weblog oud 4 Martin & Emy HOSOSS

we zijn op vakantie zie:

VAKANTIEWEBLOG CANADA 2007

Soms vragen we ons af wie ons weblog nou allemaal lezen. Stuur eens een berichtje als je hier komt! web(at)hososs.net

Vrijdag 1 juni 2007 (nieuwe foto's)

Juni alweer, de tijd vliegt gewoon, we houden onszelf amper bij hier. Daarom gaan we nu ook een paar weekjes vakantie houden. Natuurlijk kunnen we niet zonder internet, dus de laptop gaat met ons mee en we houden ook vanuit het buitenland het thuisfront weer op de hoogte.

Ondertussen is het weer even stil hier in huis. Zoals altijd nadat bezoek is vertrokken. Zelfs al hebben ze niet bij ons in huis gelogeerd, was het toch wel weer even slikken om afscheid te nemen.
Dat is soms zo rot, dan zitten we weer ver weg. Dan mis ik weer even ook de andere vrienden en familie. Dan hoop ik maar dat er binnenkort weer iemand met het goede idee komt.

Verder hebben we een stuk of 40 grolsch flesjes staan, die de liefhebber mag halen. Ons bierplan wordt niets, misschien zijn er andere brouwers die dit lezen en de flesjes wel willen hebben.

Zondagochtend moest Emy weer naar belijdenissen van haar jongeren, nu in Måndalen, Pap en Meta gingen nu ook mee. Meta danst in een volksdansvereniging in een Noorse klederdracht, ze heeft nu dus haar ogen uitgekeken naar al die klederdrachten die ze hier hebben. Måndalen heeft een heleboel dames uit Trøndelag en Nordland, die in de jaren 50 en 60 daar in de kledingindustrie zijn gaan werken. Die hebben allemaal andere klederdracht dan de 'vaste' bewoners van het dorp.

Na de dienst was het tijd voor wafels. Iedere bezoeker aan Noorwegen hoort een aantal dingen te eten, te weten sveler op de veerboot, pølser bij de benzinepomp en wafels met zure room en jam bij iemand thuis.

Natuurlijk moesten we ook naar de Trollstigen, deze was van de week opengegaan, maar eerder in de week was het uitzicht en weer te slecht. Maar nu was het heerlijk weer. Er lag nog een boel sneeuw, dus naar het echte uitzichtpunt konden we niet, maar er was zo ook genoeg te zien. Weer bekende mensen teruggezien, en het gevoel van opluchting dat we er niet hoefden te blijven!
Bij het restaurant hebben we nog wat koffie gedronken en lekker in de souvenirwinkels rond geslenterd.

Het was eindelijk goed weer om te Barbecuen, we waren er al een paar dagen op aan het wachten, maar nu mochten we de tuin in. We hadden nog precies genoeg kooltjes (daar hadden we natuurlijk niet aan gedacht) maar goed anders lag er in de keuken ook nog altijd een wegwerpbarbecue. Het was lekker om buiten te zitten, de zon blijft tot rond half negen in de tuin.
Daarna was het weer tijd om afscheid te nemen.

Maandagochtend was het tweede pinksterdag, Emy had weer een belijdenisdienst. Martin had een andere bezigheid gevonden, namelijk Bianca helpen om alle spullen die ze niet in haar nieuwe huisje kwijt kan in de opslag op Gjerset te brengen. Of Emy nou niet wilde helpen, of dat Martin de kerkdiensten zat was, daar zijn we nog niet over uit, maar goed Bianca kreeg hulp.

Aan het einde van de middag moesten we toch weer naar de kerk, het was het afscheid van Sven Olav, de dominee hier in ons dorp. Na een bewogen dienst was er nog een afscheidsfeest in het bedehus. Hier was het goed eten en leuk entertainment. Na de taart en koffie begonnen de afscheidsspeeches. Wij zijn rond tien uur weggegaan, want de volgende morgen moesten we allebei weer vroeg op!

Dinsdagochtend wordt onze vaste ”samen op en naar het werk” ochtend. De wekker gaat vijf over half zes en om tien voor zes zitten we in de auto om om vijf voor zes in onze vrachtwagens te kunnen stappen. Martin gaat dan zijn containers opzoeken en op de wagen en aanhanger zetten. Emy laat haar vrachtwagen vol lucht lopen en gaat daarna haar lading opzoeken, registreren en inladen. We zijn er nog niet over uit, wie nu de zwaarste baan heeft, Martin met een wagen en aanhanger, maar met minder laad en loswerk, in ieder geval met meer hulpstukken, zoals de heftruck. Of Emy die zelf haar lading met een pompwagen mag laden en lossen, en vaak ook gewoon veel moet optillen. Volgens de baas maakt het waarschijnlijk niet veel uit, aangezien we evenveel uurloon hebben.

Woensdag werd weer een spannende dag op de huizenmarkt. We hadden via internet ontdekt dat er weer een huis te koop staat aan de andere kant van de rivier. Dit huis leek ons wel wat, maar de bezichtiging was pas volgende week. Na overleg met de makelaar, kregen we een eigen bezichtiging op woensdag. Aangezien Martin moest werken, mocht Emy het alleen doen. Het is een leuk huis, 3 slaapkamers, ruime woonkamer, genoeg opbergruimte en mogelijkheden om op te knappen. Het huis is 31 jaar oud en de huidige eigenaar heeft er al die tijd gewoond. Het moeten erg zuinige mensen zijn geweest, aangezien het behang van 30 jaar terug er nog goed uitziet, de badkamer en de keuken van 30 jaar geleden zijn ook nog in goede staat. Het dak moet in de komende jaren verbeterd worden, en natuurlijk moet de buitenkant geschilderd, maar verder ziet het er goed uit. Emy is ook nog even langs de bank geweest, de mevrouw daar vind alles prima, zolang we haar maar op de hoogte houden.We gaan dus deze week een bod uitbrengen, maar de hele procedure komt pas volgende week op gang als wij op vakantie zijn. We durven nergens op te rekenen. Nu zijn er deze week nog drie andere huizen op de markt gekomen, die gelijktijdig een bezichtiging hebben. Omdat de bodprocedures samenhangen met de bezichtigingen, kunnen mensen maar op 1 huis een bod uitbrengen, dat is voor ons een voordeel.
Nou hadden we eigenlijk de hoop opgegeven dat we een huis zouden kunnen kopen, dit is een kansje, maar gezien het aantal gegadigden op dit moment zal het moeilijk worden. Men is willig om een heel stuk over de vraagprijs heen te gaan, en eigenlijk hebben wij daar geen zin in, want de markt kan heel goed binnenkort inzakken en de rente stijgt nog steeds. hier zijn foto's

Donderdag kwam Bianca zuurkool eten. Aangezien er heel wat manvolk tussen de Nederlanders hier rond loopt die geen zuurkool lusten, is het fijn om met iemand samen te kunnen eten die het ook lekker vindt. Martin kreeg een restje bobotie van de dag ervoor en was ook tevreden. De andere helft van de zuurkoolschotel, gaat naar Gjerset, want Marja lust ook graag zuurkool.
We kregen zowaar Bianca zover dat ze een tweede keer opschepte, dus het moet lekker zijn geweest. Kelly hebben we de hele avond niet gezien, die was gaan spelen met onze buurkinders en kwam pas binnen nadat wij allang klaar waren met eten. Gelukkig had ze zelf al ergens anders gegeten voordat ze bij ons kwam, dus verhongeren zal niet gebeuren.

Verder is het hier een beetje een gekkenhuis. Aan bellen komen we bijna niet toe, omdat we ook wel eens tijd samen willen hebben en dat valt net samen met de beste beltijden van vrienden en familie, namelijk tussen acht en half tien 's avonds.

maandag 28 mei 2007

Zaterdagochtend waren we op tijd op om naar Gjerset te gaan. Martin zou in eerste instantie helpen met het planten van bomen, maar uiteindelijk werd het helpen met het bouwen van een nieuwe hek, zodat de schapen veilig staan.

Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor het eten bij één van de dominees, Gerd Anne is getrouwd met Adam, een Nederlander. Het is altijd gezellig bij hen en het eten dat Adam kookt is heerlijk. Deze keer hadden ze een kipfondue voor ons. Bij vertrek kregen we nog twee tassen met fotobladen mee. Die kunnen we fijn doorlezen om te kijken of er nog handige dingen voor ons in staan. Adam is fotograaf van beroep. Jammer genoeg gaan ze binnenkort verhuizen naar Tingvoll, dat ligt weer op Emy's route, dus dan heeft ze in ieder geval een lunch adres!

Zondagochtend moesten we weer op tijd op, deze keer voor belijdenis in Innfjorden. Hier werden zes jongeren ingezegend en 1 klein kindje gedoopt. één van de belijdenisjongeren was een zoon van een collega van ons en we werden voor koffie met taart uitgenodigd diezelfde avond.

Tussendoor zijn we nog even bij Bianca langs geweest. Zij is druk bezig met het inpakken voor haar verhuizing. Kelly's bed lag al uit elkaar.

Knut, Martins collega woont in Berild, dat is een verzameling van 3 boerderijen diep, diep, diep het bos in. Uiteindelijk vonden we het, en werden we verwelkomt in een grote keuken met wel 20 verschillende taarten. Het was dus allemaal erg lekker, maar wel veel.

Maandagmorgen was het weer vroeg op voor Martin. Emy had wat andere afspraken dus kon het rustiger aan doen.

Dinsdag moest Emy weer rijden, het ziet er naar uit dat de dinsdag een vaste rij dag wordt. Wel lekker om een vaste dag te hebben, de rest kan er dan om heen gebouwd worden. Het liefst hebben we twee vaste dagen, dan geeft het samen met het kerkenwerk een 80% baan en kan de rest aan andere dingen besteed worden.
Dinsdagochtend vroeg viel de achterlamp weer van de vrachtwagen. Het glas van de lamp was gerepareerd, maar bij de garage hadden ze de achterkant van de lampenmodule niet nagekeken, deze was dus zover gescheurd, dat de lamp eraf kwam. Dus stekkertje los gemaakt en de hele module maar weer in de cabine gelegd.

Emy's collega Janne had woensdag een grapje met de vrachtwagen. De laadklep die wel vaker dwars is, wilde nu alleen nog naar beneden. Zij moest dus met een spanband om de laadklep terug rijden naar Åndalsnes. Dit is de tweede keer dat dit gebeurt is, dus een derde keer volgt zeker ook nog wel. Het is net de loterij. De vrachtwagen is al een heel aantal jaar oud, dus dit soort akkefietjes komen steeds vaker voor.

Woensdagavond was het weer vergadering voor Emy, nu werd het plan voor de belijdeniskonfirmanten van volgend jaar goedgekeurd met wat kleine wijzigingen. Er waren maar drie mensen bij de vergadering aanwezig. In plaats van normaal 7 tot 10 mensen. Het was dus wel makkelijk overleggen, maar eigenlijk hoort het niet zo. Maar goed het plan is goedgekeurd en dat is het belangrijkste.

Donderdagmiddag had Emy een afspraak bij de dokter, na drie weken met buikpijn en vijf weken met een zere knie, mocht het ook wel een keer. De buikpijn zou een wat lange buikgriep zijn, dat moet na het weekend alweer beter zijn. De knie was waarschijnlijk een slijmbeursontsteking die waarschijnlijk na de vakantie wel over moet zijn. Best pijnlijk, maar alles gaat vanzelf over. Vooral de knie is wat vervelend op vakantie, want wandelen gaat niet zo lekker. Advies van de dokter was maar een pijnstiller te nemen voordat we gaan wandelen. Verder wachten we het dan maar af, we hopen dat de dokter gelijk heeft en dat het volgende week al weer beter gaat.

Donderdagavond kwamen Emy's vader en zijn vrouw weer aan in Åndalsnes. Ze hadden een huisje op Gjerset, dus niet al te ver hier vandaan.
We kregen nu ook onze bestelling Nederlandse waren weer binnen. Satésaus van Wijco, bobotiekruiden, koftamix, zuurkool en worst. Verder salmiaklollies voor Martin, alleen de dropdonders waar Martin zo gek op is, waren niet meer te krijgen. Martin kreeg voor zijn verjaardag een vrachtwagen met zijn naam erop en als voorbereiding op de vakantie een echte amerikaanse truck.

Vrijdag had Emy vrijgenomen en ging ze met het bezoek naar Molde, Bud en de atlanterhavsveien, een mooie route.

Zaterdag gingen we met zijn vieren de route rijden die Emy met de vrachtwagen rijdt. We gingen met de auto van Emy's vader en hij reed ook.
Een erg mooie route, maar de herten en reeen die Emy normaal mooi aan de kant van de weg zag staan, hielden zich deze keer niet aan de afspraak. Een jong reetje keek naar de auto en besloot dat het tijd was om er een eind aan te maken en gooide zich voor de auto. Gelukkig was de schade zodanig dat de auto nog wel goed kon rijden en we met een noodreparatie de bumper weer redelijk op zijn plek hadden. Er zit een deuk in de motorklep en de bumper moet vervangen, maar dat kan in Nederland gebeuren.
Het reetje leefde nog, maar het zag er niet goed uit. Martin heeft de politie gebeld en die stuurden iemand van de lokale jagersvereniging die het beestje de nek doorsneed. Daarna konden wij ook weer verder rijden.

Verder voor de liefhebbers, het recept voor kroketten zoals wij ze maken:

200-250 gram vlees braden/stoven, ik gebruik een beetje boter om aan te braden en dan water erbij en een heel klein beetje bouillon poeder. net zo lang zachtjes laten koken totdat het vlees zacht is. Bij rundvlees en kip tot het in draadjes te delen is.

Roux maken van 30 gram boter, als het mooi goud is (dus niet bruin, eventueel een uitje hierin aanbakken) 30 gram bloem er bij, even laten koken, dan 2 dl bouillon er bij (ik gebruik het vocht waarin het vlees gekookt heeft, wel even kijken of dit niet te sterk is, eventueel aanmengen met water) dan de roux op smaak maken met kruiden. (hier moet ik nog oefenen, maar dat is voor ieder ook verschillend) Ik gebruik dan twee geweekte gelatineblaadjes (4gram) een eigeel erdoor, dan het vlees erdoor roeren en van het vuur af. Ragout af laten koelen op een plat bord.

Als het koel is, in rolletjes doen met twee lepels (of vochtige handen) zorgen dat het redelijk glad oppervlak is en liever niet dikker dan 2,5 cm. Bord met geklutst ei met water mengsel, bord met paneermeel of beschuitkruimels (ik had in molde iets gevonden dat op het laatste lijkt, heet rasp) dat laatste lijkt mij het beste werken. dan eerst door de paneermeel, dan door het ei en weer de paneermeel, even laten liggen en dan weer ei en paneermeel, ze moeten helemaal bedekt zijn anders ontploffen ze in de frituur.. Sommige recepten gebruiken bloem in dit proces, maar met het rasp spul ging dit goed voor ons.

Dan nog een halfuurtje laten rusten

en dan 3,5-4 minuten op 180 graden in de frituur.

Als je ze wil bewaren, dan rauw in de vriezer, rustig laten ontdooien, en frituren.

Zaterdag 19 mei 2007 (meer foto's)

Het is weer een drukke week geweest, uit betrouwbare bron hebben we vernomen dat er deze week weer een boel geschreven zou worden, dus hierbij komt het verhaal.

Zaterdag was het konfirmasjon in Grytten, onze eigen kerk, 16 jongeren deden belijdenis en mochten in klederdracht en net pak daarna weer feest gaan vieren. Wij deden niet mee aan de feesten, dus na de dienst lekker weer naar huis, gewone kleding aan en satétjes aan de spies gereigd, komkommer gesneden en worstjes ingepakt. Om half vier stonden we bij Bianca om verhuisdozen aan te leveren. Ze gaat volgende maand verhuizen. Aangezien onze verhuisdozen netjes op zolder stonden, konden we ze zo inladen en afleveren. We hebben de komende maanden nog geen verhuisplannen.
Om vier uur stonden we bij Peter en Nicole voor de deur, een Duitse collega van Martin en zijn vrouw. Aangezien we allemaal eten bij ons hadden, was er natuurlijk niet te weinig. Het was erg gezellig, uiteindelijk wisten we niet meer welke taal we nou spraken, want Peter spreekt en verstaat Nederlands en Duits, Nicole verstaat Nederlands, Bianca kan Duits en als Emy Duits hoort geeft ze automatisch antwoord in het Noors. Dat leidde dus ook naar de nodige spraakverwarringen, maar dat maakte het alleen nog maar gezelliger. Peter en Martin namen nog een Biertje in nagedachtenis aan Rolf.

Zondagochtend was het weer op tijd aantreden in de kerk voor de tweede groep konfirmanten in Grytten. Dit keer 10 stuks. Het is fijn om ze voor de dienst even te helpen met het aan doen van de witte kappen die ze tijdens de dienst aanhebben en nog even rustig met ze te praten. Het zijn soms nog echt kinderen, maar nu in hun klederdracht of nette pak, toch ook wel erg volwassen.

Na de dienst was het weer snel naar huis, in de tuin hebben we in de zon even lekker geluncht. Daarna snel de wandelschoenen aan en naar Gjerset. Natuurlijk moesten we alle mooie nieuwe lammetjes weer bewonderen. Er waren er 7 bijgekomen sinds de laatste keer, een tweeling waarvan de naam nog niet zeker is, Beertje, Panda, Kim, en nog twee waarvan wij de namen vergeten zijn. Van de laatste vijf moeten er nog twee met de fles gevoed worden en drie krijgen opvolgmelk uit de emmer met spenen. Het zijn heerlijke knuffelige lammeren, vooral omdat ze geen moeder hebben die ze beschermt.

Na het bewonderen van de kroost zijn we met Bianca, Kelly en Marja lekker gaan wandelen. De gele route is erg leuk, je komt dan uiteindelijk uit op de Husmansplass, een oude loonwerkerwoning, waar je gewoon in kan. Het was lekker om weer te wandelen. Dat hebben we gewoon veel te weinig gedaan de afgelopen periode.

Maandag was Martin weer op de vrachtwagen aan het werk en Emy mocht de plannen voor de konfirmanten van volgend jaar gaan voorbereiden. 's Avonds zagen we elkaar weer niet, omdat EMy een vergadering had over het plan dat ze die dag had geschreven. Drie kwartier heen en drie kwartier terug gereden om een uurtje vruchteloos met elkaar te kunnen praten. De twee nieuwe collega's waar ze mee gaat werken zijn aardig, maar willen zoveel nieuwe dingen dat Emy het niet meer bij kan houden. Dat lijdt weer tot een 'zoek het maar uit' houding, wat natuurlijk ook niet werkt. Uiteindelijk is er later in de week via de mail druk gecorrespondeerd en lijkt er nu een plan op tafel te komen waar iedereen mee kan leven.

Tussendoor heeft Emy de 10 jaar oude PC weer tot leven geroepen zodat Peter en Nicole nu ook een PC hebben waarop ze kunnen internetten en emaillen. De bibliotheek is deze zomer ook 4 maanden gesloten in verband met verhuizing, dus daar viel ook een mogelijkheid weg. Aangezien Martin de PC al een hele tijd kwijt wilde, was dit een mooie gelegenheid.

Dinsdag was Emy weer weg op de vrachtwagen, nu eens een dag met veel grote pallets die weg moesten, dus alles bij elkaar maar 15 afleveradressen. Dat was wel lekker. Nog wel wat heen en weer moeten rijden om alles te vinden, maar om kwart voor zes heerlijk weer naar huis.

Donderdag waren we heerlijk allebei vrij. Het was hier de nationale feestdag. Uitslapen dat was niet mogelijk. Om zeven uur klonken de kanonschoten van het leger als saluut en voor achten liep de harmonie al door de wijk.
De stoet liep ook plotseling een andere route dan vorig jaar. Dat betekende dat heel veel kijkers opeens een stukje moesten lopen om weer op de goede route te komen, wij ook.
Kelly liep met school mee, en ook de dochters van Peter en Nicole. Wij zijn daarna aan het staartje van de optocht meegelopen.

Het weer was redelijk, met een basis temperatuur van rond de 10 graden, maar in het zonnetje was het erg lekker, buiten de zon en in de wind, nog best koud.
Wij hebben met zijn allen bij ons wafels, taart, chocolade, koffie en limonade gedronken. Erg gezellig, een huis vol met mensen.
Aan het einde van de middag zijn we met zijn allen naar het centrum gelopen, ijsje gegeten, want Emy wilde persé een ijsje. En daarna met de volgende optocht meelopen naar het sportveld om het volkslied te zingen.
Met Bianca en Kelly zijn we bij de Italiaan nog wat gaan eten. Het was een ingekort menu en ingekorte service. Het duurde allemaal best lang en de borden en het drinken werden in eerste instantie vergeten.

Vrijdag moest Martin weer werken. In eerste instantie hadden we gehoord dat dit een vrije dag zou zijn voor iedereen, en hadden we daar eigenlijk ook opgerekend. Emy heeft nu dus maar draadloos internet aangesloten en de kledingkast eens bekeken. Aangezien we bijna op vakantie gaan moest de zomerkleding nu toch wel gevonden worden. Verrassend hoeveel er ” weer” paste, het dieet moet maar verder voortgezet worden, zodat ook dat ene stapeltje achter in de kast aan kan. Maar we doen het rustig aan.

Zaterdag 12 mei

Vorig weekend is de grote belijdenis race begonnen, zaterdag en zondag was Emy gevraagd mee te helpen bij de dienst in Isfjorden, en dit weekend zijn haar eigen jongeren hier in Åndalsnes aan de beurt en de andere weekenden in mei zijn we druk met de andere plaatsen rond ons.

Na de dienst zijn we doorgereden naar Ålesund,met een tussenstop op het Ørskogfjellet, voor een broodje kroket. We zijn de smaak nog aan het analyseren, maar waren het er over eens dat onze eigen kroketten a, meer smaak hadden, b, meer vlees hadden, c, een mooiere ragout, en d, minder zoete smaak aan de korst. Het is natuurlijk wel altijd leuk om een kroket zo te kunnen kopen, zonder er eerst een paar uur werk aan te hebben.

In Ålesund hadden afgesproken bij Berber en Cor en de kinderen om daar te eten, echt Nederlandse gehaktballen in jus met aardappelen en groente. ( ja je leest het goed, we zijn al goed geïntegreerd....)
Gezellig om de emigratie perikelen en werk vindt perikelen eens met elkaar te bespreken. En tja die gehaktballen, dat hoort er dan ook bij. De kinderen waren ook schatjes, Iris, de oudste liet nog een gehaktbal in een kan met water vallen. Aangezien wij in lachten uitbarsten konden de ouders toen ook niets meer zeggen.

Zondag na de volgende belijdenisdienst kwamen Kelly en Bianca weer gezellig langs. Aan Kelly werd deze keer toch wel duidelijk gemaakt dat het gewone eten eerst op moest voordat ze een boterham met hagelslag zou krijgen. Die boterham kwam er uiteindelijk toch niet. Kelly heeft wel heel goed geholpen met het eten klaarmaken.
Bianca krijgt begin juni de sleutel van een nieuw huisje in Brønsletta, zodat ze van de zomer nog kan verhuizen.

Maandag had Emy even een rustdag, hoewel er ook deze dag weer een boel andere dingen op het programma stonden. Eindelijk wat administratie wegwerken van de belijdenisjongeren en alvast de voorbereidingen voor het volgende seizoen doen.

Martin mocht wel weer hard aan het werk. Hij is nu ook gevraagd om ingewerkt te worden op een bulkauto, zodat hij dat werk kan invallen van de zomer. Dat zijn vrachtwagens gevuld met een soort bolletjes met isolatiegrondstoffen. Wel leuk om iets anders te doen, gelukkig wel in de zelfde regio, dus verdwalen hoeft niet.

Van dinsdag tot en met vrijdag konden we weer gelijk naar het werk vertrekken, om kwart voor zes. Bij de terminal scheidden onze wegen, Martin richting Ålesund met twee containers en Emy richting Molde met een geladen vrachtwagen. Dinsdag was een lekkere rustige dag, aangezien de wagen bijna leeg was, mocht er nog een paar duizend kilo in voor busbygg, waar ze de opbouwen maken voor vrachtwagens en soms bussen.

Dinsdagavond direct na het werk had Emy nog twee vergaderingen achter elkaar over het nieuwe belijdenisseizoen. Er gaat best wel wat veranderen, maar of het allemaal doorgaat moeten we nog afwachten, want het kost allemaal geld en dat is er normaal allemaal niet.
Zekerheid over werk na de kerst ontbreekt ook geheel, erg jammer, maar goed zo is het nou eenmaal.

Woensdag was weer een erg drukke dag, De hele vrachtwagen vol met pallets en heel veel afleveradressen. Ook was het een zooitje in de wagen, want nadat alles ingeladen was, bleek er nog een container binnen te komen waar ook weer een heleboel kleine pakjes voor de route uitkwamen.
Ook weer een paar adressen die niet te vinden of niet thuis waren, en nog een keer helemaal verkeerd gereden, verder heel erg veel regen, wat het laden en lossen buiten niet leuker maakt, elke keer als je net weer opgedroogd bent, kan je weer de regen in. Het aandoen van een regenjas heeft alleen zin bij een tropische stortbui, anders zitten ze alleen maar in de weg.
Donderdag werden we verrast met temperaturen rond het vriespunt, sneeuw, natte sneeuw en later op de dag af en toe een zonnetje. We hoopten toch echt dat de zomer nu zou komen, maar nog steeds niet. Emy had de vrachtwagen weer bijna leeg en mocht dus nu twee extra klanten voor Molde meenemen.
Vrijdag was het weer weer beter, Emy had 30 afleveringen, maar niet zo heel veel goederen, dus de auto reed met een goede vaart over de bergen en door de tunnels.
Dit was ook de dag van de smalle weggetjes, allemaal best spannend als je weg niet breder is dan je vrachtwagen, er allemaal bochten en heuvels in zitten en jezelf al wagenziek wordt van het parcours.

Het was een vermoeiende week, met het nieuwe werk, het is best zwaar lichamelijk, dus dit weekend gaan we lekker uitrusten. (tussen alle afspraken en belijdenissen door dan...)

Het weer blijft de komende week tussen de 2 en 10 graden, met af en toe zon en soms een buitje. De zon gaat hier nu om 4.30 op en om 22.15 neer, in Nederland is dit volgens het Knmi vandaag, zon op om 5.51 en neer om 21.22, wij hebben dus bijna 2 uur meer licht.

Zaterdag 5 mei 2007

Het blijft hollen of stilstaan hier. Terwijl Emy midden in haar nieuwe baan zit en het belijdenisseizoen is aangebroken, moest er ook nog even een examentje Engels gedaan worden in Oslo. Het was een IELTS examen, deze zijn internationaal erkend.
Op vrijdagavond moest Emy nog werken en zaterdagochtend 8.15 moest ze zich melden in het centrum van Oslo. Oslo is nog altijd zo'n 7 tot 8 uur rijden, dus het werd een nachtje doortrekken voor ons allebei.
Van half negen tot half twaalf hebben we geslapen om alvast wat reserves te hebben. Martin reed van 12 tot 5, terwijl Emy probeerde te slapen. Toen Emy om 5 uur wat wakkerder werd en zag dat Martin aan het biljarten was tussen de lijnen van de weg, werd het tijd dat Martin ook even ging uitrusten.
We waren wat vroeg, maar in een stad is er ook niet veel te beleven zo vroeg in de ochtend, dus we hebben een wandelingetje gemaakt door de slapende stad.

Terwijl Emy haar examens maakte, heeft Martin gewinkeld, volgens Martin had alleen winkelen ook wel zijn voordelen, hij kon nu namelijk op zijn tempo de winkels in en uit! Het resultaat was een mooi shirt voor de komende zomer.
Om half twee had Emy ook alle onderdelen van het examen achter de rug, luistertest, tekstbegrip, opstellen schrijven en het mondelinge deel als laatste. Hoe het gegaan is, we weten het niet, maar we hopen zelf op een goede uitslag.
We zijn maar snel gaan inchecken in ons hotel, om daar ook weer een paar uurtjes slaap te gaan nemen.

Half zes kwamen we weer in de wakkere wereld aan, tja dan werd het ook wel tijd om te eten. Naast het hotel zat een chinees (Chezuan) restaurant, dat zag er wel lekker uit, maar we wisten het niet zeker, dus eerst nog een rondje door de wijk gedaan. Er zaten wel meer restaurants in de buurt, maar uiteindelijk kwamen we toch weer bij de Chinees uit. Dat was een goede keuze. Voor het eerst sinds onze aankomst in Noorwegen hielden we eten over op ons bord. Het was heerlijk, maar ZOVEEL, dat hebben we dus nog niet meegemaakt hier.

De volgende ochtend zaten we om 9 uur aan het ontbijt in het hotel. Daarna gingen we naar de Anglicaanse kerk. Heerlijk om weer de bekende liturgie te horen. Een preek waar je iets mee kan en koffie na de dienst zonder wafels.

Op de terugweg heeft Emy het grootste gedeelte gereden, Martin was niet zo lekker en mocht na het rijden op de heenweg, nu lekker uitrusten. Er werden weer een heel aantal vrachtwagenfoto's gemaakt vanuit de passagierstoel. Rond 8 uur 's avonds waren we weer thuis.

Maandag is Emy met Marja en Ilona naar Molde geweest. Ilona is even op vakantie in Noorwegen om de lammertijd mee te maken bij haar ouders. Nu dus even er tussenuit met z'n drietjes. Erg gezellig! Bij terugkomst nog even de nieuwste lammetjes bewonderd. Na Baby, Jip en Janneke, Store Gutt en Johrun hebben nu ook Ot en Sien hun namen gekregen. De kleintjes mochten die dag voor het eerst naar buiten, dus de bokkensprongen waren niet uit de lucht!

Dinsdagochtend togen we met z'n tweeën weer naar Gjerset. Ronald had wat hulp nodig met sjouwwerk en Martin had al vaker aangeboden om te helpen. Als beloning voor het harde werk, kregen we van Marja heerlijke Nasi met appelvlaai als toetje.
Hopelijk kunnen we binnenkort weer een keertje naar Gjerset, maar dan om de tocht naar de seter te maken.

Woensdag en donderdag was Emy weer druk met de jongerenmis in Grytten (Åndalsnes). Ook hier moest hard gewerkt worden door de jongeren, om alles op tijd klaar te krijgen. Natuurlijk kwam ook de organiste tijdens het oefenen alweer niet opdagen, net als de twee ouders die hiervoor op de lijst stonden. Dus stond Emy weer in haar eentje 28 tieners de organiseren. Best vervelend. Maar de dienst ging fijn en het feest erna was ook weer gezellig. Natuurlijk werden er weer loten verkocht om het geld bij elkaar te krijgen voor het feest. Emy won een miniplaid van Røros wol. 130 bij 100, zwart met hartjes, lekker voor op de bank bij onze schapenvachtje.

Verder heeft Martin de afgelopen tijd een nieuwe kant van zichzelf ontwikkeld. Hij is het belang gaan inzien van contacten met andere mensen voor ons beiden, maar in plaats van dat hij mensen bij ons uitnodigt, nodigt hij ons uit bij de andere mensen, het liefste voor het eten. Dus Emy begint te twijfelen aan de kwaliteit van eten die thuis op tafel komt, of zou het komen omdat ze op dieet is en dat Martin begint te vervelen?

Het voorjaar begint nu echt door te breken, de temperatuur ligt nu redelijk stabiel boven de 10 graden, dus de elektrische deken hoeft niet meer aan. De garderobekast in de gang zit ook steeds voller. We hebben nu twee winters meegemaakt hier en ons jassenassortiment is hier ook naar. Dunne jassen, dikke jassen, werkjassen (Martin, 3 stuks winter en 2 stuks zomer) en ook nog een assortiment aan fleecejassen en bodywarmers. En dan hebben we de regenjassen nog niet meegeteld. Ook het schoenen assortiment heeft een gelijke verandering doorgemaakt. Winterschoenen voor met sneeuw en winterschoenen zonder sneeuw, zomerschoenen, nette schoenen etc... Misschien moeten we binnenkort een beslissing nemen over de toekomst van een aantal van deze spullen. Of toch verhuizen naar een huis met een inloopgarderobekast.

Emy hoefde deze week alleen vrijdag op de vrachtwagen, het was weer een intensieve lange dag, nog steeds wennen aan de nieuwe plaatsnamen, de volgorde van distribueren, en de smalle wegen.
Voor één klant was ze al 12 kilometer de verkeerde kant opgereden, alvorens ze erachter kwam dat hij eigenlijk vlakbij de doorgaande weg zat. De klant (een visfokkerij) legde uit dat Emy na Eikrem bij een niet meer gebruikte melkbussenhouder rechts af moest.
Na bij het aangewezen punt aangekomen te zijn, was er een heel smal geasfalteerd pad met een scherpe helling naar beneden. Toch maar naar beneden gereden en met twee bochten bij een boerderij aangekomen, hier was draairuimte. Even gevraagd want het leek er echt op dat ze verkeerd was, maar het bleek nog verder de helling af te liggen, aan het fjord. Onderaan de weg bleek ook nog precies genoeg, of eigenlijk net niet, ruimte om te keren, dus vijf keer heen en weer, uitkijken niet de gebouwen in te rijden, of nog erger... de diepe berm in. Omhoog met een nog goed gevulde vrachtwagen was ook weer interessant, maar uiteindelijk met het zweet op de rug toch weer bovengekomen.
Er was ook nog een trap af te leveren, zo'n mooie houten, zo'n heel erg zware houten trap, in tien gedeelten. De eigenaar van het nieuwe huis was niet thuis, dus in overleg met zijn vrouw in het oude huis de boel maar op het terras gelegd.
Uiteindelijk bij een andere visfokkerij nog de achterlamp links met nummerbord eraf gereden, maar ach, dat gebeurt zo als je op hele kleine stukjes moet draaien. Gelukkig verder weer helemaal heel thuis gekomen.

Zaterdag 28 april 2007 (Meer foto's)

Zaterdag zijn we met Bianca en Kelly naar Molde geweest. Winkelen en er gewoon even uit zijn. Op de terugweg weer langs Gjerset, want er was nu al wel een lammetje geboren bij Ronald en Marja. We zijn met de auto van Bianca gegaan, want die had nog winterbanden en er lag nog best wat sneeuw en ijs op de weg.

We hadden zaterdagavond een voorjaarsconcert met drie lokale koren in het raadhuis. Het was gezellige vrolijke muziek die ons echt in de voorjaarsstemming bracht. Buiten was het namelijk nog erg koud.

Zondag hebben we vrij weinig gedaan, Emy is zelfs de hele dag niet buiten geweest! Bianca en Kelly kwamen 's avonds eten. Kelly eet nooit zoveel, maar toen ze na het eten ontdekte dat wij hagelslag hadden, heeft ze nog twee boterhammen met dit beleg naar binnengewerkt. Hagelslag is ook veel lekkerder dan kippenpootjes met patat en broccoli.

Het is een intensieve week geweest voor Emy, maandag en dinsdag heeft ze nog met een collega meegereden op de Tingvoll route, maar donderdag mocht ze het alleen doen. De planning met het laden was nog niet optimaal, daarnaast stonden er ook een aantal grote pakken bij de te laden spullen die helemaal niet voor Emy's route waren. Dat betekende dus een continue verhuizing van alle zaken in de vrachtwagen gedurende de dag. De meeste adressen op de route waren bekend, en de boeren en buitenlui konden gebeld worden. Emy komt nu dus ook op boerenerven en bij mensen in de middle of nowhere. Donderdag was het een droger die 10 km buiten alle bewoonde zones bezorgt moest worden en een pallet met onderdelen voor een boer. De boer zat aan het begin van de route, maar omdat de lieve man zijn mobiel niet mee had genomen de stal in, kon het pas op de terugweg bezorgd worden, dus ook deze pallet heeft alle hoeken van de vrachtwagen gezien en de hele dag in de weg gestaan.

Martin mocht deze week weer een keertje op zijn oude vrachtwagen, de 10 rijden. De 5 moest namelijk naar de APK. De 10 is nu al bijna een half jaar aan het inzakken en half uitgekleed. Met als gevolg dat het liftsysteem voor de containers niet zo goed meer is, maar ook de startmotor niet. Als hij het niet doet moet je er eerst met een hard voorwerp op slaan en anders de hulpdiensten bellen.
Martin heeft dus de vrachtwagen maar laten lopen. Ook tijdens het wachten bij de terminal, behalve 's ochtends vroeg, maar toen wilde hij daarna ook al bijna niet meer aan, dus hier van geleerd mocht hij niet meer uit.
Op de veerboten vonden ze het wat minder dat deze oude bak moest blijven draaien, dus mocht Martin gezellig achteraan staan, ver van alle andere auto's. In een draaiende vrachtwagen valt ook bijna niet te slapen of uit te rusten, dus het was een vermoeiende dag.
Eigenlijk mocht hij de volgende dag weer op de 10, omdat de 5 nog niet klaar was, maar na overleg met de baas, kreeg hij een nieuwere wagen mee en mocht een Duitse collega fijn de kuren van de 10 aanvoelen.

Woensdag had Emy, oefenen voor de jongeren mis in Måndalen, hier werd hard gewerkt door de jongeren, maar echt perfect was het nog niet. Met zingen werd geen mond open gedaan en kwam er ook geen geluid uit. Vrijdagavond was de jongerenmis zelf.
Het oefenen ging gelukkig slechter dan de mis zelf, de jongeren deden goed hun best, hoewel ze nog steeds niet zongen.

We zijn het weekend even naar Oslo.

Zaterdag 21 april 2007 (Meer foto's)

Zoals gezegd hebben we zaterdag kroketten gemaakt, vrijdagavond was het vlees al gemaakt, zaterdagochtend de ragout voor de kroketten en soep. Zaterdagmiddag werden de kroketten in hun jasje gehesen en zaterdagavond hebben we ze gezellig opgegeten met Gerd en Adam, Gerd is de vrouwelijke dominee waar Emy vaak mee samenwerkt en Adam is haar Nederlandse man. Tijdens een vergadering eerder in de week hadden ze hun verlangen naar kroketten uitgesproken, dus daar is nu iets aan gedaan.
Het was gezellig met Gerd en Adam, Noors en Nederlands vlogen door elkaar. Allerlei Nederlandse en Noorse zaken werden besproken. Adam woont al 25 jaar in Noorwegen en maakt nu ook al jarenlang de problemen mee, waar wij pas net bij komen kijken. We hebben kunnen constateren dat er niet veel veranderd is bij de overheid in die jaren.

Zondagochtend moesten er weer kroketten in elkaar gezet worden, want Ronald en Marja op Gjerset waren ook kroketten beloofd.

Om 1 uur haalden we Bianca en Kelly op, en togen we naar Gjerset. Het was heerlijk weer, we hebben dus de hele middag buiten gezeten naast het huis in de zon. De schapen op Gjerset lopen op de laatste dagen van hun zwangerschap, maar nog geen lam te bekennen in de stallen.
Daarom moesten we naar de buren, waar wel al een aantal lammetjes waren geboren. Daarna nog even een wandelingetje naar het meer en weer naar boven om nog wat langer van de zon te genieten.

Ondertussen had Martin de zomerbanden weer onder de auto gelegd, want vanaf 22 april mochten de spijkerbanden er niet meer onder zitten.

Maandag was weer een gewone werkdag voor Martin, maar ook weer voor Emy, eerst vergadering, daarna bespreking op het kerkkantoor en daarna belijdenisgroepen. De jongeren hoeven nu nog maar 1 dienst voor te bereiden en dan is het al tijd voor belijdenis. We proberen ze dus nog even heel goed te motiveren. Nog maar een maandje en dan is dit werk ook weer klaar.
Binnenkort gaan er twee dominees weg hier, en de vervangers zijn net voorgesteld. Een net afgestudeerde theologe en een gepensioneerde dominee gaan hier de boel waarnemen.

Emy gaat volgend seizoen nog maar met 2 groepen jongeren werken, na twee jaar meer uren draaien dan het contract inhield, en hier niet betaald voor worden, hopen we dat het volgend jaar rustiger wordt. Er komen twee collega's bij die ook belijdenisjongeren onder hun hoede nemen, dus het bange vermoeden is in ieder geval dat er meer vergaderingen zullen zijn. 8 mei is al de eerste, maar dan moet Emy werken, dus dan kan ze er niet bij zijn.

Woensdag ochtend viel er een beetje sneeuw, gelukkig was dat na een uur of twee weer gesmolten. Donderdagmorgen begon het opnieuw te sneeuwen, dikke natte zware sneeuw. Deze keer ging de sneeuw niet weg. Het heeft de hele dag hard en koud gewaaid en gesneeuwd. Resultaat is vrijdag een 15 cm dikke drap op de weg, de hele wereld is weer wit en dat we met onze zomerbandjes eigenlijk niet willen rijden. Het hele land heeft nu weer problemen en mensen worden gewaarschuwd, niet met hun zomerbanden de snelwegen op te gaan. Waar we afgelopen zondag nog in ons shirtje buiten zaten, moeten we nu de dikke wollen sokken en mutsen weer van stal halen. We dachten toch echt dat de lente gekomen was.

Donderdag had Emy haar eerste inwerkdag op de nieuwe route dus ook in de sneeuw. Maar het was een leuke dag, de route hoopt ze ook te herkennen zonder sneeuw volgende week. Degene die Emy inwerkte was dezelfde die Martin twee jaar geleden ook heeft ingewerkt, een hele rustige man.
De route gaat vanaf Åndalsnes naar Molde, daarvandaan naar Battnfjorden, waar het afleveren begint, dan rond het fjord tot aan Tingvoll. Per dag zijn er 15-30 leveringen, en 3-4 ophaaladressen. Veel kleine pakjes en een aantal pallets. Op deze eerste dag heeft Hans op de heenweg gereden en Emy op de terugweg, tijdens die terugweg heeft Hans ook geslapen, best lekker voor Emy, die kon dan wat ontspannen. Hans was heel tevreden, rijden ging goed, het werken met de handcomputer ging goed, de route moet geen probleem zijn, al hebben natuurlijk de meeste klanten geen adres, alleen een plaatsnaam. Dus dat wordt vast wel eens puzzelen. De werkdagen zijn in principe van 6 tot 6.

Kroken is ook erg blij met Emy. Hij heeft altijd chauffeurs nodig en voor deze route moet iemand best wel zijn ingewerkt. Andere chauffeurs rijden natuurlijk containers en opleggers met grote ladingen. Ze gebruiken de handcomputer ook maar zelden en de weg naar Tingvoll is er ook niet eentje die vaak gereden wordt. Emy mag nu samen met Martin haar eerste werkurenformulier gaan inleveren. Dus over een weekje of zo komt het eerste salaris binnen.

Vrijdagochtend mocht Martin ook rijden met de gevolgen van de grote sneeuwval. Zijn vrachtwagen was nog niet binnen van de nachtrit, dus twee uur in de kou staan wachten en daarna door de sneeuw naar Ålesund. Dan duurt alles net ietsje langer en kost het meer energie.

Terwijl Emy dit zit te schrijven dondert er een hele lading sneeuw van het dak naar beneden. Het klinkt of er mensen van het dak vallen, maar het is gewoon sneeuw. We verlangen nu echt naar de lente, hopelijk is dit nu echt de laatste sneeuw.

Zaterdag 14 april 2007

Als het ons lukt om dit weblog er op zaterdag op te krijgen dan lopen we weer bij en kunnen we vanaf nu weer gewoon wekelijks updaten.

Het is nu licht van 6.15 tot en met 20.47, in Nederland is dat op dit moment 6.48 tot 20.34, dus we hebben Nederland weer ingehaald. Het weer is erg wisselvallig geweest, van 0 graden tot 14 graden en het weekend wordt het nog warmer. Maar de zon komt nog niet helemaal door de wolken heen. Na het weekend zakt de temperatuur weer, we hopen dat er geen sneeuw meer komt, maar tja, we weten het nooit. Eigenlijk willen we gewoon lente.

Emy kan gaan invallen op de distributiewagen naar Tingvoll, als het goed is vanaf 1 mei op de dinsdag en donderdag, vanaf volgende week donderdag gaat ze inwerken. Er werken drie chauffeurs op deze route, waarvan één helemaal ziek, één gedeeltelijk ziek en de laatste die vertrekt per 1 mei. Dus dit is een leuke kans om alleen te kunnen rijden.
Wat er het komende seizoen met de belijdenisjongeren gaat gebeuren is nog onduidelijk. Twee van de drie dominees gaan weg en daar komen vervangers voor, hoe lang dat allemaal gaat duren is ook onduidelijk, dit schijnt niet de meest gewilde plaats te zijn om te wonen.

Martin heeft vrijdag weer een aparte route gehad, via Molde naar Ålesund.

Verder staan op dit moment de pannen op het vuur om rundvlees te koken voor de kroketten die we morgen gaan maken. Hoewel we zelf net in Nederland kroketten hebben gehad, zijn er hier ook mensen met een grote behoefte aan kroketten. Dus die mensen moeten we ook helpen.

Woensdag 11 april 2007 (Meer foto's)

We zijn samen de Paasdagen naar Nederland geweest. Donderdag morgen zijn we vroeg opgestaan, want hoewel de zon woensdag nog uitbundig scheen was er ijs en sneeuw voorspeld voor de donderdag. Uiteindelijk konden we goed doorrijden in de regen en waren we ruim op tijd op Vigra (Ålesund vliegveld). Emy kreeg weer een beetje de vliegkriebels want het stormde een beetje. Uiteindelijk was de landing op Gardermoen (Oslo), erg onrustig, maar we kwamen veilig aan de grond. Ook de vlucht naar Schiphol ging verder zonder problemen.
Door de paasdagen was het ook op Schiphol een drukte van belang, maar we hadden al snel de frietkraam gevonden voor een frikadel speciaal.
Nadat we de huurauto hadden opgehaald konden we ons invoegen in de files, maar twee uur later kwamen we toch goed aan bij Emy's vader en Meta in Nieuwegein.

We hadden Nieuwegein gebruikt als postadres, dus er lag een stapel pakjes voor ons klaar. Uiteindelijk bleek er nog een pakje te ontbreken, maar deze kwam na veel zoekwerk ook weer op tafel. Martin was goed verwend door Carola met zwart-wit lollies en Emy kreeg een handgebreide armband, erg mooi! Verder waren het pakjes met boeken en een DVD, die besteld waren in de voorliggende weken.
Reinier was er ook, dus we hebben goed bij kunnen praten.

Vrijdagochtend kregen we op tijd ons ontbijt, zodat we genoeg tijd hadden om te winkelen en een truckshop te bezoeken. In Oosterhout vonden we direct bij het verlaten van de parkeergarage al twee koffers, waar we naar op zoek waren. We hebben nu allebei een ruime koffer/tas op wieltjes en een supergrote plunjebaal op wieltjes waar de tent in kan voor onze vakantie deze zomer.
Verder moesten er natuurlijk de kleine dingetjes gekocht worden bij het kruitvat en de supermarkt.

Na Oosterhout zijn we doorgereden naar de grens, waar Joost truckshop zit. Hier hebben we ons lopen verlekkeren aan allerlei truckaccessoires. Uiteindelijk bleef het bij de aankoop van een omvormer 24v-230v en een broodje kroket.

Voor het avondeten waren we welkom bij Jeanette en Gert. Gezellig spelen met Daphne en Matthijs, die ook al snel weer aan ons waren gewend. Jeanette had heerlijk lamsvlees gekookt, en het was lekker om weer bij te komen.

Zaterdagochtend kregen we weer een uitgebreid ontbijt en moesten we weer verder. Eerst naar Overloon, waar Martin een Italiaans kruis voor in de vrachtwagen kon ophalen. Via een forum had Martin een oproep gedaan en nu kwamen we bij een gezellig stel, waarvan de vrouw ook haar vrachtwagenpapieren aan het halen was. Na een stuk vlaai moesten we weer verder, want nu zat Brigitte op ons te wachten.

Bij Brigitte kregen we ook weer gebak. Het is fijn dat ook als je een periode weg bent, je gewoon bij vrienden jezelf kan zijn. Martin kan goed met Emy's vriendinnen overweg en dat is ook heel wat waard.

Rond 6 uur moesten we weer in Hoogeveen zijn, dus op tijd moesten we weer afscheid nemen van Brigitte. Ondanks het feit dat we de hele dag al wat achter liepen op schema, waren we op tijd in Hoogeveen. Hier zijn we met Martin's vader en Alie uit eten geweest bij de Chinees. Heerlijk een Chinees Indische rijsttafel met ons vieren.

Zondagochtend zijn we met z'n drieën naar de kerk geweest. Het was een fijne paasdienst, daarna lekker koffie met vlaai in het zonnetje buiten. Al snel kwamen Martin's broer en zus met aanhang en hebben we er een leuke dag van gemaakt met zijn allen. Het werd afgesloten met een etentje bij een pannenkoeken boerderij in Pesse. Maandag morgen moest er weer afscheid genomen worden van Martin's vader. Best weer een moeilijk moment.

Hierna gingen we door naar Barneveld naar Emy's moeder en Bart, ook hier gezellig koffie met een haantje pik, lokaal paasbroodje. Voordat we weer weg moesten kregen we nog een uitgebreide paaslunch, nog even genieten van filet americain en belegen kaas.

Om half drie werd de huurauto ingeleverd op Schiphol en konden we onze weg vinden naar de gate. Hier wilde Emy even niet meer naar huis, maar blijven was ook geen optie, dus toch maar het vliegtuig in.
Op Gardermoen hadden we 45 minuten om onze bagage op te halen, opnieuw in te checken en het vliegtuig te vinden. Dat was even stressen, maar het is gelukt, ondanks het lange wachten op de koffers. In Ålesund kwamen we aan in een mooie witte wereld.
Het voetbalseizoen was ook begonnen en het stadion ging gelijk uit, met dat we langsreden, dus ook hier even een file, maar dat loste zich erg snel op.
Thuis aangekomen lag er weer een dikke laag sneeuw in de tuin, het had stevig gesneeuwd hier met de Pasen.

Dinsdag zou Martin vrij zijn, maar hij werd om 9 uur wakker gebeld door zijn baas of hij toch een rit wilde doen naar Molde en Kristiansund, dus snel brood gemaakt en thermos gevuld en hij was weer op pad. Woensdag is Emy druk geweest met haar belijdeniswerk en reed Martin weer zijn gewone route naar Ålesund.

En dan, dan gaat het leven weer gewoon verder. Niet helemaal gewoon, want je weet dat er iemand mist. Maar de gewone dingen brengen je weer in een ritme. Alles weer bij het normale. Behalve dat ene, dat Rolf er niet meer is.

Maar wij zijn ook over dingen aan het nadenken. Wat willen wij bij ons overlijden? Waar, wat en hoe? Hier begraven legt een druk op de andere partner om hier te blijven. In Nederland begraven kost op dit moment al 7000 euro aan inbalsemen en overvliegen van het lichaam. En dan komt de begrafenis er nog bovenop. Cremeren willen we eigenlijk niet, maar dat zou de goedkoopste optie zijn om het lichaam in Nederland te krijgen. Allemaal dingen waar je bij na denkt.

Maar ook over wat we willen in het leven, hoe we samen gelukkig kunnen zijn en blijven. Wat we met onze toekomst willen etc etc etc.

Dinsdag 3 april 2007

Het is een donkere week geweest. Nadat Rolf vorige maandag was overleden hebben we heel wat gedaan.
Dinsdag hebben we samen gewerkt, het was fijn om met collega's te kunnen praten, die net zo ontdaan waren als ons. Iedereen zat met dezelfde vragen over het hoe en waarom.
's avonds nog even bij Bianca langs geweest.

Van woensdag tot en met vrijdag is Emy thuis geweest. Regelmatig bij Bianca langs, gewoon om er even te zijn, maar ook om mee te denken over het regelen van zaken, hoe het moest met de familie die over zou komen en hoe het allemaal moest met de begrafenis.
Bianca kreeg heel veel fijne en goede hulp van haar collega Bjørg en van Monica van het begrafenisbureau. Maar wat is er veel om aan te denken in zo'n periode.
Daarnaast gaat er in Noorwegen heel veel anders dan in Nederland. Er worden geen kaarten gestuurd, maar alleen een advertentie geplaatst. Dus dat betekend dat de mensen buiten het dorp op een andere manier op de hoogte gesteld moeten worden.
Rolf en Bianca waren katholiek, dus moest er een pastoor vanuit Molde geregeld worden. Dat betekende ook voor het begrafenisbureau weer een nieuwe ervaring, aangezien de meeste Noren gewoon lid zijn van de staatskerk.

Vrijdagavond hebben we samen met Bianca de familie afgehaald van het station. Rolf's ouders, zussen en tante waren er, en ook de vader van Bianca. Een verdrietige ontmoeting. Voor hen was het erg moeilijk om op zo'n afstand te zitten. Maar het was heel fijn voor Bianca om de familie nu eindelijk om zich heen te hebben. Mensen die Rolf ook door en door kenden, die de hele geschiedenis kennen. Mensen die van haar en Rolf houden.

Zaterdag en zondag zijn we chauffeur geweest. We hebben de familie beide dagen naar de opbaringskapel gebracht en op zondag middag hebben we een rondje rond Åndalsnes gemaakt. We reden langs de Toll-Post terminal, langs de vrachtwagen van Rolf, maar ook langs de plek waar Bianca en Rolf een huis zouden gaan bouwen. Langs de camping waar ze de eerste zes weken gewoond hebben en even naar de Trollstigen en de overkant van het fjord.
De meeste familieleden waren nog nooit in Åndalsnes geweest, en wisten dus ook niet hoe het er hier uitzag. Rolf had hen wel heel veel verteld en mooie foto's gestuurd. Maar nu kregen ze ook het gevoel mee, het ontzag voor de bergen, het genieten van het fjord en de witte bergtoppen en ook de plekken die voor Rolf en Bianca zo belangrijk waren.
Het was een emotionele rit, maar nu konden ze het Åndalsnes zien waar Rolf zo gek van was.

Maandag was het dan de dag van de begrafenis. Om tien voor negen kwam de rouwwagen voorrijden, voor de laatste keer dat Rolf nog even thuis was.
Emy reed hierna door naar de kerk, daar mocht ze helpen met het binnen brengen van Rolf, neerzetten van de bloemen en ontvangen van familie, pastoor en belangstellenden.

Martin was chauffeur voor de familie en samen met vier collega's van Kroken en een chauffeur van een ander bedrijf droegen ze de kist van de kerk naar de begraafplaats.

Het was een mooie maar ook emotionele dienst. Aan het begin werd er een herdenkingswoord voorgelezen in het Noors door Liv Aasen, de dienstdoende klerk in de kerk, en in het Nederlands door Emy.
Daarna werd er een mis voorgedragen door een Filippijnse Rooms Katholieke pastoor. Hij deed dit in het Engels en van de preek werd een stukje in het Noors vertaald.
Hij vertelde over stille week, over Maria, die haar zoon verloor aan het kruis, over de discipelen die hun vriend en broeder verloren en hun verdriet.
Maar ook over het wonder van de wederopstanding, waarin wij mogen delen door Christus. Dat wij elkaar weer mogen ontmoeten na dit leven.

Na de dienst kwam het onoverkomelijke gedeelte van het begraven. Het is zo moeilijk om dan definitief afscheid te moeten nemen. Weten dat je elkaar hier op aarde niet meer zal zien. Het is hartverscheurend om dan het verdriet te moeten zien van Bianca, Kelly en Rolf's ouders.
We zouden zo graag hun verdriet willen verlichten, maar we kunnen Rolf niet terug brengen.

De enige manier om Rolf te laten voortleven is om de herinneringen aan hem levend te houden, deze te delen met anderen. Op deze manier blijft Rolf met en bij ons.

Het was voor ons heel fijn om de familie te kunnen bijstaan in deze moeilijke tijden. Om ons verdriet om te kunnen zetten in iets praktisch. Wat er met Rolf is gebeurd is iets dat elke chauffeur zou kunnen overkomen, dus ook ons.
Het is de grootste nachtmerrie van elke emigrant om na zo'n korte periode in een vreemd land alleen te komen staan.
We merkten dan ook dat het ook mensen raakten die Rolf niet of amper kenden. Doordat men in de zelfde situatie zit, herkent men heel veel, dan leef je nog meer met elkaar mee.

Maandag 26 maart 2007

Dan staat je leven weer even stil. We zijn boos en verdrietig.

Vandaag is onze vriend en collega Rolf van Casand (39) overleden.

Vanmorgen had Martin op het werk nog koffie gedronken met Rolf, ze hadden het over zijn huizenbouwplannen, eventueel een bezoekje aan Nederland met de Pasen en allerlei andere koetjes en kalfjes.
Vanmiddag om half drie werd Martin gebeld door zijn baas, Rolf is waarschijnlijk van zijn trailer gevallen bij het lossen, hierbij zwaar gewond geraakt en bewusteloos met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd.
Zijn vrouw Bianca is direct naar het ziekenhuis gereden en om half zes kregen we een berichtje dat hij inwendige bloedingen had, op dat moment geopereerd werd, maar dat ze niet wisten of hij het zou halen.
Om acht uur vanavond kregen we het telefoontje dat hij was overleden.

Wat moet je nu? Boos worden, schelden, het helpt allemaal niets. Maar je hoofd wordt gek van de vragen.
Rolf was een drukke sterke vent die midden in het leven stond.
Ze woonden net vanaf augustus hier en zouden nu een huis gaan bouwen.

We kunnen nu alleen maar bidden voor kracht voor zijn vrouw Bianca en dochter Kelly.

Rolf wordt maandag begraven hier in Åndalsnes.

Zondag 25 maart 2007 (Meer foto's)

Even een update, want we hebben dit weekend zoveel gedaan, dat we het anders niet meer allemaal kunnen onthouden.

Zaterdagochtend is het altijd uitslaapochtend in Huize Benjamins, dus moest Robyn er ook aan geloven. Emy doet hier nooit aan mee, want iemand moet toch zorgen dat de thee, koffie en broodjes klaarstaan niet waar? Rond tien uur kwam er beweging in huis, waarna we al snel het ontbijt op tafel hadden staan. Lekker verse broodjes met lekker beleg, aan de keuken tafel.

Aangezien het tempo op zaterdag niet zo hoog ligt, was het half één voor de hele familie in de auto zat met warme kleding en rugzakken. De toch van vandaag was op weg naar sneeuw, veel sneeuw. Nou wisten Robyn en Emy dat die sneeuw wel in Bjorli te vinden was, Martin wilde dit ook wel zien, dus we reden de E136 weer op richting het oosten. Bij Rånå werd de auto geparkeerd.

Nou de sneeuw hebben we gevonden, Martin graafde zichzelf in, terwijl de dames nog even op de ski's stapten. Aangezien we wel toe waren aan lunch hebben we Martin niet lang alleen laten werken. Omdat er zo'n 60 cm verse sneeuw lag, zijn Robyn en Emy op de ski's de tassen uit de auto gaan halen, zodat Martin dit niet op zijn gewone bergschoenen hoefde te doen. 300 meter door de verse sneeuw ploegen zonder ski's is niet zo makkelijk, met ski's blijf je nog een beetje op de sneeuw staan.

Nadat we ons in Martin's zitkuil genesteld hadden, moest de barbecue aan, we hadden een weggooi barbecue gekocht met worstjes en kippenvleugeltjes.
Het was een koningsmaal, heerlijk omgeven door sneeuw. Robyn vermaakte zich prima met Martin's bijltje, terwijl Martin zelf met de zaag een den aanpakte. Robyn en Emy maakten samen sneeuwengeltjes en we moesten natuurlijk ook nog sneeuwballen gooien, terwijl we om de haverklap omvielen in de diepe sneeuw.

Na een paar uur waren we uitgegeten en uitgespeeld en moest onze hele huishouding weer naar de auto, onderweg moesten we nog even stoppen bij de Trollveggen. Robyn en Emy moesten hun winterkleding nog even showen, hoewel dat bij 13graden misschien wat overdreven was.

Daarna weer de auto in, om lekker uitgeput thuis op de bank neer te zakken.
Martin haalde nog een video voor ons ”open season” een leuke animatiefilm, waar we alledrie goed om hebben kunnen lachen.

Zondagmorgen hadden we om 9 uur al afgesproken voor het ontbijt, omdat Robyn weer een vliegtuig moest halen. Om elf uur reden we richting Molde, hier kwamen we een uur voor vertrek aan, dus konden we nog rustig wat drinken voordat Robyn op het vliegtuig moest.

In de vertrekhal waren ook nog twee andere groepjes met Nederlanders aanwezig. Je pikt ze er toch altijd weer uit.
We hebben Robyn op de vliegtuigtrap nog even nagezwaaid en zijn daarna weer naar huis gereden.

Op de terugweg zijn we nog langs Ronald en Marja gegaan, lekker in de zon voor het huis met hen koffie en thee gedronken, nadat we natuurlijk de zwangere schaapjes nog hadden bewonderd.

Ondertussen is het vandaag al weer twee jaar geleden dat we uit Nederland vertrokken. Twee jaren met heel veel belevenissen en ervaringen. Binnenkort misschien een samenvatting.

Zaterdag 24 maart 2007 (meer foto's)

Nou nou, het was me het weekje wel, zo druk zijn we niet vaak meer.

Zaterdag was het een lekkere rustige dag, beetje boodschappen, huis op orde brengen en in de avond hadden we jongerencafé. We hebben het niet te laat gemaakt, want de volgende dag was het weer vroeg dag.

Ook nu weer een vastendienst, maar nu met de jongeren in Innfjorden van de zuidkant. Hier ging het eigenlijk nog beter dan vorige week in Åndalsnes en Emy mocht weer lekker trots zijn op haar kinders, nou ja jongeren.

Nadat we in de middag nog de logeerkamer aan kant hadden gemaakt en wat opgeruimd in huis, kon Emy na het eten naar Molde rijden. Ondertussen sneeuwde het ook nog af en toe een beetje.
Robyn kwam redelijk op tijd aan in Molde, en de dames konden direct doorrijden naar de veerboot.

Maandagochtend moest Martin weer werken, maar de dames gingen heerlijk vakantie vieren. Ondertussen was het weer best aan het sneeuwen geslagen, van die heerlijke zware natte sneeuw, maar toch moest er geskied worden. Robyn had nog nooit op langlaufskies gestaan, dus rustig aan beginnen.
In Isterdalen werden de eerste schreden gezet en het ging meteen goed. In Isterdalen is er een tractorpad met een paar weilanden waar we goed konden oefenen.
Na twee uur zijn we doorweekt en koud op huis aangegaan. Maar we mochten tevreden zijn.

besloten de dames dat het maar een dagje winkelen moest worden in het overdekte winkelcentrum in Ålesund. Met een pizzalunch en Egon-diner en een heleboel winkels was dit ook een goede dag. Alleen met dikke sneeuwbuien op de terugweg, waarbij af en toe het zicht wel heel slecht was.

Woensdag was het op naar Bjorli. Jammer genoeg was de loipe machine kapot, maar er lag een soort alternatief pad, gemaakt door een sneeuwscooter. We hebben een paar kilometer kunnen maken, terwijl we regelmatig in de 45 cm verse sneeuw lagen.

Helemaal rozig kwamen we weer thuis alwaar we hummus en tonijn-guacamole gemaakt hebben en dit lekker gegeten, terwijl we naar Narnia keken. Martin konden we verrassen met een knoflooklucht toen hij thuiskwam.

Donderdagochtend eerst maar naar Bjorli gebeld. Er zou 1 loipe geprepareerd zijn, dus die zijn we gaan zoeken. De bordjes waren weg, maar aangezien er maar 1 loipe zou zijn en we er maar 1 zagen, konden we er vanuit gaan dat het dezelfde was.
Nu was het heerlijk langlaufen, lekker weer, niet het zonnetje van de dag ervoor, maar droog en een mooie loipe. Leuke afdalingen en gewoon lekker bezig zijn. Omdat er in Bjorli meer dan 45 cm verse sneeuw lag, was het vrij moeilijk om een plekje te vinden om te lunchen. Uiteindelijk was onder een boom de beste plaats, hier kon je door de sneeuw heen, zonder meteen tot je liezen weg te zakken. Alleen.... er lag nog wat sneeuw op de takken, dat kwam met kleine tussenposen naar beneden. Het blijft gezellig om in de sneeuw te zitten met je boterhammen en kopje thee.
Maar het is ook lekker om thuis een film te kijken vanaf de bank, dus dat hebben we maar gedaan toen we thuiskwam. Dit keer was het ”friends with money”, we waren nog steeds aan het wachten op de plot van het verhaal toen de film al afgelopen was. Niet echt een aanrader dus deze film. Eigenlijk wilde we de film ”the holiday” kijken, maar deze was nog niet uitgekomen.
Daarna lekkere Indiase maaltijd klaargemaakt met raita, chutney en poppadoms zodat Martin ook nog wat lekkers kreeg.

Vrijdag wilde Robyn hardlopen. Emy vond het prima, zolang ze maar niet mee hoefde. Drie dagen skiën had toch wel zijn tol geëist. 's Middags samen nog lekker het centrum in geweest en nog een filmpje gekeken op DVD. ”Click”, niet echt een aanrader deze film, redelijk voorspelbaar en vrij platte humor. Maar het kan zijn dat de mannen onder ons het wel een leuke film vinden.
Natuurlijk was het pizza avond, dus een homestyle en capriciosa pizza toen Martin ook weer thuis kwam.

Zaterdag 17 maart 2007

Zaterdag staat bij ons vaak in het teken van het huishouden doen, wassen draaien en rond de middag het dorp in, de winkels sluiten hier namelijk rond 15.00.
Deze keer moesten we voor Emy voor werkschoenen kijken, we mogen namelijk de terminal niet in zonder werkschoenen en ze komt nu toch ook wel bij klanten over de vloer.
We hadden een mazzeltje, damesmaten hebben ze niet altijd voor handen, meestal begint het pas bij 41. Nu kwamen we binnen bij de Felleskjøp, soort boerencoöperatie. Hier stond een paar schoenen onder aan het rek, maatje 40, van Bata, het bleken de laatste van de serie te zijn en voor 250 NOK, lees 30 Euro kregen we ze mee.
Martin mocht ook z'n sneeuw/winter-werkschoenen ruilen, deze begonnen te scheuren en werden zonder moeite omgeruild voor een nieuw paar, volgend jaar kan hij dus weer op een nieuw paar beginnen.

Zondag was het weer vroeg op. We waren om 09.30 in de kerk om de laatste voorbereidingen te doen voor 'vastendienst' met behulp van de belijdenisjongeren uit Åndalsnes. Met en de jongeren en een laptop en een groot scherm ging het allemaal goed. Het was de eerste keer met bewegende beelden tijdens de dienst, dus dat is altijd spannend.
Na de dienst was iedereen tevreden over de inzet van Emy en de jongeren. Onder het genot van een kopje koffie een stuk taart werd er nog even na gepraat en was er bezoek uit Burma, één van de projecten waar de jongeren ook geld voor gaan inzamelen in een deur tot deur actie op 27 maart. Morgen, zondag is het de beurt aan Innforden, dan doen de jongeren daar ongeveer dezelfde dienst als die in Åndalsnes.

Die dienst in Innfjorden hebben we woensdag geoefend met de jongeren. Dit keer was de Deense dominee vrij (gebeurt erg regelmatig) en hadden we een inval dominee. Arvid kwam met zijn taxi kleren aan binnen lopen, want hij is normaal ook taxichauffeur. De organist die ook mee was, werkt de rest van zijn tijd als boer en tja, Emy die heeft ook zo haar andere bezigheden. We zijn in ieder geval allemaal multi-inzetbaar.

Met uitzondering van woensdag is Emy de hele week mee geweest met Martin. Het waren afwisselende ritjes, maandag en dinsdag hebben we rondgereden in Ålesund en omringende industrieterreinen en donderdag en vrijdag zijn we in Ulsteinvik, Volda en Ørsta geweest.
In Ulsteinvik moesten we een stoppenkast van 800 kg afleveren bij een nieuw hotel.Aangezien de kast al een paar dagen in de terminal stond en geen enkele chauffeur deze wilde afleveren kregen wij donderdag de eer. Altijd leuk zo'n bouwplaats, maar als je geen pools spreekt is het lastig om de juiste persoon te vinden, en met je vrachtwagen sta je altijd wel iemand in de weg, dus terwijl Emy een paar keer voor en achteruit was gereden had Martin de juiste persoon gevonden.

Vrijdag mochten we een Hytte (houten hut) afleveren bij een boer in Ørsta, dit was een bouwpakket welke al meer dan een week bij de terminal in Ålesund lag. Om deze te kunnen laden moest Martin eerst het een ander verplaatsen met de heftruck alvorens het bouwpakket te kunnen laden. In Ørsta aan gekomen was het makkelijk te vinden. Hier ondervond Emy dat ook bij de Noorse boeren de wegen steil omhoog gaan en alles vrij krap waren, maar na enig overleg moest het pakket er onderaan de weg uit dus mocht Emy achteruit weer terug de helling af en keren op de weg.

Al met al was deze week weer een goede oefening voor Emy, zowel in het manoeuvreren als in het achteruit rijden en versnellingen zoeken.

Verder hebben we deze week ook nog geprobeerd om wat administratiedingen te regelen. Soms dan loopt de papierboel weer eens op en ontbreken net een paar stukken. Nu hopen we dat deze eindelijk toegestuurd zullen worden, want dan hebben we weer een stukje van ons leven op orde.

Morgen komt Robyn bij ons logeren, de meiden zullen zich op de ski gaan bezighouden (langlaufen). Nou was het deze hele week rond de 10 graden, maar op Bjorli ligt genoeg sneeuw en ook vandaag is het kwik weer gezakt naar de 0-2 graden en is er weer een laagje sneeuw gevallen. Ook de komende dagen blijft het weersvooruitzicht sneeuwbuien met een temperatuur rond de 0 graden. Niet zo fijn voor de chauffeurs onder ons, maar wel goed voor het skiën!

Vandaag gaan we proberen om de logeerkamer voor Robyn in orde te maken, deze kamer wordt normaal gebruikt voor het drogen van de was en Emy heeft haar spullen van de belijdenisjongeren er uitgestald staan. Maar ook staan er rugzakken, een tas met verf en een paar dozen met boeken.

Zaterdag 10 maart 2007

Zoals gezegd hadden we vorige week een GPS antenne gekocht voor de laptop, die moest dus uitgeprobeerd worden! Dus wij met zijn tweeën in de auto, laptop op schoot, GPS tegen het raam geplakt en route ingetoetst.

We waren op weg naar Liabygda, gemeente Stranda, nou ligt dit in de zomer aan de andere kant van de Trollstigen, maar in de winter is het voor ons iets verder rijden. De mevrouw van de navigatie wilde eigenlijk wel over de Trollstigen heen, maar dat hebben we maar niet gedaan. Bij Tresfjord wilde de mevrouw ook opeens een bergpas over. Aangezien we deze bergpas in de zomer nog niet eens nemen als doorsteek, doen we dat zeker in de winter niet. (Hoewel er wel twee Nederlandse vrachtwagenchauffeurs waren een paar weken terug die het deden, maar die moesten gered worden door een bergingsauto)
Uiteindelijk begrijpt de mevrouw dan dat we haar route niet nemen en berekend ze een nieuwe route. Tunnels snapt ze niet, de GPS heeft dan geen ontvangst en de mevrouw is de weg kwijt. Maar goed het werkt dus wel. Ook op de manier die we verwacht hadden.
Verder hadden we nog een elektra probleem. Op de heenweg wilde de laptop niet opladen via de batterijlader, maar op de terugweg wel, dus dat zal wel aan ons hebben gelegen.
We kunnen dus vol vertrouwen de laptop de weg laten plannen, samen met een goede kaart en een beetje gezond verstand kom je dan een eind.

Deze week was er veel werk met de konfirmanten. Op zaterdag was er een dag met alle groepen achter elkaar. We kregen informatie over Kirkens Nødhjelp een kerkelijke organisatie die over de hele wereld catastrofearbeid en langdurig opbouwwerk doet in vele landen. Dit jaar is het thema 'vergeet mij niet' en gaan we geld inzamelen voor het bouwen van waterdammen in Kenya, opbouwwerk in Guatemala en medische hulp en vluchtelingenkampen in Burma. Vooral Burma is toch vaak wel een vergeten land, na 50 jaar militaire dictatuur is de bloeiende economie van de 40-er jaren totaal teniet gedaan. Medische zorg is in het hele land niet te krijgen en er is een ehtnische schoonmaakactie aan de gang van het Karenvolk.
De jongeren zijn duidelijk onder de indruk van de verhalen. op 27 maart gaan alle belijdenisjongeren in onze provincie en bijna alle in de rest van het land de straat op, om met bussen langs de deuren te gaan. Dit is een landelijke vastenaktie.

Aankomende zondag is er een vastentijdkerkdienst in Grytten (Åndalsnes), en de week erna in Innfjorden. De konfirmanten krijgen een grote taak in de dienst, wat betekend dat eigenlijk de preek alleen nog voor de dominee overblijft. Maar dat betekend ook dat we moeten oefenen. Op maandag zaten dus 25 jongeren in de kerk, ze kregen allemaal een tekst toebedeeld en een taak om de dienst voor te bereiden.
Altijd weer een intensieve bezigheid om deze jongeren te motiveren. Maar goed, ik denk dat het een leuke dienst wordt zondag.

Op maandag, woensdag en donderdagavond was er een klatteravond voor de verschillende groepen met konfirmanten. Ze mochten een klimwand beklimmen in een lokaal bedrijf. Voor veel een eerste keer, voor andere misschien een tweede keer, maar toch best uniek.
Er waren een groot aantal meiden die niet wilden en durfden, maar gelukkig waren er ook een boel jongeren die een stukje angst overwonnen. 1 van de jongens had best wel hoogtevrees, na een uurtje durfde hij toch het veiligheidsharnas aan te doen en de wand op te klimmen. Heel erg knap!

In het transport was het deze week weer heel erg rustig, veel uren op de terminal in Ålesund om te wachten op opdrachten en weinig rijden. Dinsdag was het weer erg rustig en zijn we met de vrachtwagen naar het winkelcentrum in Ålesund geweest, om lekker te shoppen. Emy heeft nog een nieuw truitje gekocht en Martin een Zweeds vrachtwagenblad, want die waren deze week met 25% korting.

Martin had donderdagavond weer een bijeenkomst van de mannenvereniging, hij is zo aan het einde van de week best moe, dus het werd geen latertje. Maar de Noorse groentesoep en de taart waren weer lekker.

Het weer is warmer geworden deze week, ruim boven nul, de sneeuw in de tuin is nu bijna weg, maar in de hoger gelegen gebieden ligt nog een boel, dus als Robyn volgend weekend komt, kunnen we prima langlaufen in Bjorli.
Ondertussen is het rond 7 uur 's ochtends al licht tot een uur of zeven 's avonds. Best lekker om weer wat meer licht te hebben, je hebt dan ook het gevoel dat er meer kan.

Emy heeft van de week haar fiets weer terug gevonden, nadat deze een tijdje als minderwaardig werd beschouwt ten opzichte van de auto, moest het er toch maar weer van komen. Nu maar weer oefenen op alle bulten hier in het dorp, want daarvoor moet de conditie toch wat omhoog. Martin gebruikt zijn fiets op de dagen dat Emy niet mee gaat om op zijn werk te komen. De spijkerbanden waren toch wel erg fijn deze winter, want we hebben genoeg ijs en sneeuw gehad.

Zaterdag 3 maart 2007

Het is weer een drukke week geweest, afgelopen weekend waaide het nog steeds en was het erg koud, daarom zijn we het grootste gedeelte van de tijd gewoon lekker thuis gebleven.
Op zaterdag moesten er wel wat boodschapjes gedaan worden, maar de rest van het weekend stond de houtkachel lekker te pruttelen en zaten we allebei achter een computer onze vakantie voor te bereiden.
Voor ons allebei is het voorbereiden de helft van de pret van de vakantie. Ook als we samen in de vrachtwagen zitten hebben we op dit moment regelmatig een Canada boek op schoot.

De plannen worden steeds concreter, eerst wilden we een camper huren, maar dat is toch wel erg duur, we besloten toen dat we voor hetzelfde geld elke dag een motelletje konden nemen. Maar goed, onze tent is toch prima? We mogen allebei 2 maal een bagagestuk van 23 kilo meenemen, dus de tent wordt 1 van onze bagage stukken.
Luchtbed en brander kopen we in Canada of de USA wel. Campings voldoende, ook met WIFI (draadloze internet verbinding) want tja in deze moderne wereld kan je niet meer zonder.

Omdat we nog niet helemaal in Tomtom geloven, maar wel het gemak van navigatie en reisrouteplanning willen, hebben we op de laptop een programma geinstalleerd en hebben we nu een GPS ontvanger er bij gekocht. De GPSmuis, zoals die ook wel heet, heeft nu ontdekt dat we op de Bergveien wonen, we wonen op 18 meter boven de zeespiegel op 62,56°Noord en 7,69°Oost, erg intelligent allemaal.
We zetten in het navigatieprogramma nu onze vakantie route in delen op, met de dingen die we willen gaan bezichtigen op de route gepland. Het eerste weekend dat we in Canada zijn, gaan we in ieder geval naar een grote Truckshow in New Brunswick.

Martin heeft Emy deze week weer 4 dagen mee gehad op de vrachtwagen, we hebben het samen prima naar onze zin. Natuurlijk zijn er momenten dat Emy klaar is om Martin naar huis te laten lopen en andersom, maar we kennen elkaar nu goed genoeg om daar mee om te kunnen gaan.

We zijn er nu ook achter waarom we elke keer maar van die kleine afstanden aflegden. De kilometerteller is namelijk in de war. Normaal is het 114 km van Åndalsnes naar Ålesund, volgens wagen 5 is dat op dit moment maar 72 kilometer, een maand geleden nog 82, het wordt dus langzaam minder. Aangezien we er niet vanuit gaan dat de weg korter is geworden, moet het dus aan de kilometerteller liggen.
Nou heeft wagen 5 wel meer problemen. Van de week vlogen de zekeringen ons om de oren. Eerst elke keer als we de ruitenwissers aandeden, door een foutje in de hendel en nu die van de spiegelverwarming.

Van de week mocht Martin weer even op zijn oude wagen, nr 10 rijden, de 5 moest toen naar de garage. Maar hij krijgt wagen 10 niet meer terug, die wordt de komende 2 maanden opgereden, daarna gaat hij naar een metaalopkoper.

Dinsdag was Emy een dagje thuis om te werken voor haar belijdenisjongeren. Ze was lekker vroeg op en had het plan om een stukje te gaan wandelen, maar ja, toen de gordijnen open gingen, was dat plan weg. In plaats van wandelen, werd het weer sneeuwschuiven. Er was weer een 15 centimeter bij gekomen.
De rest van de week is het blijven dooien, met af en toe regen of natte sneeuw buien.

Donderdag hadden we een rit naar Vigra, de luchthaven van Ålesund. Om hier te komen moet je twee zeetunnels door, die beiden een stijg en daal percentage hebben van 8-9%. Emy had hier nog nooit gereden en er was ook nog werk aan de weg, dus dat was wel even spannend. Op de terugweg ging het al een stuk makkelijker, dus al doende leert men.
Ook aan de de lading kunnen we zien dat het voorjaar er aankomt, in de Tollpost terminal staan de eerste motoren al weer klaar om afgeleverd te worden bij de dealer, en we hebben maandag 77 mountainbikes afgeleverd bij een sportwinkel in Ørsta. Binnenkort kunnen we weer containers verwachten welke beladen zijn met zomerbanden, tuinmeubelen, barbecues en verschillende soorten grasmaaiers.

Zaterdag 24 februari 2007

En weer is het weer omgeslagen, nu naar vriesweer met erg veel wind, waardoor het erg koud aanvoelt. In Åndalsnes heeft het niet meer gesneeuwd, maar er lag nog een flinke laag dus het uitzicht is nog prima. In Ålesund waar we elke dag heen rijden daar is nog wel wat nieuwe sneeuw gevallen.
In het zuiden van het land is zoveel sneeuw gevallen dat er wegen gesloten moesten worden. Erg vervelend allemaal. Maar goed, bij ons was het dus alleen maar koud.

Op zondag zijn we lekker naar Bjorli geweest om te skiën. Dit was onze eerste echte tocht na het oefenen hier in de buurt. Martin wilde perse de paarse løype doen (nystuguberget), terwijl Emy liever de donker groene wilde doen (mørkeløypet). Maar goed, Martin wilde het zo graag, dus het werd de paarse. Deze løype heeft een flink stijgingspercentage, dus lekker zwaar en goed voor de bilspieren. Na 2,5 km besloten we om even te gaan lunchen. Nu hadden we beiden eigenlijk geen puf meer om de rest van de 5,5 km te doen, Emy niet omdat ze zich herinnerde wat een afdaling er aan het einde kwam en beiden omdat we gewoon wel moe werden. Dus we hebben rechtsomkeert gemaakt.

Omdat we al best wat geklommen hadden, zaten er ook aardig wat afdalinkjes op de route. Martin is vorig jaar eigenlijk nooit gevallen tijdens het langlaufen, terwijl Emy dit regelmatig deed. Maar goed, Martin wilde een nieuwe remtechniek uitproberen, waarbij je je ski's in een v-stand zet en op die manier remt. Het probleem was alleen dat zij ski's elke keer over elkaar heen schoven en hij dit niet meer kon corrigeren en dus met zijn neus in de sneeuw terecht kwam.
Emy gebruikt nog steeds haar oude remtechnieken, die van op je billen, op je buik, of gewoon een sneeuwhoop in schuiven. Trouwens als je op je billen op je ski's beland, dan zit je vast. Je kan niet bij de bevestigingen om je schoenen los te maken en je kan niet opstaan omdat je voeten vast zitten op de ski's waarop je zit.
We kwamen dus allebei een redelijk aantal keer in de sneeuw terecht.
De volgende keer doen we wel de groene løype, aangezien dat de makkelijkste is in Bjorli.

Woensdag was Emy weer mee met Martin, nu gingen we naar Ørsta en Volda, op zich bekende wegen, alleen het was nu weer rond het vriespunt en in er lag nog wat verse sneeuw. Een klein muisje liep rondjes op de weg, waarschijnlijk kon hij in de sneeuw zijn holletje niet meer vinden. Het kleine ding moest het onderspit delven tegen de grote wielen van de vrachtwagen.

Vrijdag was een rustige dag ,38 km rondgereden in Ålesund we moesten in de buurt van de Lidl zijn,dus even een korte pauze genomen om even wat boodschappen te doen. Als het goed is gaat de wind eindelijk liggen en gaan we misschien nog even de ski's uitproberen op het Ørskogfjellet.

Zaterdag 17 februari 2007

De week is weer omgevlogen en het is weer lekker weekend voor ons, even twee daagjes samen thuis.

Het weer is hier plotseling weer omgeslagen, temperaturen rond de 7 graden in Åndalsnes en in Ålesund zelfs 15 graden, het leek wel voorjaar. De sneeuw is dus nu aan het smelten, maar zo'n dikke laag als we hier hadden, dat blijft nog wel even liggen. Vanaf dinsdag is er weer kans op kouder weer. Maar goed, nu is in ieder geval even het ijs van de wegen af. De afgelopen dagen konden we de auto elke keer inglijden, maar dat was niet zo goed voor de schenen, want die schoten af en toe tegen de auto aan. De zon gaat nu om 8.15 op en om 17.15 onder, vier uur meer licht dan op de donkerste dag.

We hebben donderdag en vrijdag weer samen gereden. Donderdag naar Hareid en vrijdag naar Ørsta. Beide keren dus weer met de veerboot. Dat is soms best spannend, met zo'n hoge wagen kom je nogal makkelijk in de knel met het autodek, dat is dus precies je spiegels langs de muren rijden. De medewerkers op de veerboten zijn vaak gestresst, maar dat is hun probleem, wij nemen de tijd die we nodig hebben.
Naar Hareid vaarde weer een invalboot, erg klein en smal, terwijl de normale boten heel erg breed zijn en dus stabiel liggen, had deze weer een ouderwetse deining, waar Emy helemaal niet van houdt.
Vrijdag begon het ook nog weer erg hard te waaien, waardoor de veerboot naar Ørsta al aan de kade flink heen en weer ging, maar gelukkig viel het op het fjord wel mee. Op de weg langs het fjord was de wind wel behoorlijk, dus goed sturen en concentreren.
Vrijdag was ook de eerste dag dat Martin wat anders ging doen terwijl Emy reed, hij pakte een boek! Nou is zowel het feit dat Martin een boek leest vrij uniek, maar vooral dat hij het doet tijdens Emy's rijden, een teken dat het toch wel goed gaat dus!

Vrijdagavond hebben we weer een nieuwe pizza uitgeprobeerd, Grandiosa ferdig pakke. Het zou een complete pizza zijn, met gehaktballetjes, peperoniworst en dressing. Op zich was hij wel lekker, maar hij moet echt het onderspit delven tegenover onze favoriten, Grandiosa Lørdagspizza en BigOne hotBBQ. Volgende week maar weer één van deze twee.

Verder blijkt er in Oslo nog steeds post te liggen van 9 december, dus als iemand rond die periode ons iets heeft geprobeerd te sturen, dan kan het kwijt zijn geraakt in Oslo. De post is hier best een zooitje, brieven komen vaak met meerdere tegelijk, terwijl een eerder verstuurde kaart nog wel eens later aan kan komen. Zoals jullie eerder al lazen is het met de pakjes ook niet echt veel soeps, dus misschien kunnen jullie het beste maar gewoon op bezoek komen. De eerste bezoekers van dit jaar zijn al bekend, Robyn heeft haar vlucht geboekt voor de derde week van Maart, dan gaan we de ski's onderdoen in Bjorli, en Pap en Meta komen met de Pinksteren een paar dagen hier in de buurt.

Woensdag 14 februari 2007

Vandaag hebben we 8 jaar verkering!

Advies voor mensen die ons pakjes willen sturen, hoewel we weten dat dit er niet veel zijn, stuur geen pakjes die meer wegen dan 2 kg, zorg ervoor dat je een Douaneverklaring CN22 op het pakje plakt en dat zowel het verzend als afzend adres duidelijk op het pakje staan. Om het goedkoop te houden kan je het het beste per langzame post sturen, de Pakket-basis, wil je dat we het supersnel hebben, dan kan je het via Pakketplus (buiten EU) versturen, wij zitten in zone 4. Wij zijn gek op het ontvangen van pakjes. Even voor de duidelijkheid, Martin houdt niet van zoete drop. (die moeten we dan weer doorsturen naar andere Nederlanders hier in Noorwegen en dat kost ook weer franco kosten.)
Dit even naar aanleiding van een pakje dat Emy voor haar verjaardag zou hebben moeten krijgen, maar uiteindelijk tijdens haar bezoek kon meenemen, omdat het weer net zo hard teruggestuurd was door de Duitse Douane. (Wat die er nou mee te maken hebben, dat weten wij ook niet).

Emy is donderdagochtend naar Nederland gegaan. In Molde ging het al mis, de buschauffeur had de verkeerde overstapplek bedacht waardoor ze meer dan een uur op de bus naar het vliegveld moest wachten (toch net zo goed de volgende bus kunnen nemen) Maar goed op de lokale vliegvelden is niet zo veel drukte, dus was ze nog ruim op tijd. In Oslo was het drie uur overstaptijd, met daarna nog anderhalf uur wachttijd in het vliegtuig, want Schiphol had door het weeralarm, maar 50% capaciteit. De vluchten gingen verder goed, geen gekke dingen, terwijl het op Oslo Gardermoen ook sneeuwde.
De NS had ook weeralarm, samen met een aanrijding van de bovenleiding op Hilversum leverde dit ook weer een uur vertraging op, maar ach de trein was warm en droog.

Van donderdag op vrijdag sliep ze bij haar moeder en Bart in Barneveld, even fijn bij mama zijn, ze is toch wel erg ziek geweest, en nog steeds. Vrijdagochtend zijn ze samen naar de supermarkt geweest, heel veel kleine dingetjes gekocht, kruiden, soep, mixen en drop voor Martin.

Vrijdagmiddag ging ze op weg naar Jeanette, samen de Daphne en Matthijs van school gehaald en de klaslokalen bekeken. Leuk om ze even een dagje mee te draaien, mee naar zwemles, dansles etc. Zaterdagmiddag lekker met Jeanette Oosterhout in, nieuwe koffer gekocht en een rondje kruidvat. 100 paracetamol voor de prijs van 20 hier. En noten-appeltaart met warme chocolademelk van La Place.

Zaterdagavond met Brigitte en pap en Meta afgesproken bij de chinees, waar ze een heerlijk buffet hadden, lekker kiezen uit alle verschillende gerechten. Daarna blijven slapen bij Brigitte en een heerlijk bad genoten naast het kletsen tot midden in de nacht.

Zondagmiddag eerst naar Carola, lekker thee gedronken en gekletst, samen door naar Den Haag, daar Robyn erbij en nog meer thee, kerkdienst met avondmaal. Heerlijk tussen bekenden zijn, fijne kerkdienst, bij praten met mensen en met een groepje van 9 nog wat wezen eten en drinken in een cafeetje.

Vooral het jezelf kunnen zijn, bij mensen die je goed kennen, dat was heerlijk. Iets dat we in Noorwegen niet vaak hebben.

Van maandag op dinsdag weer bij Mama geslapen. zuurkool gegeten, lekker op de bank gezeten en gewoon even niets doen, verder natuurlijk de nieuwe koffer tas tien keer in en uit pakken en wegen, want je mag maar 20 kg in je bagage mee. (20 kg is een heleboel als je het moet slepen trouwens!)

Maandag middag met de trein weer naar Schiphol. De vlucht naar Oslo was wat onrustig, maar de overstap naar Molde was weer prima. Martin kwam er net aanrijden toen Emy uit de terminal kwam in Molde. Samen weer lekker naar huis. Thuiskomen is toch ook altijd weer fijn.

Martin was donderdag en vrijdag ziek geweest, duizelig, slap, misselijk. Zaterdag ging het weer beter en kon hij naar een veiligheidsinstructie op het werk en 's avonds naar het jongerencafé.

Woensdag 7 februari 2007

Denk je net je planning op orde te hebben, gooien we hem maar weer om, maar goed Emy denkt nu te weten waar ze de komende dagen gaat logeren en bezoeken. Wel weer even spannend zo met het vliegtuig, wat 1 vliegtuig?? Nee vier stuks, twee heen en twee terug. Met de nieuwe veiligheidsmaatregelen moeten we nog even kijken hoe we de boel nu moeten inpakken maar dat komt zeker ook wel goed. Drinken meenemen mag niet meer, dus dat moet Emy maar op het vliegveld kopen.

Martin is dus van donderdag tot en met dinsdag alleen thuis. Dat is weer eens wat anders, maar hij overleefd het zeker wel hoor! Donderdagavond kan hij bij kennissen eten, hij heeft al gebedeld of hij een pizza krijgt, maar waarschijnlijk wordt het gezonde kost. Zaterdag heeft hij een veiligheidsinstructie met ontbijt op de zaak en zaterdagavond is het jongerencafé. Dan zijn we al weer halverwege. Op de koelkast komt een lijstje met telefoonnummers, dus als er iets is, kan Martin, Emy altijd bereiken.

Tja hebben we dat net geschreven, wordt Martin ziek, zou dit zijn omdat hij Emy nu al mist, nee hoor, gewoon een virusje! Hopelijk voelt hij zich snel wat beter. Donderdag in ieder geval maar niet werken.

Zaterdag zijn we gezellig met zijn tweeën naar Molde geweest. Daar wisten we dat we een goed chinees restaurant konden vinden, die zijn we gaan uitproberen. Eerst wat gewinkeld, datakabeltje voor de mobiel, lenzen voor het fototoestel (UV en pola), wat verschillende etensproducten die we bij ons niet kunnen krijgen. De chinees was inderdaad erg lekker, alleen de grote porties waar we zo aan gewend waren in Nederland, dat heb je hier niet. Afgepaste porties, genoeg hoor, maar gewoon minder. Dat is hetzelfde bij alle restaurants hier. Waarschijnlijk omdat de vlees en groente prijzen zo hoog zijn.

Zondag hebben we Emy's verjaardag gevierd met wat vrienden. Het was een echte Nederlandse verjaardag, met schuimgebak, kwarktaart, chocoladehartentaart door Marja gemaakt, kroketten, groentesoep en broodjes. Patrick en Marielle waren uit Liabygda gekomen met Joylin, Ronald en Marja uit Gjerdsetbygda en Rolf, Bianca en Kelly hier uit het dorp. Allemaal Nederlanders en we hadden het gezellig. Terwijl buiten de sneeuw weer met bakken uit de hemel kwam, kletsten we wat af. Eindelijk weer eens je mening over dingen kunnen geven, terwijl de rest van het gezelschap niet stilvalt, maar lekker mee meent. Dezelfde bekende humor. Kortom zo'n middag hebben we allemaal wel eens nodig. Deze derde keer was de beste poging tot nu toe met de kroketten, echte kroketten smaak, redelijk goede korst, echte Hollandse kost dus!

De sneeuw ligt nu weer zo'n 65 cm hoog in de tuin en sinds dinsdag schijnt er hier een zonnetje. Dus het is weer genieten met mooie blauwe luchten en witte bergen boven het groen-grijze fjord. Het is -8 tot -12 dus het is wel krabben aan zowel de binnen als de buitenkant van de auto, maar als hij dan eenmaal goed schoon is, bevriest het niet meer, dus dat scheelt een hoop werk.

Wij zijn mede-eigenaar van de Coop, dat is een coöperatie van supermarkten, opgezet vroeger dat ieder zijn eigen spullen ook daar kon verkopen. Tegenwoordig is het een grote supermarktketen (Coop Prix/Mega/Obs), die ook doe-het-zelf winkels heeft (Coop mix en Coop Bygg). Doordat wij een inleg hebben gedaan van 300 nok, krijgen we ook voordeel van het mede-eigenaar zijn. We krijgen 1% van onze aankopen terug als saldo op onze rekening en we krijgen korting op de benzine (20/27 øre per liter)8% op de mobiele telefoonrekening, 3% bij een grote kledingketen en vorig jaar zijn we met een leuke aanbieding een weekend in Oslo geweest. Van de week kregen we ons saldo overzicht, toch weer 750 nok opgespaard dit jaar. Onze inleg hadden we er vorig jaar al uitgespaard.
Toevallig is de Coop ook de winkel waar we het beste boodschappen kunnen doen.

Zaterdag 2 februari 2007

Het weer is weer teruggeslagen naar dooiweer. Met als gevolg zeepgladde wegen, vooral die voor ons huis. De grote wegen zijn snel schoongereden, maar parkeerplaatsen, zoals waar Martin's vrachtwagen staat en de doodlopende weg waar wij aan wonen, daar blijft een laag sneeuw liggen, die in combinatie met regen in een ijslaag veranderd. De auto heeft meer grip dan de benenwagen. Maar na het weekend is er weer kans op sneeuw en kouder weer.

Een ander probleem met regen na een grote hoeveelheid sneeuw is het lawine gevaar. De sneeuw wordt erg zwaar, en door het dooiweer ligt het niet meer vastgevroren op de berghellingen.
Dinsdagochtend waren er 10 wegen afgesloten in de provincie, door lawines. Ook de weg naar Ålesund was dinsdag een groot gedeelte van de dag afgesloten. We moesten dan ook via Molde en Vestnes met twee veerboten een rit van 3 1/2 uur, 2 uur langer dan normaal. Gelukkig gingen de wegen later op de dag weer open, hoewel in Stranda de weg nog wel een week dicht blijft en de weg naar Geiranger 's nachts dicht gaat.

Emy heeft deze week op maandag en woensdag met heer belijdenisjongeren gewerkt, dat valt dan mooi te combineren met afspraken bij de fysiotherapeut en klusjes in het dorp. De andere dagen is ze met Martin mee geweest.

Martin heeft de hele week al opdracht om twee containers van de trein mee te nemen naar Stranda via Ålesund, maar deze twee containers komen maar niet aan. We beginnen nu te denken dat de containers van de trein zijn afgevallen of zo. Gelukkig zijn er elke dag wel weer genoeg andere containers op de trein die naar Ålesund moeten.

Er is weer een collega van Martin de berm in gegaan. Dit keer zijn het wat mysterieuze omstandigheden. Een andere collega had namelijk met dezelfde vrachtwagen van het weekend een aanrijding. Beide keren raakte de auto in een soort slip. Beide keren stond de retarder (motorrem) in de laagste stand. Er is nu een vermoeden dat de aandrijfwielen geblokkeerd werden door de retarder en daarmee het ongeluk veroorzaakte. De wagen lag maandag op zijn kant in de berm, maar alleen de spiegel bleek kapot te zijn. En Martin's collega had wat hoofdpijn omdat hij zijn riem niet omhad en door de cabine heen werd gegooid. Hij werd opgehaald door Marius een andere collega en samen eindigden ze met zijn jeep nog een keer in de berm, dit keer wel door gladheid, op het Ørskogfjellet. Dat was dus dubbelpech.
Het blijft dus uitkijken op de wegen, meer kan je niet doen.

Vrijdagochtend was de weg naar Ålesund weer afgesloten, nu in verband met lawine gevaar. Emy was weer mee aan het werk met Martin, maar voordat we konden gaan rijden hebben we samen met nog een paar collega's anderhalf uur koffiegedronken en gepraat totdat de weg weer open was.
Diezelfde dag op de terugweg maakten we weer wat mee. Bijna boven op het Ørskogfjellet, een bergpas die we over moeten, vond een personenauto het nodig om ons in te halen. Nou rijden we met lading niet zo heel erg hard als we omhoog gaan, maar het sneeuwde en de weg was ook bedekt met sneeuw. De auto haalde ons met een redelijke vaart in en voor onze neus begon hij te draaien en eindigde op de andere wegbaan met zijn neus in de sneeuw. De chauffeur kon uitstappen en liep naar een andere gestopte auto toe, omdat het een helling was waar wij anders met de vrachtwagen vast zouden komen te zitten zijn we doorgereden, terwijl we het hele gebeuren wel even aan de politie doorgaven.
Gelukkig kwam de man er zonder schade vanaf, daarom is het wel grappig te vermelden, dat hij een werkjas aan had van Straumen, dat is een bergingsbedrijf, dus die zou wel beter moeten weten! Die halen normaal anderen uit de berm vandaan.

Volgende week reist Emy weer een paar dagen naar Nederland, even haar moeder weer in het echt zien na vele maanden van ziekte, en haar nichtje na de operatie van drie weken geleden. Het is ook even fijn om even lekker wat winkels in te gaan. Met Pasen komen we samen even naar Nederland. Ondertussen hebben we een redelijke planning gemaakt voor beide bezoeken.

Zaterdag 27 januari 2007

De tijd vliegt en de weken gaan voorbij alsof het dagen zijn. We hebben nu eindelijk een boel sneeuw hier. Het is zoals altijd weer een beetje extreem. Eerst tijden niet of maar een heel klein beetje en dan binnen 24 uur weer meer dan 80 centimeter. Het zijn die dagen dat we heel erg hard klagen over de sneeuw, het sneeuwruimen en het schoonhouden van de auto. Ondertussen is het even droog geweest, daarin had de sneeuw op het dak weer de tijd om in lawine vorm naar beneden te storten, zodat de nieuwe sneeuw weer ruimte had op het dak.

We hebben in december een sneeuwkapje gekocht voor de satelliet schotel omdat we bij elke sneeuwbui onze ontvangst kwijt waren. Nu ligt er een dikke laag sneeuw op het sneeuwkapje, op de schotel en op alle verbindingen, maar we hebben wel beeld op de tv, dus het kapje werkt!

Martin rijdt op zijn fiets met spijkerbandjes naar het werk, dit gaat heel erg goed, hij heeft goed grip, beter dan hij lopend zou hebben. We merken dat de spijkerbanden van de auto door de lange periodes zonder sneeuw, wel te lijden hebben, maar ze hebben nog redelijk grip.

Afgelopen zaterdag hebben we voor de eerste keer dit seizoen weer op de (langlauf) ski's gestaan, nog een beetje rustig aan gedaan, maar oh wat was het fijn om weer lekker buiten te zijn. Na al die weken met regen, nu eindelijk wat redelijk weer. Wel veel wind, maar we waren in Isterdalen en dat is redelijk beschut.

Deze week hebben we de hele week sneeuw gehad, woensdag was het droog met een zonnetje en hebben we dus weer veel mooie foto's kunnen maken. Donderdag was het nog grauw en droog. Vrijdag schoof het kwik op eens naar 4 graden, om daarna weer naar -3 te gaan. Dat heeft als gevolg dat er weer een dikke ijslaag onder de sneeuw ligt, de sneeuw die de grote sneeuwschuiver wegschuift loeizwaar is en de auto alleen schoon wordt als we weer onze 6 kilometer lange tunnel doorrijden.

Martin heeft ook flink last gehad van de sneeuw. Omdat hij op dit moment één van de laatste is die naar Ålesund rijdt, heeft hij vaak weinig lading mee, vaak lege containers, of helemaal geen containers. Als het zulk sneeuw weer is, is dat niet fijn, hij kan dan wel de boggie-as optrekken van de vrachtwagen en soms ook van de aanhanger, maar nog steeds is er weinig gewicht om grip te geven. Ondertussen is hij wel zo geroutineerd geworden dat hij de situatie goed kan inschatten, maar het rijden in dit weer kost heel veel energie.

De personenauto heeft het er ook wel eens moeilijk mee, deze week was het een paar keer erg koud geweest, en dat vindt de auto niet leuk. De gaspedaal wil dan in eerste instantie niet ingetrapt worden, waarschijnlijk zit er iets vastgevroren, dus we laten hem rustig even een stukje ontdooien en dan kunnen we wel wegrijden.
we rekenen nu extra tijd als we de auto nodig hebben, want alleen van sneeuw ontdoen duurt niet zo lang, maar ook de sloten ontdooien (hij gaat bijna niet meer op slot in de winter) de deuren loswrikken, wachten op de gaspedaal en het afschrapen van ijs, dat duurt wat langer.

Het is nu zaterdagochtend rond 11 uur, Emy is er rond 9 uur al uitgegaan om lekker 45 minuten sneeuw te ruimen. Ondertussen begon het weer te sneeuwen, dus tegen de tijd dat het ontbijt klaar was, lag er alweer een paar centimeter. Nu op het moment van schrijven horen we de sneeuwschuiver weer langskomen. Dat geluid zijn we niet blij mee, want de 75 tot 80 centimeter die ze vanmorgen vroeg voor de auto gedeponeerd hadden, en Emy net met veel moeite weg had, die zullen er nu wel weer liggen. We moeten maar onthouden dat zonder sneeuwschuiver we helemaal de deur niet uit zouden komen.
Vorig jaar kwam de sneeuwschuiver maar weinig langs bij ons in de straat, maar nu hebben ze er echt zin in.
Verder sneeuwt het heel hard, en is het zicht niet meer dan 80 meter, dus we worden er even niet echt happy van. De komende dagen zijn de vooruitzichten ook sneeuw, sneeuw, sneeuw. Te veel vallende sneeuw om te kunnen skiën, te veel sneeuw om gewoon de auto te kunnen pakken, we mogen hem elke keer weer uitgraven.

De sneeuwschuivers in het dorp hebben het ook zwaar, er is nu zoveel sneeuw gevallen dat ze de sneeuw nergens meer kwijt kunnen, dan wordt er met ander groot materieel uitgereden om de sneeuw met bulldozers in kippers, de kippers worden dan weer in het fjord geleegd.
Bij ons in de straat ligt nu de grote parkeerplaats vol met sneeuw, we hopen dat de parkeerplaats groot genoeg is, anders moeten ze hier ook met grote vrachtwagens voorrijden en daar is de straat niet opgebouwd.

Emy heeft deze week haar eigen belijdenisjongeren gehad en ook ingevallen voor haar collega, twee ouderavonden en een groep jongeren. Daarnaast was het ook weer invallen op de kinderopvang, deze keer geen buitendag, maar alleen 2 uur buitenspelen.

Zaterdag 20 januari 2007

We zijn weer erg laat met het weblog, het afgelopen jaar was Emy vaak op vrijdag vrij en schreef ze regelmatig door de weeks alvast in het log. Maar de afgelopen tijd is het leefritme weer aardig op de schop gegaan en daarmee ook het schrijven van het weblog.

Deze week heeft Daphne in het ziekenhuis gelegen, het nichtje van Emy, ze heeft een operatie gehad waarbij ze het vlies rond het ruggenmerg open hebben gemaakt. Daphne is pas 6, dus het stilliggen dat ze nu na de operatie moet, is niet gemakkelijk. Woensdag mocht ze naar huis omdat het zo goed met haar ging. Vandaag had ze een terugslag van de operatie, dus we bidden dat het rust houden helpt en ze niet terughoeft naar het ziekenhuis.

Eén van Martin's collega's had vorige week een ernstig ongeluk gehad. Na een groot deel droge wegen, kwam hij terecht op een glad stuk ijs, zijn wagen en aanhanger gleden 20 meter diep een ravijn in, eindigend in een rivier. Toch heeft hij het overleefd, hij had vijf nekwervels gebroken, zijn bekken, ribben en een sleutelbeen. Het moet een antwoord op gebed zijn, want na 8 dagen ziekenhuis mocht hij naar huis, weliswaar met een kruk en een korset voor zijn nek, maar zonder functieverlies en tot nu toe zonder blijvende schade.
De staat van de weg is in deze periode een groot punt van kritiek op de Noorse rijksdienst voor wegverkeer. Sinds een uitbestedings procedure wordt het door lokale bedrijven uitgevoerd, maar niet goed genoeg, niet tijdig en niet met de juiste middelen. Wij hebben hier dagelijks mee te maken, vooral in deze periode met temperaturen rond het nulpunt en sinds woensdag weer sneeuw zijn de wegen vaak in slechte conditie. Op sommige stukken rukken ze niet uit voor er 10 centimeter of soms pas 20 centimeter ligt. Verder wordt er niet tijdig met zand en zout gestrooid, of te veel met zout en te weinig met zand. Zout is een korte termijn oplossing, want dat vriest later weer op en dan hebben we zand of gravel nodig om het weer op te ruwen.
Behalve Martin's collega Ola, hebben ook nog twee andere collega's een aanrijding met elkaar gehad, hierbij gelukkig maar kleine schade, maar toch schade. Ook hier was gladheid de oorzaak, alhoewel er een vraagteken kan worden gezet bij de afstand die ze van elkaar hielden. Tussen vrachtwagens heb je in gewone omstandigheden hier een veiligheidsafstand van 5 seconden. Met gladheid zou dat al meer mogen zijn.

Martin doet zijn best om de wegen goed in te schatten, op tijd kettingen te leggenen/of snelheid te beperken. Hij heeft vaak overleg met collega's die voor of achter hem rijden over de situatie op de weg. Aan het einde van de zomer, dus voor de volgende winter willen we een gladrijcursus doen, voor Emy is deze verplicht om haar rijbewijs te kunnen houden en Martin wil het ook wel graag doen. Het is op een baan hier 450 km vandaan in Elverum.

Emy is drie dagen met Martin meegeweest, veel rijden in en rond Ålesund, dus veel schakelen en achteruit rijden oefenen naar laaddokken. Het gaat steeds beter. Martin begint nu ook te ontspannen als Emy achter het stuur zit.

Donderdag moest Emy invallen bij de belijdeniscatechisanten aan de noordkant van de gemeente, er kwamen er maar 4 opdagen, maar we hebben goed met elkaar kunnen praten.
Ook op vrijdag moest Emy invallen, deze keer op de kinderopvang. Samen met een collega is ze met 5 kinderen het bos in geweest, lekker in de sneeuw ravotten en buiten warme chocolademelk drinken. Dan gaat een dag snel voorbij.

Verder hebben we Martin's foto's nog een keertje bijgewerkt.

Zaterdag 13 januari 2007

Vorige week zaterdag hebben we ons aardig druk gemaakt in huis. Martin is de boom gaan aftuigen, de boom, die tot nu toe nog geen naalden had laten vallen, liet nu spontaan alle naalden los. De kerstdozen staan nu weer op zolder, de boom is door de buurman in de kachel gedaan (de buurvrouw vindt het knisperen in de kachel zo gezellig) en de lege plek is opgevuld door een plant.
Emy had wat rundvlees gehaald en heeft het recept voor kroketten uitgeprobeerd. Het is zeker geen fastfood, maar ze zagen er helemaal uit als kroketten.

Zondagochtend zijn we naar de kerk geweest, een rustige dienst met een doop en avondmaal. Verder hebben we het lekker rustig aan gedaan.

Maandag begon voor Martin met een late start op het werk, een nasleep van de kerstvakantie dat er nog weinig goederen deze kant op komen met de trein. Dus hij hoefde om 10 uur pas weg te rijden, ver kwam hij niet, want nog voor Ålesund gaf de slang van het koelsysteem het op. Hij kon bij een garage stoppen, maar moest tot 's middags half drie wachten voordat een nieuwe slang gebracht was. De rest van de week waren het weer heel normale dagen op het werk. Vroeg beginnen en rond half acht weer thuis.

Emy gaf weer belijdenislessen, de jongeren hadden duidelijk moeite om na de vakantie weer op gang te komen, dus niet alle materiaal van de dag werd behandeld. Maar goed, het was wel weer gezellig om weer met ze te werken.

Het weer was de hele week wisselvallig, vanaf woensdag begon het weer te sneeuwen, toen weer te dooien en weer een beetje te sneeuwen en nu dooit het weer met af en toe een sneeuwbui. Hoe het de komende periode wordt weten we nog niet, maar we zitten op dag 78 met regen/sneeuw/neerslag dus we zijn het nu even helemaal zat.

Donderdag en vrijdag had Emy heftruckcursus theorie, weer met weinig fouten geslaagd voor het examen, dus ze kan door voor de praktijk.

Zaterdag 6 januari 2007

Ten eerste willen we iedereen een fantastisch 2007 wensen, met veel geluk en gezondheid!

Zo aan het einde van het jaar gaan we ook altijd even terugkijken.
Soms voelt het alsof we niet zo veel bereikt hebben, aan de andere kant zijn we nu wel helemaal aan het integreren. We spreken de taal elke keer weer beter, we verstaan de noren ook goed, we zijn niet meer bang om de telefoon op te nemen. Emy heeft de Bergenstest gedaan in januari, daarmee goede punten gehaald en bewezen dat haar Noorse taal goed genoeg is.

We zijn in maart voor het eerst gaan skiën, het seizoen was in april alweer afgelopen, en nu wachten we weer op sneeuw, om onze kunsten weer te gaan oefenen op de lange latten.

Op de weg is Martin nog altijd heel erg actief. Maar ook Emy is hier druk aan de gang gegaan, zij heeft in maart haar autorijbewijs gehaald en in december haar vrachtwagen rijbewijs.

Wat hebben we nog meer gedaan dit jaar, we zijn actief geweest in het jongerencafé, in de pinkstergemeente, maar ook in de Noorse staatskerk. tja we hebben normaal geleefd net zoals iedereen op de wereld ook doet, met de dagelijkse beslommeringen en het huishouden.

En dan onze plannen voor 2007.
Martin had niet zo veel plannen, hij wilde gewoon op dezelfde lijn verder als vorig jaar en dan is hij dik tevreden.
Zoals altijd kan Emy daar weer niet tevreden mee zijn, dus heeft ze een lijstje gemaakt. Eerst de aanhanger achter de vrachtwagen erbij halen, dan een heftruckcursus (volgende week al), een ADR-cursus, gevaarlijke stoffen en nog twee dagen op de slipbaan in Elverum om de verplichte onderdelen daar te halen. Martin wil dit ook graag, dus we doen het samen.
Verder konfirmantonderwijs (belijdeniscatechisanten) tot de zomervakantie en daarna hopen we samen op de vrachtwagen te kunnen stappen.
Met de Pasen zijn we een paar dagen in Nederland, dat zullen hectische dagen worden, terwijl we de maand juni voor het grootste gedeelte in Canada gaan door brengen. Weer eens een ander continent voor de verandering.

De afgelopen week is ook weer een vreemde geweest. Veel regen, wat natte sneeuw en verder niet veel droog. We zitten nu op zo'n 67 dagen met regen. Dus als iemand zich afvraagt waarom er zo weinig foto's zijn, de regen en de korte dagen, geven ons weinig kansen.
De kortste dag hebben we gehad, maar we hebben nog niet aan het daglicht gemerkt dat de dagen langer werden, want het is zulk donker weer geweest. Het is hier nu licht van 9.56 tot 15.14, dat is 21 minuten langer dan met de kerst.

Zaterdag middag kwamen Bianca, Rolf en Kelly helpen met oliebollenbakken. Bianca had twee pakken Koopmansmix, dus dat ging goed. Martin en Rolf maakten zich snel uit de voeten om vrachtwagens te gaan fotograferen en de kettingen van de vrachtwagen van Rolf te repareren. We hebben genoeg gebakken voor een klein weeshuis, We hebben 's avonds ook nog wat extra oliebollen gebakken. Eerst probeerden we het met het recept van de AD oliebollentest, maar die gebruikten water in plaats van melk in hun recept, dus dat waren keiharde rauwe vette ballen. Dus maar weer overnieuw, nu met het Haagsche kookboek. Ze waren wel beter, maar niet zo goed als de oliebollen uit de pakken van Koopmans. Volgend jaar weer Koopmans? De appelbeignets uit het Haagsche Kookboek waren wel prima.

Ondertussen hadden we ook nog een nieuwe lading nieuwjaarsrolletjes gebakken, want het lukt ons nog niet helemaal om ze droog en knapperig te krijgen. Maar ze waren lekker.

Oudejaarsdag hadden we een verjaardag, Michelle werd 7 jaar. Ze had gevraagd of we ook op haar feestje wilden komen. Het was heel erg gezellig! Er waren 8 kinderen van school, die kende Emy allemaal.
Er waren cadeautjes, heel veel taart, aardbeiengelei met vanillesaus en limonade. Ook werd er met de kinderen nog geknutseld. Michelle is zelf ook gek met knutselen en dat werkte aanstekelijk op de andere kinderen.

Rolf, Bianca en Kelly kwamen ook oudjaar met ons vieren. Heel erg gezellig. Natuurlijk weer te veel eten, maar dan begin je het nieuwe jaar ook weer goed.

Om kwart voor twaalf was het vuurwerk, waarom dat hier voor twaalven gedaan wordt, daar zijn we nog niet achter, maar we doen ook maar mee. Daarna binnen een flesje bubbelwijn opengemaakt om te proosten.

Nieuwjaarsdag waren we WEER te laat voor de kerk, misschien moeten we toch een beginnen met een wekker zetten. Want door alle gekke dagen en de moeheid, zijn we in een ander slaapritme gekomen. Maar dat wordt snel weer beter als je aan het werk gaat.

Dinsdag was Martin weer vrij, deze keer de wekker op negen uur gezet, het was uiteindelijk een gewone werkdag! Beetje rustig aan gedaan. Woensdag was het weer een werkdag, niet de normale rit, maar weer een vroege met een slaapuurtje op de dag. Emy nam het slapen op de vrachtwagen zo letterlijk dat ze bijna de hele dag onder zeil was. (Gezellig voor Martin, maar niet heus)

Donderdag had Martin een rit waarbij hij de hele dag de aanhanger er achter had, dus is Emy thuis gebleven, even de administratie bijwerken en even een dagje alleen. En de post had een verrassing, een hele lading met kerstkaarten werd opeens bezorgd. Waarschijnlijk hadden ze ze al even opgespaard, want een paar waren al op 15 december gestempeld in Nederland.

Vrijdag moest Martin een hele nieuwe rit doen, deze keer eerst met een lading pizzadozen naar de grootste pizzafabriek van het land, en daarna bulk laden bij een isolatiebedrijf. Dit had hij nog nooit gedaan, dus een collega die in de buurt pauze had, kwam even helpen. Er moesten grote plastic hangmatten in de containers gehangen worden. Extra beveiliging voor de zijdeuren en daarna leren hoe je je container door het dak kan laden. Na 3 uur laden, had hij 25 ton plasitc korreltjes geladen. Onderweg ook nog een paar bergpassen over (Ørskog en Strandafjellet) wat met de sneeuw en temperatuur rond het vriespunt ook niet altijd zo makkelijk is. Het was een intensieve dag, maar het ging allemaal goed.

Emy had een vakdag voor de catecheten in het bisdom. Eerst een bijbelstudie over handelingen met de bisschop. En 's middags was er een workshop over het gebruik van film en tv-series in onderwijs. Heel erg interessant met goede voorbeelden.
Op het internet is ook veel informatie te vinden over films en series in een bijbels perspectief. Dus weer genoeg om over na te denken en hopelijk ook om te gebruiken.

NIEUWE BERICHTEN vanaf 01.01.2010

OUDERE BERICHTEN 01.07.2009/31.12.2009 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.01.2009/30.06.2009 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.07.2008/31.12.2008 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.01.2008/31.05.2008 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 01.06.2007/29.12.2007 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 30.12.2006/01.06.2007 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 15.07.2006/30.12.2006 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 28.12.2005/15.07.2006 ARCHIEF

OUDERE BERICHTEN 02.03.2004/28.12.2005 ARCHIEF

Featured

Norge

where we live

emigreren

gastenboek contact Weblog martins fotos nn3 nn