dokterspost in Ålesund, vanuit het werk, want voor een zere vinger meldt je je niet ziek. 

De dokter vond zijn vinger interessant genoeg om Martin door te sturen naar het ziekenhuis. Gelukkig had Martin de dokterspost naast het ziekenhuis, dus kon hij zo doorlopen. Op de röntgen ontdekten ze dat het top botje in zijn vinger in drie stukjes lag, dus mocht Martin weer doorlopen naar de polikliniek Orthopedie. 
Hier wilden ze hem een spalkje om zijn vinger geven, maar omdat deze zo dik was van een bloeduitstorting, deed dat te veel pijn. Nou toen moesten de dokters even overleggen. Snel was de oplossing gevonden. Ze gingen een gaatje boren in de nagel, dan kon het bloed eruit.
Maar nu kon er nog geen spalkje omheen, want de nagel was open.
Uiteindelijk is de vinger ingetapet, en werd Martin aangeraden naar zijn eigen huisarts te gaan. Verder hand omhoog houden en drie weken rust.

Martin heeft de rest van de dag nog wel gewerkt, maar geen laad en loswerk meer gedaan. 

Donderdagochtend kon Martin direct bij zijn eigen huisarts terecht, was meteen ook hun kennismaking, want Martin heeft normaal nooit reden om naar de huisarts te gaan. De huisarts schreef een ziekmelding tot en met 1 september en Martin kreeg een nieuwe afspraak voor volgende week, voor controle.

Dus nu zit Martin thuis, hij drinkt zijn koffie heel elegant met zijn vingers in de lucht en zit de rest van de dag ook maar een beetje met zijn hand in de lucht te hengelen. 
Als hij zijn hand laat hangen, klopt het nog. 

Ondertussen zijn alle rekeningen binnen, die kunnen we betalen en dan van de gemeente/belastingen terug krijgen omdat het een bedrijfsongeval was.

Afgelopen zaterdag hadden we weer ons eerste jongerencafé van het seizoen. Dus we hebben weer een boel wafels gebakken en hotdogs opgewarmd. Nu begint alles weer tot leven te komen wat de hele zomer stil heeft gelegen. Ook het aantal toeristen in het dorp is weer snel gedaald.

Op zondag hebben we het eerste gedeelte van de Klovstien, het wandelpad naast de Trollstigen gelopen. 5 kilometer heen en 5 weer terug, maar dit gedeelte is redelijk vlak, dus we deden het in zo'n 2 en een half uur. Het was lekker weer en dus genieten van de natuur. We hebben zelfs wilde paarden op ons pad gehad en een eekhoorn. Ook is er een boek waar je je naam in kan zetten, dus er is bewijs dat we er gelopen hebben. Op een gegeven moment konden we niet verder want er stond een elektrisch hek en dat kregen we niet open. Het was toch al laat genoeg, dus nu konden we rond etenstijd weer terug zijn.

Emy was ondertussen weer drie avonden in de weer met de ouders van haar belijdenisjongeren. De ouders zijn nog steeds niet zo bijster geïnteresseerd, maar het grootste gedeelte komt in ieder geval. Het contract is nog steeds niet binnen en het overleg over extra uren schijnt ergens in het bisdom plaats te vinden, maar de info is nog steeds niet doorgesijpeld naar Åndalsnes. Dus of Emy nu geld gaat krijgen voor haar werk? We denken van wel en anders stoppen de belijdenislessen begin oktober in ieder geval.

En nog even ander groot nieuws, Julia en Jay hebben eindelijk hun zoon! vorige week zaterdagochtend om 8.15 engelse tijd geboren. We zijn hartstikke blij voor ze en wensen ze heeel veel geluk met hun gezinnetje!

Er zijn weer geen nieuwe huizen op de markt gekomen, dus we blijven gewoon wachten.
De zon gaat om zes uur op en om negen uur onder, bijna vijf uur minder licht dan in juni. Dus het wordt nu helemaal donker 's nachts.
Het weer was deze week wisselend heerlijk warm met af en toe bewolking en nog minder vaak een bui.

Zaterdag 19 augustus 2006

Het was weer een spannende drukke intensieve week.

Donderdag werd Emy's moeder plotseling opgenomen in het ziekenhuis, na een gewoon kennismakingsbezoek aan de cardioloog. Uit een ECG bleek dat er in een hartkamer bijna geen doorstroming van bloed was. Ook een hartecho bracht hier geen beter nieuws over, dus ze mocht blijven en werd op de hartbewaking in een prikkelvrije kamer gelegd.

Hiervandaan is het dan heel vervelend als je niet meer weet. Hartbewaking is toch heel ernstig, maar we moesten afwachten.
Vrijdag mocht ze van de hartbewaking af nog wel met een controle kastje, maar in ieder geval weer op een normale kamer met TV, radio en telefoon.
Zoals de berichten nu luiden, heeft ze een tijdje terug al een hartinfarct gehad, die natuurlijk niet behandeld is omdat hij niet als zodanig was herkend. Haar hart heeft hier zwaar onder te leiden gehad, met als gevolg allerlei klachten die heel langzaam zijn binnen komen sluipen. Nu krijgt ze medicijnen en moeten ze nog wel behandelen, maar we wachten het nu verder af. Met de huisarts moet nu wel goed gepraat gaan worden, want na alle problemen met Bart eerder dit jaar, ook onopgemerkt of als niet belangrijk gezien door de huisarts zijn ze hem wel zat.

Verder waren we vorige week zondag op een bezichtiging van een huis geweest, samen met kennissen, waarvan hij aannemer was. Het was een prachtig huis, we waren helemaal verliefd. Maandag naar de bank en dinsdag eerste bod gedaan. donderdag werd er door anderen een bod overheen gedaan, wij daar weer overheen, maar vrijdagmiddag moesten we uit de veilingprocedure stappen omdat de prijs te hoog werd. Heel erg jammer want in gedachten hadden we het dak en de elektriciteit al vervangen, de kleur van het huis veranderd en natuurlijk al ingericht.
Samen met het nieuws van mam, waren het wel even een paar zware dagen. 
We hebben van het huis weer een boel geleerd, hopelijk kunnen we daar in de toekomst gebruik van maken. Op dit moment staat er niets te koop waar we in geïnteresseerd zijn, maar wat niet is kan nog komen. Dus vol hoop doen we elke dag het internet aan en kijken we in de kranten.

Afgelopen zaterdagavond hebben Peter en Hillie bij ons gegeten, Peter was de aannemer die zondag ook mee was. Hillie is de zus van Klaas en Rika, vrienden die al eerder dit jaar bij ons waren.
Het is heerlijk om soms een avond met Nederlanders te hebben. Het is een bekende situatie, er zijn altijd dingen om over te praten en de taal is geen probleem.

Op maandag had Emy weer de eerste vergadering over de belijdenisgroepen. Waarschijnlijk krijgt ze vier eigen groepen en drie gedeelde groepen met de andere dominee. Dat is dus meer dan vorig jaar, dus moet hier ook wel een goed bod voor salaris bijkomen. Want met het nu aangeboden, maar nog niet eens gemaakte contract kan al dat werk niet gedaan worden.

Donderdag begon de school weer, dus vanaf nu werkt Emy weer vier dagen in de week op wisselende tijden op zeer wisselende plaatsen, het voelt alsof de draaimolen weer in gang is gezet.

NIEUWE BERICHTEN vanaf 01.01.2010

OUDERE BERICHTEN 01.07.2009/31.12.2009 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.01.2009/30.06.2009 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.07.2008/31.12.2008 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.01.2008/31.05.2008 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.06.2007/29.12.2007 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 30.12.2006/01.06.2007 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 15.07.2006/30.12.2006 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 28.12.2005/15.07.2006 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 02.03.2004/28.12.2005 ARCHIEF

© Benjamins 2009